INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 09 października 2008r. (data wpływu 13 października 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z importu towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2008r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z importu towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik w dniu 31 sierpnia 2007r. dokonał zgłoszenia celnego towaru o nazwie „Wideokontrola do korka” pochodzącego ze Szwajcarii. Spółka import tego towaru uwzględniła w deklaracji podatkowej VAT opodatkowując tę czynność i jednocześnie dokonała obniżenia podatku należnego. W trakcie montażu wskazanego towaru, okazało o się, że jest on uszkodzony, w związku z czym powstała konieczność naprawy gwarancyjnej. Zgodnie z zaleceniem sprzedawcy - firmy szwajcarskiej zakupione urządzenie zostało zwrócone w części do sprzedawcy - firmy szwajcarskiej i w części do podwykonawcy - firmy włoskiej. Urządzenie po naprawie wróciło do Polski i Spółka w dniu 14 maja 2008r. wniosła o objęcie towarów procedurą dopuszczenia do obrotu ze zwolnieniem z należności celnych przywozowych oraz podatku od towarów i usług z uwagi na tożsamość towarów. Decyzją z dnia 13 czerwca 2008r. Naczelnik Urzędu Celnego w Zamościu nr 303050-474-1/2008 stwierdził powstanie długu celnego na dzień 14 maja 2008r. oraz m.in. określił kwotę podatku od towarów i usług na kwotę 209.896 zł. Naczelnik Izby Celnej w Białej Podlaskiej decyzją nr 300000-PC-4745-7/08/AK z dnia 9 września 2008r. po rozpatrzeniu odwołania Spółki, utrzymał w mocy wskazaną decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w Zamościu. Podatnik na podstawie decyzji organów celnych ujął wynikającą z nich kwotę podatku od towarów i usług, jako podatek należny oraz kwotę tę odliczył jako podatek naliczony. Podatnik zamierza zaskarżyć decyzję organów celnych do sądu administracyjnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Spółka prawidłowo skorzystała z prawa do obniżenia podatku należnego od naliczonego zarówno po odprawie dokonanej w sierpniu 2007r., jak też na podstawie decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w Zamościu z dnia 15 czerwca 2008r. ...

Zdaniem Wnioskodawcy odpowiedź na postawione pytanie powinna być pozytywna. Wynika to z treści art. 86 ust. 1 oraz art. 86 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Podatnik bowiem dysponuje dokumentem celnym z sierpnia 2007r. – dokumentem SAD oraz dokumentem z czerwca 2008r. decyzją Naczelnika Urzędu Celnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowi, iż, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Zgodnie z art. 33 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, w przypadku importu - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5 (art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy).

W świetle powołanych wyżej norm prawnych, należy stwierdzić, że podatnikiem podatku VAT z tytułu importu towarów jest podmiot, na którym ciąży obowiązek uiszczenia cła, jednakże warunkiem koniecznym do tego, aby Wnioskodawca miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu towarów jest wykorzystanie przedmiotowego towaru do działalności opodatkowanej.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca importował towar ze Szwajcarii. Podatnik w dniu 31 sierpnia 2007r. dokonał zgłoszenia celnego towaru o nazwie „Wideokontrola do korka” pochodzącego ze Szwajcarii. Spółka import tego towaru uwzględniła w deklaracji podatkowej VAT opodatkowując tę czynność i jednocześnie dokonała obniżenia podatku należnego.

Zatem należy domniemywać, że Wnioskodawca wykazując podatek należny i jednocześnie podatek naliczony, to na mocy art. 33 a ust. 1 ustawy z dnia 07 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008r., Nr 209, poz. 1320) korzysta z procedury uproszczonej.

Zatem, gdy Wnioskodawca posiada dokumenty celne, z których wynika suma zapłaconego podatku wówczas stosownie do postanowień art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku wynikającego z dokumentów celnych, o ile importowane towary będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Podkreślić jednakże należy, iż Spółka będzie miała prawo do odliczenia pod warunkiem, że stosownie do postanowień art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, wydatki poczynione na nabycie towarów będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Ponadto należy zauważyć, iż obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje zasadniczo z chwilą powstania długu celnego, o czym stanowi przepis art. 19 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Podstawową przesłanką powstania długu celnego w przywozie jest dopuszczenie towaru do wolnego obrotu na obszarze celnym Wspólnoty, w związku z przyjętym zgłoszeniem celnym.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ww. ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

W sytuacji, gdy podatnik nie skorzysta z przysługującego mu prawa w powyższym terminie, ma prawo do odliczenia VAT od importu w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy (art. 86 ust. 11 ustawy).

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego (art. 86 ust. 13 ustawy).

W powstałej sytuacji faktycznej Spółka posiada zgłoszenie celne a także decyzję z dnia 13 czerwca 2008r. Naczelnika Urzędu Celnego w Zamościu nr 303050-474-1/2008, w którym stwierdzono powstanie długu celnego.

Na mocy art. 37 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy podatnik jest obowiązany zapłacić różnicę między podatkiem wynikającym z decyzji naczelnika urzędu celnego, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz w art. 34, a podatkiem:

1. pobranym przez ten organ,
2. należnym z tytułu importu towarów wykazanym przez podatnika w:

1. w zgłoszeniu celnym i rozliczanym w deklaracji podatkowej, zgodnie z art. 33a, lub
2. deklaracji importowej, z godnie z art. 33b

• w terminie 10 dni, licząc od dnia doręczenia tych decyzji.
  
  

Natomiast art. 37 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż różnica o której mowa w ust. 1, dotycząca podatku stanowi podatek naliczony w rozumieniu art. 86 ust. 2.

W przypadku wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty – jak w art. 39 ustawy o podatku od towarów i usług, zastosowanie znajdzie art. 40 ustawy (odnoszący się do zwrotu nadpłaty).

Reasumując, spełnienie warunków określonych w powołanych powyżej przepisach uprawnia Wnioskodawcę do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z dokumentów celnych.

Uwzględniając powyższe, postanowiono jak na wstępie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10,09-402 Płock.