INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana D., przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 03 listopada 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu wyliczenia wartości pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego w związku z prowadzeniem pozarolniczej działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oraz wpływu poniesienia wydatków inwestycyjnych o wartości przewyższającej kwotę określoną w zezwoleniu na maksymalną wysokość ww. zwolnienia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 listopada 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu wyliczenia wartości pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego w związku z prowadzeniem pozarolniczej działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oraz wpływu poniesienia wydatków inwestycyjnych o wartości przewyższającej kwotę określoną w zezwoleniu na maksymalną wysokość ww. zwolnienia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi wraz ze wspólnikiem działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Spółka jest małym przedsiębiorcą w rozumieniu art. 2 załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. UE L 10 z 13 stycznia 2001r.) w brzmieniu nadanym rozporządzeniem Komisji (WE) nr 364/2004 z dnia 25 lutego 2004r. zmieniającym rozporządzenie Komisji (WE) nr 70/2001 i rozszerzającym jego zakres w celu włączenia pomocy dla badań i rozwoju (Dz. Urz. UE L 63 z 28 lutego 2004r.).

20 marca 2006r. wnioskodawca i jego wspólnik otrzymali zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, zmienione następnie Decyzją Ministra Gospodarki z dnia 21 grudnia 2006r. Zezwolenie obejmuje działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie specjalnej strefy ekonomicznej określonych w pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wymienionych w zezwoleniu.

W zezwoleniu zostały wymienione warunki prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy dotyczące m. in. poniesienia wydatków inwestycyjnych w wysokości co najmniej 1.200.000 zł do 30 czerwca 2007r. oraz zatrudnienia 8 nowych pracowników do 30 czerwca 2008r. Wnioskodawca spełnił te warunki w terminie, a dodatkowo poniósł w związku z inwestycją prowadzoną w strefie wydatki wyższe niż wymagane zezwoleniem.

Wnioskodawca korzysta obecnie z pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt. 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. W jaki sposób należy wyliczyć wartość pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych przysługującej wnioskodawcy z tytułu prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej...
2. Czy wobec poniesienia wydatków inwestycyjnych o wartości przewyższającej określoną w zezwoleniu kwotę 1.200.000 zł, wydatki ponad tę kwotę powiększą maksymalną wysokość zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych z jakiej wnioskodawca ma prawo korzystać...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy:

Ad. 1

Przy ustalaniu własnego stanowiska w sprawie wnioskodawca brał pod uwagę następujące przepisy:

• art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiący, że dochody podatników uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia są wolne od podatku dochodowego, przy czym wielkość udzielonej pomocy publicznej nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami,
• § 4 ust. 1 i 2 starego Rozporządzenia, którym jest, jak wskazano w części D.3. wniosku, rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 września 2004r. w sprawie k. specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 220, poz. 2232 ze zm.) – zgodnie z tym przepisem maksymalna intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej w Strefie w chwili wydania zezwolenia wynosiła 50%, przy czym w przypadku małych przedsiębiorców intensywność tę podnosiło się o 15 punktów procentowych brutto,
• § 4 pkt 2 lit. b Rozporządzenia WPP, którym jest, jak wskazano w części D.3. wniosku, rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004r. w sprawie szczegółowego sposobu obliczania wartości pomocy publicznej udzielanej w różnych formach (Dz. Nr 194, poz. 1983 ze zm.) – intensywność pomocy publicznej w Strefie jest liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą. Ekwiwalent dotacji brutto (dalej EDB) dla ulgi podatkowej w przypadku obniżenia podstawy opodatkowania, a w szczególności zwolnienia dochodu w podatku dochodowym, stanowi różnica między kwotą podatku należnego bez uwzględnienia obniżenia podstawy opodatkowania a kwotą podatku po jej obniżeniu,
• § 3 Rozporządzenia WPP, zgodnie z którym wartość pomocy publicznej w przeliczeniu na równą jej wartość dotacji jest równa EDB.
  
  

Z przytoczonych regulacji wynika jednoznacznie, że pomoc publiczna w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych przysługująca wnioskodawcy z tytułu prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jest równa wartość niezapłaconego podatku dochodowego od osób fizycznych (stanowiącej EDB) w związku z prowadzeniem działalności na terenie strefy na podstawie zezwolenia. Biorąc pod uwagę fakt, że Spółka jest małym przedsiębiorcą, maksymalna wartość podatku niezapłaconego w sumie przez wnioskodawcę i jego wspólnika powinna zostać ustalona jako 65% poniesionych przez nich kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą (kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych zgodnie z odpowiednimi przepisami).

Na poparcie swojego stanowiska wnioskodawca powołał:

• Interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 02 października 2008r. ITPB3/423-390/08/AM,
• Interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 stycznia 2008r. IBPB3/423-240/07/AM KAN 1714/07,
• Postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Starachowicach z dnia 07 marca 2007r. PDP/423-4/59/07,
• Informację o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego z dnia 16 marca 2004r. PUS.I/423/30/2004.

Ad. 2

Zdaniem wnioskodawcy jeżeli Spółka poniesie wydatki kwalifikowane w rozumieniu odpowiednich przepisów w kwocie wyższej niż wskazana w Zezwoleniu, to wnioskodawca oraz jego wspólnik będą uprawnieni do korzystania z pomocy publicznej w odniesieniu do tych wyższych wydatków (z uwzględnieniem maksymalnej intensywności pomocy w wysokości 65% oraz pod warunkiem spełnienia pozostałych warunków określonych w Rozporządzeniu, Zezwoleniu i innych przepisach regulujących udzielanie pomocy publicznej podmiotom prowadzącym działalność na terenie strefy).

Stanowisko to wnioskodawca opiera na następujących przesłankach:

• zezwolenie zawiera wyłącznie minimalną wysokość wydatków inwestycyjnych, do których poniesienia zobowiązana jest Spółka. Zezwolenie nie określa natomiast górnego pułapu tych wydatków, a nawet pośrednio przewiduje ich poniesienie w wyższej wysokości poprzez użycie sformułowania co najmniej 1.200.000 zł.
• zgodnie z cytowanym już § 4 Starego Rozporządzenia, podmioty działające w Strefie mogą korzystać z pomocy publicznej o określonej maksymalnej intensywności (65% w przypadku wnioskodawcy) liczonej jako stosunek EDB do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą.
• § 7 Nowego Rozporządzenia, którym jest, jak wskazano w części D.3. wniosku, rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 31 stycznia 2007r. w sprawie k. specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 17, poz. 97 ze zm.), definiuje wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą jako koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczenia wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy na podstawie zezwolenia i spełniające pozostałe warunki wymienione w tym paragrafie. § 7 nie wprowadza jednak warunku maksymalnej dopuszczalnej kwoty wydatków kwalifikowanych, a jedynie ich minimalną wartość – 100.000 euro (§ 7 ust. 9).
• pośrednio w kwestii poniesienia wydatków kwalifikowanych przekraczających minimalną wartość określoną w Zezwoleniu dotyczy art. 19 ust. 4 pkt 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zgodnie z którym nie jest możliwa zmiana zezwolenia skutkująca zwiększeniem pomocy publicznej. Przepis ten nie znajduje jednak zastosowania w sytuacji wnioskodawcy bowiem przepis ten dotyczy zmiany zezwolenia, a wnioskodawca nie zamierza zmieniać przyznanego mu Zezwolenia, a jedynie ponieść wyższe niż wskazane w Zezwoleniu wydatki inwestycyjne. Ponadto zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy zmieniającej wyżej wymieniony przepis nie znajduje zastosowania do Zezwoleń wydanych przed dniem wejścia w życie tej ustawy. Oznacza to, że w odniesieniu do zezwolenia udzielonego wnioskodawcy nie obowiązują ograniczenia co do zwiększenia pomocy publicznej wynikające z art. 19 ust. 4 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.
• pozostałe przepisy Rozporządzenia, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych nie przewidują górnej granicy wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą.
  
  

Biorąc zatem pod uwagę fakt, że ani zezwolenie ani pozostałe przepisy regulujące zasady korzystania z pomocy publicznej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej nie zawierają górnego limitu wydatków kwalifikowanych, wnioskodawca stoi na stanowisku, że przysługująca mu i jego wspólnikowi maksymalna wysokość pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych powinna zostać określona jako 65% wszystkich kosztów kwalifikowanych zgodnie z odpowiednimi przepisami, również tych poniesionych w związku z inwestycją w Strefie ponad minimalny próg 1.200.000 zł określony w zezwoleniu.

Na poparcie swojego stanowiska wnioskodawca powołał:

• Interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 07 października 2008r. ILPB3/423-434/08-4/DS.,
• Interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 maja 2008r. IP-PB3-423-327/08-2/KB,
• Informację o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 stycznia 2005r. V/II-4/0052-13/04.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.) dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 ww. ustawy podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej "zezwoleniem".

W myśl art. 16 ust. 2 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 3 sierpnia 2008r.) zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników;
2. dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę.

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 30 maja 2008r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. Nr 118, poz. 746) zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. przed 4 sierpnia 2008r.) zachowują moc.

Do zezwoleń tych stosuje się przepisy art. 19 ust. 4 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w brzmieniu dotychczasowym, tj. obowiązującym do 3 sierpnia 2008r. (art. 4 ust. 2 ustawy zmieniającej).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) wolne od podatku dochodowego są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 5a-5c, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ww. ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie niniejszego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zwolnienie to przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy (art. 21 ust. 5a wyżej cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 5 ww. ustawy z dnia 30 maja 2008r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na postawie art. 4 ust. 1, art. 5a ust. 1, art. 9 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w brzmieniu obowiązującym do 3 sierpnia 2008r. – zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 4 ust. 1 i 4, art. 9 oraz art. 20 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od 4 sierpnia 2008r.).

Dla wskazanej we wniosku Specjalnej Strefy Ekonomicznej przepisem wykonawczym wydanym na podstawie art. 4 ust. 1 ww. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (w brzmieniu obowiązującym do 3 sierpnia 2008r.) jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 31 stycznia 2007r. w sprawie k. specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2007r. Nr 17, poz. 97 ze zm.). Jednakże w myśl § 10 ww. rozporządzenia do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca otrzymał Zezwolenie na prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej 20 marca 2006r. a zatem przed wejściem w życie ww. rozporządzenia. Wobec powyższego stwierdzić należy, iż w odniesieniu do wnioskodawcy zastosowanie znajdą przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004r. w sprawie k. specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 220, poz. 2232 ze zm.).

W myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia z dnia 14 września 2004r. pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6, 7 i 8, lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Zgodnie z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia z dnia 14 września 2004r. z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ww. ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840 oraz z 2004 r. Nr 123, poz. 1291), maksymalna intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2-4, wynosi:

1. 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685 ze zm.);
2. 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w rozporządzeniu wymienionym w pkt 1;
3. 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach.
   
   

W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto (§ 4 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Szczegółowy sposób obliczania wartości pomocy publicznej reguluje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004r. w sprawie szczegółowego sposobu obliczania wartości pomocy publicznej udzielanej w różnych formach (Dz. U. z 2004r. Nr 194, poz. 1983 ze zm.). W myśl § 4 pkt 1 lit. b tego rozporządzenia wartość pomocy w przypadku zwolnienia dochodu w podatku dochodowym jest równa różnicy między kwotą podatku należnego bez uwzględnienia obniżenia podstawy opodatkowania a kwotą podatku po jej obniżeniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca otrzymał Zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, w której została określona minimalna wysokość nakładów inwestycyjnych, jaką wnioskodawca zobowiązany jest ponieść. Kwota ta stanowi dolny limit, w związku z którym wnioskodawca uprawniony jest do korzystania z pomocy publicznej. Oznacza to, że rzeczywiste nakłady inwestycyjne nie mogą być niższe niż określone w zezwoleniu. Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy wnioskodawca poniesie wydatki w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu będzie miał prawo do dalszego korzystania z tej pomocy. Jednakże wartość otrzymanej pomocy publicznej nie może przekroczyć maksymalnej wartości dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej, która w przypadku wnioskodawcy wynosi maksymalnie 65% (50% + 15%) wszystkich kosztów kwalifikowanych.. Wysokość udzielonej wnioskodawcy pomocy publicznej będzie natomiast odpowiadać różnicy między kwotą podatku należnego bez uwzględniania zwolnienia a kwotą podatku po jego uwzględnieniu. Pamiętać przy tym należy, iż wysokość dochodu zwolnionego od podatku każdy ze wspólników spółki cywilnej określa proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku tejże spółki. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31 – 511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.