INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 22 kwietnia 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej należności głównej, wraz z odsetkami za zwłokę oraz kosztów postępowania egzekucyjnego wynikających z orzeczenia solidarnej odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe osoby trzeciej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej należności głównej, wraz z odsetkami za zwłokę oraz kosztów postępowania egzekucyjnego wynikających z orzeczenia solidarnej odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe osoby trzeciej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2004 wnioskodawca kupił od Spółdzielni w Likwidacji zabudowaną działkę.

Do chwili obecnej w ww. budynku produkcyjno-biurowym prowadzi działalność gospodarczą.

W roku 2008 Urząd Skarbowy wydał decyzje orzekające o jego solidarnej odpowiedzialności za zaległości podatkowe Spółdzielni z tytułu podatku VAT.

Decyzja o jego odpowiedzialności jako osoby trzeciej została utrzymana przez Izbę Skarbową, a także przez Wojewódzki Sąd Administracyjny. W związku z powyższym uregulował całą zaległą należność w kwocie 33.729,28 zł (należność główna i odsetki za zwłokę oraz koszty postępowania egzekucyjnego).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zapłatą dokonaną na rzecz Urzędu Skarbowego zaległości opisanych w pkt 54 wniosku ma prawo zaliczyć tę kwotę do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej...

Zdaniem wnioskodawcy, poniesiony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów. Nie jest to zaległość w podatku VAT z tytułu prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, ale z tytułu obciążenia odpowiedzialnością za zobowiązanie podatkowe zbywcy składnika majątku. Jeśli nie podwyższone zostaną koszty, to oznacza, że musi od tej wartości odprowadzić podatek dochodowy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodu, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Powyższe oznacza, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Wydatki muszą być zatem związane z wykonywaną działalnością gospodarczą i poniesione w celu uzyskania przychodów z tej działalności i nie mogą być wymienione w katalogu wydatków nie uznawanych za taki koszt. Niespełnienie którejkolwiek z wyżej wskazanych przesłanek wyklucza możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę innych, niż wymienione pod lit. a), zobowiązań, w tym z tytułu udzielonych gwarancji i poręczeń. Katalog wyłączeń jaki występuje w tym przepisie nie jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że nie tylko zobowiązania z tytułu gwarancji i poręczeń nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu, ale także spłata innych zobowiązań. Wobec powyższego, zasadnym jest przyjęcie, że dyspozycją tego przepisu objęte zostały także te zobowiązania, których obowiązek poniesienia, co do zasady, spoczywa z mocy prawa na innym niż podatnik podmiocie. Świadczy o tym użyte przez ustawodawcę sformułowanie „spłata innych zobowiązań” oraz podkreślenie, że do tej kategorii należy także spłata długów wynikających z poręczeń i gwarancji, a więc instytucji, które z natury swojej stanowią zabezpieczenie cudzego zobowiązania i z których wynika obowiązek zapłaty zobowiązania osoby trzeciej. W konsekwencji spłata zobowiązań wynikających z decyzji o orzeczeniu solidarnej odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe innego podmiotu wydanej na mocy przepisów Działu III rozdziału 15 Ordynacji podatkowej (odpowiedzialność osób trzecich) jako zobowiązań wobec Skarbu Państwa spełnia przesłankę wynikająca z powyższego przepisu, uniemożliwiając tym samym ich zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej przez podmiot, wobec którego odpowiedzialność taką orzeczono (wnioskodawcę). Ponadto zauważyć należy, iż zgodnie z ogólną, wynikającą z treści art. 22 ust. 1 ww. ustawy, zasadą zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, aby określony wydatek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi on być poniesiony nie tylko w celu uzyskania przychodu, ale także musi mieć związek z określonym źródłem przychodów. Związku takiego, w przypadku będącym przedmiotem wniosku nie sposób się dopatrzyć. Zapłata zaległości podatkowych, odsetek za zwłokę i kosztów egzekucyjnych za inny podmiot prawa gospodarczego, w żaden bowiem sposób nie wiąże się ze źródłem przychodów jakim jest prowadzona, przez solidarnie zobowiązany do ich uiszczenia podmiot, pozarolnicza działalność gospodarcza. Związku takiego nie wskazał również w złożonym wnosku wnioskodawca.

Mając powyższe na względzie, stanowisko wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Jednocześnie zauważyć należy, iż nie sposób zgodzić się z twierdzeniem wnioskodawcy, jakoby niepodwyższenie kosztów oznaczać miało obowiązek odprowadzenia od tej wartości podatku dochodowego. Poniesione wydatki z tytułu zapłaty zobowiązań, odsetek za zwłokę i kosztów egzekucyjnych nie stanowią przychodu z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, a więc w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Fakt natomiast, iż wnioskodawca został obciążony kwotą ww. zobowiązań chociaż stanowiących uszczerbek w jego majątku nie stanowi przesłanki umożliwiającej ich zaliczeniem do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej. Nabywanie majątków firm likwidowanych wiąże się bowiem, co do zasady, z niebezpieczeństwem posiadania przez te firmy zaległości podatkowych. Pozyskanie informacji o istnieniu ewentualnych zaległości leży w gestii i interesie nabywcy przed podpisaniem umowy kupna majątku takich firm.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.