Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1149/12/DP
z 16 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2012 r. (data wpływu 23 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Jest to działalność handlowa i usługowa. W związku z wykonywaną działalnością podlega przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, rozlicza się na zasadach ogólnych (podatek liniowy) prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. Żona Wnioskodawcy zamierza rozpocząć działalność gospodarczą i wybrać opodatkowanie na zasadach ogólnych (wg skali podatkowej). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie świadczyła usługi administracyjno -biurowe, w szczególności:

• rozliczanie należności i zobowiązań
• monitorowanie zobowiązań i sporządzanie wezwań do zapłaty
• obsługa korespondencji
• archiwizowanie dokumentów
• przygotowanie dokumentów dla biura rachunkowego.

Żona Wnioskodawcy, ww. usługi wykonywać będzie tylko na rzecz firmy Wnioskodawcy, jednakże nie wyklucza, że w przyszłości usługi będzie świadczyła również dla innych podmiotów gospodarczych. Świadczenie powyższych usług będzie się odbywało głównie w siedzibie firmy Wnioskodawcy. Za świadczone na rzecz Wnioskodawcy usługi żona Wnioskodawcy będzie wystawiała rachunki, które będą stanowiły dla Niej przychód podlegający opodatkowaniu. Wnioskodawca wskazał, że z żoną posiada rozdzielność majątkową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy „wynagrodzenie” (wynikające z rachunków/faktur) z tytułu świadczenia usług przez żonę Wnioskodawcy (prowadzącą własną, odrębną pozarolniczą działalność gospodarczą) na rzecz Wnioskodawcy (wykonującego odrębną, własną pozarolniczą działalność gospodarczą) - stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów z tytułu tej działalności i jako koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów pomniejsza przychody osiągane z prowadzonej działalności?

Wnioskodawca uważa, że „wynagrodzenie” z tytułu usług świadczonych przez żonę Wnioskodawcy na Jego rzecz, stanowi dla Niego koszt uzyskania przychodów z tytułu działalności gospodarczej. „Wynagrodzenie” stanowi bowiem koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów i pomniejsza przychody osiągane z prowadzonej działalności. W sytuacji, gdy małżonkowie działają jako dwaj niezależni przedsiębiorcy, wpisani osobno, pod własnymi numerami, w ewidencji działalności gospodarczej, bez łączenia się umową spółki, wynagrodzenia z tytułu usług świadczonych przez jednego małżonka na rzecz drugiego, mogą być kosztem uzyskania przychodów, jeżeli usługi te stanowiły koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów (lub zachowania, albo zabezpieczenia źródła przychodów). Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wyłącza z kosztów wartość własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w razie prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników. Przepis ten nie dotyczy bowiem zapłaty za usługę wykonaną „przez firmę małżonka” (przez małżonka prowadzącego odrębną działalność gospodarcza). W przypadku, gdy każdy z małżonków prowadzi odrębną działalność gospodarczą i w jej ramach wykonuje usługi na rzecz firmy małżonka, to wykonanie tych usług nie stanowi pracy własnej małżonka. Mamy tu bowiem do czynienia z dwoma odrębnymi podmiotami gospodarczymi; każdy z małżonków jako odrębny przedsiębiorca będzie wykonywał usługi dla firmy drugiego małżonka i wystawiał faktury za wykonane usługi. Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wynagrodzenia z tytułu usług świadczonych przez małżonka prowadzącego odrębną działalność gospodarczą, potwierdzają również organy podatkowe w wydawanych interpretacjach prawa podatkowego. W interpretacji indywidualnej z 12 marca 2012r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (znak pisma IPTPB1/415-18/12-2/AG ), organ podatkowy stwierdził, że „W sytuacji gdy podatniczka oraz jej mąż prowadzą odrębnie działalność gospodarczą, a mąż w ramach prowadzonej działalności świadczył będzie na rzecz prowadzonego przez nią przedszkola usługi, to tego typu usług nie należy kwalifikować jako pracy własnej małżonka w rozumieniu u.p.d.o.f. Jest to bowiem usługa świadczona przez odrębny podmiot gospodarczy - odrębnego przedsiębiorcę. W takiej sytuacji wartość usługi świadczonej przez firmę męża na rzecz firmy - przedszkola, będzie stanowiła koszty uzyskania przychodów, pomniejszające osiągnięty z działalności gospodarczej przychód, jeśli poniesiony wydatek spełniał będzie przesłanki wskazane w przepisie art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.” Stanowisko takie zostało potwierdzone również w piśmie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Suwałkach z 14 grudnia 2005 r., US.111-415/36/192/05, w którym stwierdzono, iż „Wobec tego należy uznać, iż w przypadku małżonków, którzy są odrębnymi podmiotami gospodarczymi nie ma przeszkód, aby świadczyli sobie wzajemnie usługi, a wartość faktycznie wykonanej usługi dla firmy jednego z małżonków przez firmę drugiego małżonka będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

Powyższy przepis wyłącza z kosztów uzyskania przychodów wartość własnej pracy podatnika, jego małżonka oraz małoletnich dzieci. Przy czym użyty w nim termin „wartość pracy” należy rozumieć jako wartość wszelkiego rodzaju pracy, niezależnie od tego, czy praca jest świadczona na podstawie umowy o pracę, umowy cywilnoprawnej (umowy zlecenia, umowy o dzieło), czy też bez podstawy prawnej (bezumownie). Pojęcie to należy jednak traktować ściśle, co oznacza, że trzeba tu rozdzielać - dla celów nie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów - składniki wynagrodzenia za świadczoną pracę od dodatkowych świadczeń ze strony pracodawcy - takich, które nie mają wpływu na wartość pracy własnej (czyli są przez pracodawcę ponoszone niezależnie od tego jaki jest wkład pracy pracownika, np. ekwiwalent za narzędzia, świadczenia z BHP). Nie ma tu znaczenia, czy pomiędzy małżonkami istnieje wspólność czy odrębność majątkowa.

W przypadku, gdy każdy z małżonków prowadzi odrębną działalność gospodarczą i w jej ramach wykonuje usługi na rzecz firmy małżonka, to wykonanie tych usług nie stanowi pracy własnej małżonka. Mamy tu bowiem do czynienia z dwoma odrębnymi podmiotami gospodarczymi; każdy z małżonków jako odrębny przedsiębiorca będzie wykonywał usługi dla firmy drugiego małżonka i wystawiał faktury za wykonane usługi.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą - handlową i usługową. Żona Wnioskodawcy zamierza rozpocząć działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług administracyjno – biurowych na rzecz firmy Wnioskodawcy. Nie wyklucza, że w przyszłości usługi będzie świadczyła również dla innych podmiotów gospodarczych. Świadczenie powyższych usług będzie się odbywało głównie w siedzibie firmy Wnioskodawcy. Za świadczone na rzecz Wnioskodawcy usługi żona Wnioskodawcy będzie wystawiała rachunki, które będą stanowiły dla Niej przychód podlegający opodatkowaniu. Pomiędzy małżonkami istnieje rozdzielność majątkowa.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że w sytuacji gdy Wnioskodawca oraz Jego małżonka prowadzą odrębnie działalność gospodarczą, a żona w ramach prowadzonej działalności będzie świadczyła usługi administracyjno – biurowe na rzecz firmy Wnioskodawcy, to tych usług nie należy kwalifikować jako pracy własnej małżonka, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Są to bowiem usługi świadczone przez odrębny podmiot gospodarczy - odrębnego przedsiębiorcę. W takiej sytuacji wartość usługi świadczonej przez firmę żony na rzecz firmy prowadzonej przez Wnioskodawcę będzie mogła stanowić dla Niego koszty uzyskania przychodów, pomniejszające osiągnięty z działalności gospodarczej przychód, jeśli poniesiony wydatek spełniał będzie przesłanki wskazane w przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy, przy jednoczesnym spełnieniu pozostałych przesłanek, w szczególności wynikających z art. 24d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dodanego na mocy art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342).

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę: interpretacji indywidualnej i postanowienia, tutejszy organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.