INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2009r. (data wpływu 14 lipca 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 września 2009r. (data wpływu 23 września 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy czynność przekazania pracownikom oraz kontrahentom spółki artykułów spożywczych rodzi obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy czynność przekazania pracownikom oraz kontrahentom spółki artykułów spożywczych rodzi obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 września 2009r. (data wpływu 23 września 2009r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka) zajmuje się produkcją farb i lakierów przemysłowych (działalność opodatkowana VAT).

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zakupuje artykuły spożywcze:

1. dla zatrudnionych pracowników: kawę, herbatę, cukier, mleczko do kawy,
2. dla kontrahentów spółki na spotkania odbywające się w siedzibie spółki: kawę, herbatę, cukier, mleczko do kawy, ciastka (np. pieguski, paluszki, pierniczki) oraz soki owocowe w kartonach.
   
   

Natomiast w piśmie z dnia 23 września 2009r. (stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku z dnia 9 lipca 2009r.) Wnioskodawca wskazał, że:

• zakup artykułów spożywczych, tj. napojów w postaci wody mineralnej, kawy, herbaty, cukru, mleczka do kawy dla pracowników fizycznych Spółki wynika z art. 232 ustawy Kodeks Pracy oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej (Dz. U. Nr 60, poz. 279),
• zakup artykułów spożywczych dla pozostałych pracowników (pracowników umysłowych) nie wynika wprost z wyżej cytowanych przepisów lecz z wewnętrznego ustalenia pracodawcy.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ww. czynność przekazania pracownikom oraz kontrahentom Spółki artykułów spożywczych rodzi obowiązek opodatkowania nieodpłatnego przekazania uznanego za dostawę towarów w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy zapewnienie pracownikom ww. artykułów spożywczych do zużycia wyłącznie w trakcie wykonywania codziennych obowiązków w pracy jest przekazaniem związanym z prowadzoną przez niego działalnością, ponieważ służy poprawieniu warunków pracy, zwiększeniu wydajności pracy co w konsekwencji przenosi się na wydajność firmy.

Przekazywane produkty zużywane są wyłącznie w miejscu pracy, wyklucza to więc możliwość realizowania celów osobistych pracowników.

Poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na zakup ww. artykułów spożywczych uprawniają go zatem do odliczenia VAT, są bowiem związane z działalnością opodatkowaną firmy.

Jednocześnie czynność ta nie rodzi obowiązku jej opodatkowania, ponieważ zużycie towarów na potrzeby Spółki nie jest wymienione jako zdarzenie rodzące obowiązek podatkowy w VAT przekazanie to ma bezpośredni związek z działalnością Spółki.

W opinii Wnioskodawcy, dotyczy to również wydawania przedmiotowych artykułów w formie poczęstunku w siedzibie firmy kontrahentom. One również mają bezpośredni związek z prowadzoną działalnością Spółki.

Reasumując zdaniem Wnioskodawcy VAT wynikający z faktur dokumentujących zakup ww. artykułów spożywczych zarówno dla pracowników jak i kontrahentów spółki będzie podlegał odliczeniu, gdyż zakup ww. artykułów spożywczych służy do wykonywania czynności opodatkowanych. Nie jest to również czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług jest m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

Ustawodawca dla celów podatku od towarów i usług zrównał z odpłatną dostawą towarów niektóre nieodpłatne czynności. I tak, zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

W myśl art. 7 ust. 3 ww. ustawy o VAT, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Należy tutaj zauważyć, iż interpretacja art. 7 ust. 2 ustawy, w oparciu o wykładnię wyłącznie gramatyczną budzi pewne wątpliwości, zatem nie można się tylko na niej opierać i należy sięgnąć do wykładni o charakterze kompleksowym.

Przy wykładni przedmiotowych przepisów ustawy należy wziąć pod uwagę zasadę racjonalności ustawodawcy oraz interpretować przepis art. 7 ust. 2 w zestawieniu z art. 7 ust. 3 ustawy. Przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek – niewątpliwie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wobec tego w przypadku nie objęcia regulacją art. 7 ust. 2 przekazania lub zużycia towarów przez podatnika na cele związane z jego przedsiębiorstwem, przepis art. 7 ust. 3 byłby zbędny. Skoro zatem z zakresu opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów, na cele inne niż bezpośrednio związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wyłączono na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, jedynie przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek, to należy uznać, iż opodatkowaniu podlegają wszelkie inne przekazania towarów pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od tych czynności w całości lub w części. Gdyby przyjąć, iż opodatkowaniu na mocy ust. 2 podlegają wyłącznie czynności w ogóle niezwiązane z przedsiębiorstwem, zbędne byłoby wyłączanie z opodatkowania czynności, które i tak nie podlegałyby opodatkowaniu jako związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Z cytowanych wyżej przepisów (art. 7 ust. 2 i art. 7 ust. 3) wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nie tylko nieodpłatne przekazanie towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych bezpośrednio z prowadzonym przedsiębiorstwem, niestanowiących jednak próbek, prezentów o małej wartości, czy też drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest jednak to, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, iż zakres omawianego przepisu art. 7 ustawy o VAT obejmuje przypadki, gdy czynności podjęte przez podatnika prowadzącego opodatkowaną działalność gospodarczą mają charakter zadysponowania towarami wchodzącymi w skład przedsiębiorstwa zarówno w celach związanych, jak i niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Należy tutaj także zauważyć, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem potrzeb osobistych pracownika. Przyjąć należy, iż potrzebami osobistymi są, co do zasady te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy lub innym, który łączy przekazującego i osobę otrzymującą towar. Potrzeby osobiste to takie, których pracodawca nie ma obowiązku zaspokoić, zaś potrzeby pracownicze to te, do zaspokojenia których pracodawca jest zobowiązany.

Zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych.

Przepisy wykonawcze regulujące powyższy obowiązek to:

• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279),
• rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (t.j. z 2003r. Dz. U. Nr 169, poz. 1650).
  
  

Biorąc powyższe pod uwagę uznać należy, iż wydawanie napojów i posiłków pracownikom przez pracodawcę w ramach wypełniania obowiązków nałożonych cyt. wyżej przepisami nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W każdej innej sytuacji pracodawca wydając ww. artykuły pracownikom – z uwagi na treść art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT – jest zobowiązany opodatkować podatkiem od towarów i usług wartość tych towarów, przy nabyciu których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części. Spełnione zostaną bowiem przesłanki uznania tej dostawy za odpłatną dostawę towarów na cele osobiste pracowników.

Zauważa się również, iż z ww. przepisu art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT wynika, że opodatkowaniu podlega przekazanie towarów nie zaś ich zużycie.

Zatem nieodpłatne wydanie towarów celem zużycia przez kontrahentów w czasie negocjacji (jako poczęstunek) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki.

Natomiast nie jest opodatkowane przekazywanie przez podatnika towarów, jeżeli obowiązek ich wydania wynika z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy lub jest zagwarantowane pracownikom na podstawie Kodeksu Pracy lub innych przepisów.

W stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, iż w ramach prowadzonej działalności opodatkowanej zakupuje artykuły spożywcze:

• dla zatrudnionych pracowników: kawę, herbatę, cukier, mleczko do kawy,
• dla kontrahentów Spółki na spotkania odbywające się w siedzibie Spółki: kawę, herbatę, cukier, mleczko do kawy, ciasta (np. pieguski, pierniczki) oraz soki owocowe w kartonach).
  
  

Wnioskodawca wskazał, że:

• zakup artykułów spożywczych, tj. napojów w postaci wody mineralnej, kawy, herbaty, cukru, mleczka do kawy dla pracowników fizycznych Spółki wynika z art. 232 ustawy Kodeks Pracy oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej (Dz. U. Nr 60, poz. 279),
• zakup artykułów spożywczych dla pozostałych pracowników (pracowników umysłowych) nie wynika wprost z wyżej cytowanych przepisów lecz z wewnętrznego ustalenia pracodawcy.
  
  

Odnosząc powyższe regulacje prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska należy stwierdzić, iż wydanie w siedzibie Spółki kontrahentom artykułów spożywczych w formie poczęstunku (przy czym poczęstunek nie ma charakteru okazałości), nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Poczęstunek kontrahentów, jako podmiotów nie wymienionych w przepisie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, nie rodzi skutku w postaci powstania obowiązku opodatkowania przedmiotowych czynności.

Również nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przekazanie ww. artykułów spożywczych dla pracowników fizycznych. Jak bowiem wynika z wniosku wydanie tym pracownikom ww. artykułów spożywczych wynika z przepisów prawa (Kodeksu Pracy oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej).

Natomiast nieodpłatne przekazanie ww. artykułów spożywczych pracownikom umysłowym, które nie wynika z przepisów o BHP i nie jest zagwarantowane pracownikom Kodeksem Pracy oraz innymi przepisami należy traktować jako przekazanie na cele osobiste pracowników, zatem podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Poczęstunek pracowników, jako podmiotów jednoznacznie wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, rodzi obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług zużywanych artykułów spożywczych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach informuje, że poruszona w przedmiotowym wniosku kwestia prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu artykułów spożywczych dla pracowników oraz kontrahentów Spółki będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.