INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 16 października 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na usługi świadczone przez podwykonawców, opłaty za media i paliwo w trakcie roku podatkowego (pytanie oznaczone we wniosku jako Nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na usługi świadczone przez podwykonawców, opłaty za media i paliwo w trakcie roku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest firmą zajmującą się świadczeniem usług logistycznych i transportowych. Spółka wystawia na rzecz swoich klientów faktury za wykonanie usługi transportowej oraz faktury za zużycie paliwa w związku z wykonaniem usługi transportowej. Usługę transportową Spółka wykonuje korzystając z własnego taboru samochodowego. Zdarza się również, że Spółka podzleca wykonanie usługi transportowej podwykonawcom (innym firmom transportowym). W związku z wykonywaniem usług transportowych Spółka ponosi dodatkowe koszty - kupuje paliwo.

Spółka wystawia również faktury za usługi logistyczne. Usługa logistyczna jest świadczona na terenie magazynu wynajmowanego przez Spółkę. W związku z wykonywaniem usługi logistycznej Spółka ponosi różnego rodzaju koszty np. koszty wynajmu magazynu, opłaty za media (opłata za energię, za wodę, za gaz, itp.), itp.

Co do zasady, Spółka wystawia faktury za wykonanie usługi transportowej i logistycznej oraz za zużycie paliwa na koniec danego miesiąca. Przykładowo Spółka wystawi na rzecz swojego klienta fakturę za wykonanie usługi transportowej (transport w miesiącu wrześniu) oraz usługi logistycznej (logistyka w miesiącu wrześniu) w dniu 30 września 2009r. W tym dniu Spółka wystawi również fakturę za zużycie paliwa w związku z wykonaniem usługi transportowej w miesiącu wrześniu.

Może się okazać, że do dnia 20 października 2009r. Spółka nie otrzyma jednak faktur od podwykonawców, którzy wykonywali na zlecenie Spółki usługi transportowe w miesiącu wrześniu, faktur za zakup paliwa, czy faktur za media związane z wynajmem magazynu w miesiącu wrześniu. Spółka zna jednak wysokość wynagrodzenia należnego podwykonawcom, gdyż posiada zlecenia przekazane firmom transportowym, którym podzleciła wykonanie usługi transportowej. Spółka wie, na jaką kwotę wystawiona zostanie faktura za zakup paliwa, gdyż może ustalić wartość kupionego paliwa na podstawie kart paliwowych. Spółka wie też jaka opłata zostanie zafakturowana za media magazynu, wykorzystywanego do potrzeb świadczenia usług logistycznych (na podstawie wskazań liczników). W związku z tym, dla celów rachunkowych, Spółka do kosztów miesiąca września zaliczy koszty podwykonawców, koszty zakupu paliwa, opłaty za media, nawet jeśli fizycznie nie otrzyma faktur dokumentujących poniesienie tych kosztów.

Spółka płaci zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych do 20-go każdego miesiąca. Spółka nie korzysta z uproszczonej metody płacenia zaliczek na podatek. Innymi słowy, Spółka kalkuluje wysokość zaliczki na podatek dochodowy w oparciu o wysokość przychodów rzeczywiście uzyskanych w 2009r. i kosztów uzyskania przychodów poniesionych w 2009r.

Zdaniem Spółki, może się okazać, że powyżej opisana sytuacja zaistnieje na przełomie 2009 i 2010r. tj. Spółka wykaże przychód z tytułu wykonania usługi transportowej i logistycznej oraz z tytułu zużycia paliwa w grudniu 2009r., zaś faktury od podwykonawców, faktury za paliwo, media zostaną przez Spółkę otrzymane po 20 stycznia 2010r.

Spółka informuje, że jest zobowiązana do sporządzania sprawozdań finansowych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Kiedy Spółka powinna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zapłatę wynagrodzenia dla podwykonawców i opłaty za paliwo, media...

Czy Spółka może zaliczyć wynagrodzenie należne podwykonawcy, opłatę za paliwo i media do kosztów uzyskania przychodów danego miesiąca (np. września 2009r.) – jeśli wynagrodzenie podwykonawcy, koszty zakupu paliwa i opłaty za media związane są z przychodem wykazanym przez Spółkę w tym miesiącu (tj. we wrześniu 2009r.) - w sytuacji, gdy Spółka nie otrzyma faktur dotyczących zakupu usługi od podwykonawcy, faktury za paliwo i za media przed upływem terminu, w którym Spółka zobowiązana jest uiścić zaliczkę na podatek dochodowy za dany miesiąc (przed dniem 20-go października 2009r.)...

(pytanie oznaczone we wniosku jako Nr 1)

Zdaniem Spółki.

Opłaty za media

Koszty wynikające z faktur wystawionych za media powinny być, zdaniem Spółki, uznane za koszty pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem z tytułu świadczenia usługi logistycznej. W związku z tym, w stanie faktycznym opisanym w poz. 50 wniosku Spółka uważa, że może zaliczyć opłaty za media do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu wrześniu 2009r., mimo że do dnia 20 października 2009r. nie otrzyma faktur zakupowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy z ustawy dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 ze zm. - określanej w dalszej części „Ustawa o CIT”), koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W art. 15 ust. 4e Ustawy CIT zdefiniowano moment „poniesienia" koszu. Zgodnie z tym przepisem, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się:

1.dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury lub rachunku, albo

2.dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury lub rachunku, z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W związku z powyższym, należy uznać, że decydujący będzie dzień, na który dany koszt zostanie ujęty w księgach rachunkowych. W interpretacji z dnia 10 marca 2008r., znak IP-PB3-423-17/08-2/GJ Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że dzień poniesienia kosztu to „dzień, na który spółka uwzględniła koszt w prowadzonych przez nią księgach rachunkowych. Tym samym jest to dzień, który spółka wskazała w księgach rachunkowych jako dzień (okres), do którego dany wydatek został przypisany".

Zgodnie z art. 15 ust. 4e Ustawy CIT, dla celów podatkowych można uznać, że doszło do „poniesienia" kosztu w sytuacji, gdy ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie dowodu innego niż faktura (rachunek). Istotne jest to, aby - na podstawie posiadanych dowodów - podatnik mógł ustalić wysokość kosztu. Takie stanowisko potwierdzają interpretacje organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji znak IBPB3/423-34/08/AM/KAN-168/08 z dnia 7 kwietnia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, że „żeby ująć wydatek w kosztach uzyskania przychodu, nie zawsze należy czekać na fakturę. Jeśli koszty można określić co do rodzaju i kwoty na podstawie innych dokumentów i wydatki takie można ująć w ewidencji księgowej, to można zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów właściwego okresu rozliczeniowego".

Dlatego też Spółka uważa, że jeśli zaliczy - dla celów rachunkowych - opłaty za media do kosztów danego miesiąca np. września, wówczas może zaliczyć taki koszt do kosztów uzyskania przychodów tego samego miesiąca. Przykładowo, jeśli Spółka wykazuje przychód w dniu 30 września 2009r. i do 20 października 2009r. ujmie w kosztach bilansowych miesiąca września koszt związany z opłatami za media, wówczas może opłaty za media zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów miesiąca września 2009r., mimo że nie otrzymała faktury.

Koszty zakupu paliwa i usług podwykonawców

Koszty wynikające z faktur wystawionych przez podwykonawców i koszty paliwa powinny być, zdaniem Spółki, uznane za koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem z tytułu świadczenia usługi transportowej i z tytułu wystawiania faktury za paliwo. W związku z tym, w stanie faktycznym opisanym w poz. 50 wniosku Spółka uważa, że może zaliczyć wynagrodzenie podwykonawców i opłaty za paliwo do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu wrześniu 2009r., jeśli uznaje takie wydatki za koszt rachunkowy września 2009r., mimo że do dnia 20 października 2009r. nie otrzyma faktur zakupowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 Ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Należy jednak zwrócić uwagę, iż przepis ten znajduje jedynie ograniczone zastosowanie w sytuacji, której dotyczy pytanie Spółki. Ze względu na jego stosunkowo ogólny charakter wyraża on bowiem wyłącznie zasadę generalną łączenia kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z odpowiadającymi im przychodami w ramach roku podatkowego. Nie odnosi się natomiast do kwestii potrącalności kosztów uzyskania przychodów „wewnątrz" roku podatkowego, przy założeniu, że koszty uzyskania przychodów i odpowiadające im przychody są rozłożone w czasie w ciągu roku.

Zdaniem Spółki, przepis art. 15 ust. 4 Ustawy CIT może być pomocniczo stosowany „wewnątrz" danego roku podatkowego. W związku z tym, jeśli dany koszt dotyczy przychodów miesiąca września, to może być ujęty w kalkulacji zaliczki na podatek dochodowy za miesiąc wrzesień, mimo że Spółka nie otrzyma faktury dokumentującej poniesienie kosztu. Jak była o tym mowa, zgodnie z art. 15 ust. 4e Ustawy CIT dla celów podatkowych można uznać, że doszło do „poniesienia" kosztu w sytuacji, gdy ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie dowodu innego niż faktura (rachunek).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania Nr 2 wydano odrębną interpretację indywidualną.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.