INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20.04.2009r. (data wpływu 04.05.2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 04.05.2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

P Polska Sp. z o.o. (zwana dalej „Spółką”) prowadzi działalność gospodarczą na terenie kraju w zakresie sprzedaży materiałów budowlanych, wyposażenia wnętrz, ogrodnictwa i innych artykułów przemysłowych. Sprzedaż jest prowadzona w wynajmowanych obiektach wielkopowierzchniowych na terenie całego kraju.

W dniu 25 grudnia 2008 r. w jednym obiekcie wynajmowanym przez Spółkę w miejscowości Z przy ul. P w centrum handlowym .. miał miejsce pożar. Na potwierdzenie tego zdarzenia Spółka posiada zaświadczenie z Komendy Straży Pożarnej. W wyniku pożaru i bardzo wysokiej temperatury konstrukcja stalowa dachu uległa zawaleniu. Ściany zewnętrzne opierzone blachą stalową pochyliły się do środka, uległy pogięciu, skręceniu i opaleniu. Przestrzeń wewnętrzna hali ulegała całkowitemu wypaleniu. To spowodowało zniszczenie całego wyposażenia marketu, tj. zapasy towarów przeznaczonych do sprzedaży i wyposażenie sklepu. W związku z zaistniałym zdarzeniem sporządzone zostały stosowne protokoły strat towarów i majątku wyposażenia Spółki. Znajdujące się wyposażenie na terenie wynajmowanego obiektu w całości było ubezpieczone przez Spółkę i zostało zgłoszone niezwłocznie do ubezpieczyciela. Spółka w drugim kwartale 2009 roku otrzymała na swój rachunek bankowy wpłatę odszkodowania od ubezpieczyciela.

Spółka poniesione straty związane z pożarem i otrzymane odszkodowanie od ubezpieczyciela podatkowo zamierza wykazać w okresie otrzymania odszkodowania, a nadwyżkę otrzymanego odszkodowania nad poniesionymi stratami zaliczyć do pozostałych przychodów operacyjnych podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym postępowanie Spółki polegające na tym, że Spółka poniesione straty związane z pożarem i otrzymane odszkodowanie wykaże w tym samym okresie, a nadwyżkę otrzymanego odszkodowania nad poniesionymi stratami zaliczy do pozostałych przychodów operacyjnych podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych będzie prawidłowe...

Art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z dnia 13 lipca 2000 r. Nr.54, poz. 654 z późn. zm.) stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i ust. 4 oraz art. 13 i art. 14, są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Oznacza to, że momentem powstania przychodu pieniężnego jest otrzymanie środków pieniężnych. Zatem datą powstania przychodu jest dzień faktycznego otrzymania odszkodowania a więc dzień, w którym pieniądze wpłynęły na rachunek bankowy Spółki.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 cytowanej ustawy. Wśród kosztów podlegających wyłączeniu z kategorii kosztów uzyskania przychodów ustawodawca nie wykazał strat w towarach i majątku firmy, a zatem co do zasady straty te mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów. Oczywiście należy zaznaczyć, że pożar jest szczególną formą straty i mamy tu do czynienia ze zdarzeniem losowym, rozumianym jako zdarzenie nieprzewidywalne, niezależnie od woli Spółki i poniesione starty nie były następstwem niewłaściwego lub nieracjonalnego działania Spółki.

Z wyżej wymienionych przepisów należy wnioskować, że odszkodowanie i poniesiona strata są jak najbardziej czynnościami wpływającymi na ustalenie wyniku finansowego Spółki do opodatkowania. W związku z tym, że wszystkie poniesione straty powstałe w trakcie pożaru zostały pokryte przez ubezpieczyciela, Spółka w momencie otrzymania odszkodowania wykaże do opodatkowania jedynie taką część odszkodowania, która jest nadwyżką nad poniesionymi stratami przez Spółkę. Stanowisko takie jest zgodne z zasadą współmierności przychodów i kosztów. Zasada ta opiera się na założeniu przedmiotowej i czasowej zgodności kosztów z przychodami uwzględnianymi przy ustalaniu wyniku finansowego osiągniętego w danym okresie, a nadwyżkę otrzymanego odszkodowania nad poniesionymi stratami zaliczyć do pozostałych przychodów operacyjnych podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe :.

Podstawę prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Z art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. W związku z powyższym w przypadku poniesienia straty w środkach trwałych kosztami uzyskania przychodów będzie ta jej część, od której wcześniej nie dokonano odpisów amortyzacyjnych

Dla celów podatkowych przyjmuje się, iż tylko stratę powstałą na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia przez racjonalnie działający podmiot można uznać za zdarzenie, które uzasadnia zaliczenie powstałej straty w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Jednak każdy przypadek powstania straty, należy rozpatrywać indywidualnie, z uwzględnieniem okoliczności faktycznych towarzyszących danej sprawie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w wyniku pożaru wynajmowanej hali uległo zniszczeniu całe wyposażenie marketu, tj. zapasy towarów przeznaczonych do sprzedaży i wyposażenie sklepu. W związku z zaistniałym zdarzeniem sporządzone zostały stosowne protokoły strat towarów i majątku wyposażenia Spółki. Spółka zaznacza iż poniesione straty nie były następstwem niewłaściwego lub nieracjonalnego jej działania.

Należy więc uznać, że przedstawione we wniosku okoliczności sprawy, pozwalają uznać straty w zapasach towarów i wyposażeniu sklepu za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Kwestia związana z momentem potrącalności kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w przepisach art. 15 ust. 4, 4a-4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, a do takich należy zaliczyć przedmiotowe straty, są potrącalne w dacie ich poniesienia (…). Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów (…) uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy).

Jeżeli więc Spółka ww. straty, zgodnie z przepisami o rachunkowości ujmuje jako koszty w księgach rachunkowych w momencie otrzymania odszkodowania, to należy uznać, za prawidłowe stanowisko Spółki, że podatkowym momentem uznania straty za koszt uzyskania przychodów będzie również moment otrzymania przez Spółkę odszkodowania.

W kwestii podatkowego momentu rozpoznania przychodu z tytułu otrzymanego odszkodowania należy mieć na uwadze następujące przepisy:

Stosownie do unormowań art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i ust. 4 oraz art. 13 i art. 14, są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Zgodnie zaś z art. 12 ust. 3 za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Moment powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą regulują przepisy art. 12 ust. 3a, ust.3 c- 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, i tak:

Zgodnie z art. 12 ust. 3a za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku (art.12 ust.3c).

Przepis ust. 3c stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego ( art. 12 ust. 3d).

Na podstawie art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

W przedstawionej sytuacji, z uwagi na fakt, że otrzymane odszkodowanie związane jest z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę i nie mają do niego zastosowania przepisy ust. 3a, 3c i 3d przychód z tego tytułu należy wykazać zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy, tj. w momencie faktycznego otrzymania odszkodowania (wpływu na rachunek bankowy Spółki). Należy zauważyć, że za przychód podatkowy uznaje się całą wartość odszkodowania, gdyż odszkodowania nie są wyłączone z przychodów ani nie są zwolnione od podatku.

Jeżeli otrzymane odszkodowanie będzie wykazane jako przychód w tym samym momencie co strata w towarach i wyposażeniu jako koszt uzyskania przychodów, to dochód stanowiący nadwyżkę odszkodowania nad poniesioną stratą będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Organ podatkowy, wydając interpretację indywidualną, która zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej może dotyczyć wyłącznie przepisów prawa podatkowego, nie ma natomiast uprawnień w zakresie potwierdzania prawidłowości przyjętych przez Spółkę rozwiązań na gruncie przepisów prawa bilansowego, w szczególności oceny stanowiska w zakresie rozpoznania pozostałych przychodów operacyjnych, które to pojęcie wynika z przepisów ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.