INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2009r. (data wpływu 24 lipca 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 października 2009r. (data wpływu 5 października 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z faktury za dostarczenie usług w postaci ulg resortowych uprawnionym pracownikom Wnioskodawcy oraz emerytom i rencistom oraz czy Wnioskodawca w rozliczeniach z pracownikami, emerytami i rencistami związanych z przekazywaniem ww. ulg resortowych powinien do wartości netto tych świadczeń doliczyć podatek od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2009r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z faktury za dostarczenie usług w postaci ulg resortowych uprawnionym pracownikom Wnioskodawcy oraz emerytom i rencistom oraz czy Wnioskodawca w rozliczeniach z pracownikami, emerytami i rencistami związanych z przekazywaniem ww. ulg resortowych powinien do wartości netto tych świadczeń doliczyć podatek od towarów i usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 października 2009r. (data wpływu 5 października 2009r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 23 września 2009r. znak: IBPP1/443-766/09/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wskazał, że jako sp. z o.o. (dalej „Spółka") powstał w 2002 roku poprzez wydzielenie ze struktur organizacyjnych Spółki Akcyjnej (dalej S.A.). Pracownicy Spółki, zatrudnieni pierwotnie w S.A. posiadali uprawnienia do pewnych świadczeń, których zachowania nadal oczekiwali po przejściu do nowo powstałej Spółki. W związku z powyższym, w dniu 24 września 2002 roku Zarząd Spółki zawarł z Zakładowymi Organizacjami Związkowymi, działającymi przy Spółce „Porozumienie o stosowaniu w Spółce Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników S.A." (dalej „PUZP").

Zapisy PUZP (§ 57) dają pracownikom zatrudnionym w Spółce w pełnym wymiarze czasu pracy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony i byłym pracownikom Spółki objętym porozumieniem m.in. prawo do korzystania z tzw. ulg resortowych na takich samych zasadach i warunkach jakie przysługują odpowiednio pracownikom oraz emerytom i rencistom S.A. Na ulgi resortowe składają się następujące świadczenia:

• zniżka w wysokości 50% na opłaty za instalację stacji telefonicznej w lokalu mieszkalnym (jeden raz w okresie zatrudnienia w Spółce);
• bezpłatny miesięczny abonament telefoniczny;
• bezpłatne 100 jednostek licznikowych w miesiącu.
  
  

Ponieważ Spółka nie jest producentem wskazanych powyżej świadczeń, w celu uregulowania rozliczeń z S.A. zawarła „Porozumienie w sprawie ulg resortowych", na podstawie którego S.A. dostarcza te usługi osobom uprawnionym za wynagrodzeniem określonym w obowiązujących cennikach S.A. powiększonym o należny podatek od towarów i usług. Rozliczenie wyświadczonych na rzecz pracowników, emerytów i rencistów Spółki świadczeń w postaci ulg resortowych następuje po zakończeniu każdego roku obrotowego na podstawie wystawionej przez S.A. faktury VAT.

W piśmie z dnia 2 października 2009r., Wnioskodawca wskazał, że we wniosku poprawnie przywołał treść przepisów ustawy o VAT dotyczących nieodpłatnego świadczenia usług, niemniej błędnie podano podstawę prawną t.j. art. 7 ust. 2 zamiast art. 8 ust. 2. Przedmiotem interpretacji ma być zatem nieodpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że usługa w postaci ulg resortowych jest nabywana przez Spółkę od S.A. Rozliczenie świadczeń następuje po zakończeniu każdego roku obrotowego na podstawie faktury VAT wystawianej Spółce przez S.A.

Każdy pracownik i były pracownik Spółki, aby otrzymać świadczenie:

• jest abonentem S.A.,
• przy rejestracji abonenta przedstawia dokument wystawiony przez Spółkę, który potwierdza, że jest on osobą uprawnioną do otrzymania świadczenia w postaci ulg resortowych.
  
  

Za korzystanie z usług wchodzących w skład ulg resortowych pracownik lub były pracownik nie otrzymuje faktury VAT od S.A., ponieważ na mocy „Porozumienia w sprawie ulg resortowych" świadczenie to nabywa Spółka i to ona ponosi koszty wynagrodzenia należnego S.A. za dostawę tych usług. Ponieważ podmioty w zawartym porozumieniu ustaliły roczny okres rozliczeniowy, S.A. po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego wystawia dla Spółki fakturę VAT skalkulowaną na podstawie danych pochodzących z systemu rozliczeń z abonentami t.j. obowiązujących cenników, korzystających z ulg abonentów, liczby impulsów, okresu korzystania z usługi itd. Zobowiązanie wynikające z faktury jest opłacane przez Spółkę ze środków obrotowych.

Z uwagi na zapisy PUZP, stwierdzające iż koszty świadczeń w postaci ulg resortowych zobowiązana jest ponosić Spółka, pracownicy i byli pracownicy nie są obciążani kosztami tych świadczeń np. poprzez refakturę. Niemniej, z uwagi na przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 2000.14.176 ze zm.), które określają iż przekazane pracownikom świadczenia w postaci ulg resortowych nie mieszczą się w katalogu zwolnień przedmiotowych określonych w art. 21 ust. 1, a świadczenia na rzecz emerytów podlegają zwolnieniu do określonego w art. 21 ust. 1 pkt 38 limitu, Spółka jako płatnik powinna uwzględnić wartość otrzymanego przez pracownika świadczenia w podstawie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Dla oszacowania wartości tego świadczenia istotne jest określenie czy podlega ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co było przedmiotem pytania zawartego we wniosku z dnia 10 lipca 2009 roku.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 2 października 2009r. Wnioskodawca wskazał, że w opisanym we wniosku z dnia 10 lipca 2009 roku stanie faktycznym zostało wskazane, że obowiązek Spółki do przekazywania pracownikom oraz byłym pracownikom świadczeń w postaci tzw. ulg resortowych wynika z Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników S.A. (dalej „PUZP"), który został przyjęty do stosowania w Spółce na podstawie porozumienia zawartego przez Zarząd Spółki z Zakładowymi Organizacjami Związkowymi.

Zapisy PUZP (§ 57) dają pracownikom zatrudnionym w Spółce w pełnym wymiarze czasu pracy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony i byłym pracownikom Spółki objętym porozumieniem m.in. prawo do korzystania z tzw. ulg resortowych na takich samych zasadach i warunkach jakie przysługują odpowiednio pracownikom oraz emerytom i rencistom S.A. Na ulgi resortowe składają się następujące świadczenia:

• zniżka w wysokości 50% na opłaty za instalację stacji telefonicznej w lokalu mieszkalnym (jeden raz w okresie zatrudnienia w Spółce);
• bezpłatny miesięczny abonament telefoniczny;
• bezpłatne 100 jednostek licznikowych w miesiącu.
  
  

Ponieważ Spółka nie jest producentem wskazanych powyżej świadczeń, nabywa je od S.A. W tym celu zawarto „Porozumienie w sprawie ulg resortowych", na podstawie którego S.A. dostarcza te usługi uprawnionym pracownikom i byłym pracownikom Spółki za wynagrodzeniem, które zgodnie z przepisami prawa podatkowego zostaje powiększone o podatek od towarów i usług oraz udokumentowane fakturą VAT.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego Spółka wskazała (Ad.3), że w jej ocenie świadczenie w postaci ulg resortowych:

• nie jest świadczeniem na cele osobiste pracowników lub byłych pracowników,
• jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa,

ponieważ stanowi realizację obowiązków Spółki jako pracodawcy, które wynikają z obowiązujących przepisów prawa - w tym przypadku z PUZP (zgodnie z art. 9 Ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku Kodeks Pracy (Dz.U z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze. zm., dalej „Kodeks Pracy") PUZP ma charakter normatywny i stanowi źródło przepisów prawa pracy).

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka przywołała stanowiska wyrażone przez:

• Naczelnika Kujawsko-Pomorskiego Urzędu Skarbowego w interpretacji prawa podatkowego z dnia 2 maja 2005 roku (sygn. ZP-ll/443-80-61/2005),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 11 lutego 2008 roku (sygn. IPPP1/443-776/07-2/SM),

a zacytowane ich fragmenty, zdaniem Spółki, wyraźnie charakteryzują typ powiązania świadczeń wynikających z przepisów prawa pracy, którego źródło niewątpliwie stanowi PUZP, z prowadzeniem przedsiębiorstwa. W przypadku Spółki świadczenie w postaci ulg resortowych ma przede wszystkim na celu spełnienie obowiązków Spółki wynikających z postanowień PUZP i służy zgodnemu z przepisami prawa funkcjonowaniu przedsiębiorstwa. Nieprzestrzeganie przez Spółkę zapisów PUZP prowadziłoby do przymusowych wypłat określonych w nim świadczeń, w tym kwot ulg resortowych, w następstwie przegranych procesów sądowych, powiększonych o koszty postępowania, co wpływałoby negatywnie na sytuację finansową Spółki. Podsumowując, zdaniem Spółki zapewnienie świadczeń w postaci ulg resortowych na rzecz pracowników i byłych pracowników jest czynnością mającą na celu realizację obowiązków wynikających z PUZP- a więc nie jest świadczeniem na cele osobiste pracowników lub byłych pracowników, a ponadto służy zgodnemu z przepisami prawa funkcjonowaniu przedsiębiorstwa, przez co należy uznać taką czynność za działanie związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od wystawionej przez S.A. faktury za dostarczenie usług w postaci ulg resortowych uprawnionym pracownikom Spółki oraz emerytom i rencistom...
2. Czy Spółka w rozliczeniach z pracownikami, emerytami i rencistami związanymi z dostarczeniem świadczenia w postaci ulg resortowych powinna do wartości netto tych świadczeń doliczyć podatek od towarów i usług...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1

W celu wywiązania się z obowiązków wynikających z przystąpienia Spółki do PUZP oraz z faktu, iż Spółka nie jest producentem świadczeń wchodzących w skład tzw. ulgi resortowej, Spółka kupuje te usługi od podmiotu powiązanego - S.A. po cenie rynkowej. Z uwagi na fakt, iż dostawa usług telekomunikacyjnych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy Ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej „ustawa o VAT"), dostawca usługi powiększa jej wartość netto o podatek od towarów i usług, wyliczony z uwzględnieniem obowiązującej stawki podatku i dokumentuje transakcję fakturą VAT.

Stosowanie do art. 86 ust.1 ustawy o VAT podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w zakresie jakim nabyte przez niego usługi i towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ usługi świadczone przez Spółkę na rzecz jej klientów t.j. głównie usługi radiodyfuzji, teletransmisji, najmu itd. podlegają opodatkowaniu, a nie ulega wątpliwości, że w ich świadczeniu uczestniczą pracownicy Spółki, a ponadto w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania Spółka musi realizować postanowienia wynikające z obowiązujących ją przepisów prawa, w tym m.in. dostawy świadczeń w postaci ulg resortowych na rzecz byłych pracowników, należy uznać, że Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT określonego przez dostawcę na wspomnianej powyżej fakturze VAT w całości, t.j. zarówno odnoszącego się do ulg resortowych dla pracowników jak i emerytów i rencistów.

Ad. 2

Stosownie do postanowień art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, nieodpłatne świadczenie usług nie będące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Z przytoczonych przepisów wynika, iż co do zasady opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wyłącznie odpłatne świadczenie usług. W art. 7 ust. 2 ustawy o VAT została określona i uznana przez ustawodawcę za podlegającą opodatkowaniu odrębna kategoria usług nieodpłatnych, w tym nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste pracowników, w tym byłych pracowników podatnika.

Jednakże by nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• świadczenie musi być wykonane z przeznaczeniem na zaspokojenie potrzeb osobistych pracowników, w tym byłych pracowników;
• usługi te nie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa;
• podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części.
  
  

O ile ostatni z warunków został spełniony, t.j. spółka obniżyła kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu usług od S.A. w całości, to dwa pierwsze warunki nie są spełnione.

Obowiązek Spółki do ponoszenia kosztów świadczenia ulg resortowych wynika z zapisów PUZP. W ocenie Spółki świadczenie ulg resortowych nie jest świadczeniem na cele osobiste pracownika lub byłego pracownika, ale stanowi realizację jednego z obowiązków Spółki jako pracodawcy wynikających z obowiązujących ją przepisów prawa t.j. Kodeksu pracy, innych ustaw i aktów regulujących prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, czy też przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, a tym samym usługi te są związane z prowadzeniem przez Spółkę przedsiębiorstwa.

Powyższy pogląd, zdaniem Wnioskodawcy, znajduje potwierdzenie w stanowisku wyrażonym przez Naczelnika Kujawsko-Pomorskiego Urzędu Skarbowego w interpretacji prawa podatkowego z dnia 2 maja 2005 roku (sygn. ZP-ll/443-80-61/2005), zgodnie z którym wykonywanie „czynności na rzecz swoich pracowników i byłych pracowników stanowi realizację obowiązku wynikającego z przepisów prawa pracy, którego źródłem są między innymi zakładowe układy zbiorowe pracy. A zatem, świadczenie usług <...>, stanowiące realizację przedmiotowego obowiązku, nie stanowi świadczenia na cele osobiste pracownika. W takiej sytuacji czynności tych nie można uznać również za świadczenie usług niezwiązanych z prowadzonym przedsiębiorstwem. W świetle powyższych okoliczności, tutejszy organ podatkowy potwierdza stanowisko wyrażone w złożonym wniosku, że usługi <...>, w sytuacji gdy obowiązek ich świadczenia wynika z aktu prawa miejscowego oraz zakładowego układu zbiorowego pracy, jako wykonywanie obowiązku statutowego <...> nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług."

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe stanowisko zajął także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 11 lutego 2008 roku (sygn. IPPP1/443-776/07-2/SM): „potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisowo bezpieczeństwie i higienie pracy. Uwzględniając powyższe należy uznać, że nieodpłatne przekazanie uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych pracownikom, emerytom i rencistom oraz dzieciom pracowników jest czynnością mającą na celu zaspakajanie potrzeb pracowniczych. Czynność ta bez wątpienia związana jest z działalnością gospodarczą Spółki oraz służy zgodnemu z przepisami prawa (w szczególności zbiorowych układów pracy) funkcjonowaniu przedsiębiorstwa. A zatem ww. czynności <...> znajdują się poza zakresem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług."

W związku z powyższym, zdaniem Spółki dostarczenie pracownikom i byłym pracownikom usługi w postaci: 50% zniżki na opłaty za instalację linii telefonicznej, bezpłatnego miesięcznego abonamentu oraz bezpłatnych 100 jednostek licznikowych w miesiącu, określanych jako ulga resortowa nie podlega podatkowi od towarów i usług, jako nie wymieniona w przedmiotowym zakresie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego Spółka wskazała, że w jej ocenie świadczenie w postaci ulg resortowych:

• nie jest świadczeniem na cele osobiste pracowników lub byłych pracowników,
• jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa,

ponieważ stanowi realizację obowiązków Spółki jako pracodawcy, które wynikają z obowiązujących przepisów prawa - w tym przypadku z PUZP (zgodnie z art. 9 Ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku Kodeks Pracy (Dz.U z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze. zm., dalej „Kodeks Pracy") PUZP ma charakter normatywny i stanowi źródło przepisów prawa pracy).

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka przywołała stanowiska wyrażone przez:

• Naczelnika Kujawsko-Pomorskiego Urzędu Skarbowego w interpretacji prawa podatkowego z dnia 2 maja 2005 roku (sygn. ZP-ll/443-80-61/2005),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 11 lutego 2008 roku (sygn. IPPP1/443-776/07-2/SM),

a zacytowane ich fragmenty, zdaniem Spółki, wyraźnie charakteryzują typ powiązania świadczeń wynikających z przepisów prawa pracy, którego źródło niewątpliwie stanowi PUZP, z prowadzeniem przedsiębiorstwa. W przypadku Spółki świadczenie w postaci ulg resortowych ma przede wszystkim na celu spełnienie obowiązków Spółki wynikających z postanowień PUZP i służy zgodnemu z przepisami prawa funkcjonowaniu przedsiębiorstwa. Nieprzestrzeganie przez Spółkę zapisów PUZP prowadziłoby do przymusowych wypłat określonych w nim świadczeń, w tym kwot ulg resortowych, w następstwie przegranych procesów sądowych, powiększonych o koszty postępowania, co wpływałoby negatywnie na sytuację finansową Spółki. Podsumowując, zdaniem Spółki zapewnienie świadczeń w postaci ulg resortowych na rzecz pracowników i byłych pracowników jest czynnością mającą na celu realizację obowiązków wynikających z PUZP- a więc nie jest świadczeniem na cele osobiste pracowników lub byłych pracowników, a ponadto służy zgodnemu z przepisami prawa funkcjonowaniu przedsiębiorstwa, przez co należy uznać taką czynność za działanie związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl natomiast art. 86 ust. 8 pkt 2 tej ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary dotyczą czynności, o których mowa w art. 7 ust. 3-7 (przekazywanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek).

Analizując powyższe należy stwierdzić, że podatnik w momencie nabycia towarów oraz usług określa, czy nabywane przez niego towary i usługi będą wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności opodatkowanej. W konsekwencji należy stwierdzić, iż podatnik może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji, gdy występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi.

Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku VAT lub czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ustawodawca stworzył więc podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. W szczególności należy wskazać, że zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT obniżenia lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób. Ponadto w myśl art. 88 ust. 3a ustawy o VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że zapisy PUZP (§ 57) dają pracownikom zatrudnionym w Spółce w pełnym wymiarze czasu pracy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony i byłym pracownikom Spółki objętym porozumieniem m.in. prawo do korzystania z tzw. ulg resortowych na takich samych zasadach i warunkach jakie przysługują odpowiednio pracownikom oraz emerytom i rencistom S.A. Na ulgi resortowe składają się następujące świadczenia:

• zniżka w wysokości 50% na opłaty za instalację stacji telefonicznej w lokalu mieszkalnym (jeden raz w okresie zatrudnienia w Spółce);
• bezpłatny miesięczny abonament telefoniczny;
• bezpłatne 100 jednostek licznikowych w miesiącu.

Ponieważ Spółka nie jest producentem wskazanych powyżej świadczeń, w celu uregulowania rozliczeń z S.A. zawarła „Porozumienie w sprawie ulg resortowych", na podstawie którego S.A. dostarcza te usługi osobom uprawnionym za wynagrodzeniem określonym w obowiązujących cennikach S.A. powiększonym o należny podatek od towarów i usług. Rozliczenie wyświadczonych na rzecz pracowników, emerytów i rencistów Spółki świadczeń w postaci ulg resortowych następuje po zakończeniu każdego roku obrotowego na podstawie wystawionej przez S.A. faktury VAT.

Za korzystanie z usług wchodzących w skład ulg resortowych pracownik lub były pracownik nie otrzymuje faktury VAT od S.A., ponieważ na mocy „Porozumienia w sprawie ulg resortowych" świadczenie to nabywa Spółka i to ona ponosi koszty wynagrodzenia należnego S.A. za dostawę tych usług. Ponieważ podmioty w zawartym porozumieniu ustaliły roczny okres rozliczeniowy, S.A. po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego wystawia dla Spółki fakturę VAT skalkulowaną na podstawie danych pochodzących z systemu rozliczeń z abonentami t.j. obowiązujących cenników, korzystających z ulg abonentów, liczby impulsów, okresu korzystania z usługi itd.

W przypadku Spółki świadczenie w postaci ulg resortowych ma przede wszystkim na celu spełnienie obowiązków Spółki wynikających z postanowień PUZP i służy zgodnemu z przepisami prawa funkcjonowaniu przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca wskazał, że w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania Spółka musi realizować postanowienia wynikające z obowiązujących ją przepisów prawa, w tym m.in. dostawy świadczeń w postaci ulg resortowych na rzecz byłych pracowników, należy uznać, że Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT określonego przez dostawcę na wspomnianej powyżej fakturze VAT w całości, t.j. zarówno odnoszącego się do ulg resortowych dla pracowników jak i emerytów i rencistów.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, należy uznać, iż na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych na zakup usług wymienionych w przedmiotowym wniosku.

Dokonując odliczenia należy mieć na uwadze również inne wyłączenia wynikające z art. 88 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Z powyższego wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą być spełnione łącznie dwa warunki, a mianowicie:

• brak związku świadczonych usług z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem,
• istnienie prawa podatnika do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego związanego ze świadczonymi usługami.
  
  

Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej.

Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Rozwiązanie krajowe jest zgodne z przepisem art. 6 ust. 2 lit. b Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (obecnie art. 26 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1 ze zm.), zgodnie z którym za świadczenie usług za wynagrodzeniem uznaje się nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na jego własny użytek lub użytek jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż związane z jego działalnością.

W przypadku gdy korzyść pracownika, na tle korzyści samego przedsiębiorstwa, ma drugorzędne znaczenie, wówczas nie można mówić o nieodpłatnym świadczeniu usług na rzecz pracownika.

Natomiast w przypadku gdy pracownik osiąga ewentualną korzyść majątkową w postaci dodatkowego „benefitu”, przy braku jednoczesnej korzyści dla przedsiębiorstwa, wówczas możemy mieć do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem usług, które powinno podlegać opodatkowaniu VAT.

Uwzględniając wykładnię prowspólnotową przepisu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT należy stwierdzić, że usługami niezwiązanymi z prowadzeniem przedsiębiorstwa będą wszystkie te usługi, które są świadczone bez związku z potrzebami prowadzonej działalności – do celów innych niż związane z jego działalnością.

W związku z powyższym należy uznać, iż w przedmiotowej sprawie, mamy do czynienia ze świadczeniem usług, które nie jest związane z prowadzeniem przez podatnika przedsiębiorstwa, a czynione jest w celu zaspokojenia osobistych potrzeb pracowników (byłych pracowników).

Usługi te de facto nie służą celom prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej, a osobiste cele i korzyści pracowników i byłych pracowników Spółki mają w takim przypadku znaczenie pierwszorzędne w stosunku do korzyści pracodawcy (korzyści gospodarczych).

W związku z powyższym należy stwierdzić, że nieodpłatne świadczenie przez Wnioskodawcę na rzecz uprawnionych pracowników i byłych pracowników Spółki usług, wymienionych w przedmiotowym wniosku, składających się na ww. ulgę resortową (w postaci zniżki w wysokości 50% na opłaty za instalację stacji telefonicznej w lokalu mieszkalnym, bezpłatnego miesięcznego abonamentu telefonicznego, oraz bezpłatnego korzystania ze 100 jednostek licznikowych w miesiącu) stanowi nieodpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać je za nieprawidłowe.

Odnośnie wskazanych we wniosku interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od towarów i usług należy wyjaśnić, iż interpretacje organów podatkowych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny (lub zdarzenie przyszłe) przedstawiony przez podatnika. Interpretacje te nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa.

Tut. organ pragnie również wskazać, że organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa. Natomiast wyroki sądów są wydane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.