INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 07 listopada 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 24 listopada 2008r.), uzupełnione w dniu 26 stycznia 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku poboru przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy/zryczałtowanego podatku dochodowego od pokrywanych przez Spółkę członkom Zarządu Spółki (podlegającym ograniczonemu i nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu) kosztów podróży oraz zakwaterowania - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie obowiązku poboru przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy/zryczałtowanego podatku dochodowego od pokrywanych przez Spółkę członkom Zarządu Spółki (podlegającym ograniczonemu i nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu) kosztów podróży oraz zakwaterowania.

Z uwagi na fakt, iż uiszczona została jedna opłata, a ww. wniosek dotyczy dwóch zdarzeń przyszłych, pismem z dnia 16 stycznia 2009r. Znak: IBPB I/2/423-1094/08/PP, IBPB II/1/415-85/08/MK wezwano wnioskodawcę o jego uzupełnienie. W dniu 26 stycznia 2009r. uiszczono dodatkową opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W skład Zarządu Spółki wchodzą osoby zamieszkałe poza siedzibą wnioskodawcy.

W skład Zarządu wchodzą zarówno osoby podlegające ograniczonemu jak i nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Obecnie dwoje Członków Zarządu Spółki wiążą ze Spółką umowy o pracę. W przyszłości Spółka oraz ww. Członkowie Zarządu zamierzają rozwiązać wiążące ich ze Spółką umowy o pracę.

Złożony wniosek – wolą wnioskodawcy – dotyczy stanu faktycznego, który nastąpi po rozwiązaniu ww. umów o pracę. Członkowie Zarządu będą wówczas uzyskiwać od Spółki wynagrodzenie wyłącznie z tytułu pełnionej funkcji na podstawie uchwały zgromadzenia wspólników Spółki.

Dodatkowo Spółka będzie ponosić koszty podróży ww. Członków Zarządu, w tym podróży z miejsca zamieszkania do siedziby Spółki i z powrotem, oraz koszty zakwaterowania ich w związku z tymi podróżami oraz w związku z przyjazdem do siedziby Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności art. 21 ust. 1 pkt 16) w związku z art. 41 ust. 1, Spółka jako płatnik nie będzie zobowiązana, przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od świadczeń na rzecz Członków Zarządu mających ograniczony i nieograniczony obowiązek podatkowy do uwzględniania wartości poniesionych przez Spółkę kosztów podróży oraz zakwaterowania...

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Spółka jest zobowiązana jako płatnik do pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu świadczeń dokonywanych na rzecz jej Członków Zarządu.

Obowiązek ten dotyczy Członków Zarządu objętych w Polsce nieograniczonym i ograniczonym obowiązkiem podatkowym.

Według wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, iż Spółka będzie zobowiązana pobierać ww. zaliczki od wynagrodzeń wypłacanych Członkom Zarządu. W odniesieniu jednak do świadczeń polegających na pokrywaniu kosztów podróży i zakwaterowania w zakresie opisanym w stanie faktycznym Spółka nie powinna pobierać zaliczek.

Zdaniem wnioskodawcy wartość poniesionych przez Spółkę kosztów dojazdów i noclegów nie będzie stanowiła dla Członków Zarządu przychodu podatkowego. Nie uzyskują oni bowiem w związku z tym żadnego przysporzenia majątkowego („czystego przyrostu majątku”) co stanowi niezbędną przesłankę identyfikacji przychodu.

Według Spółki pokrywanie przez nią tego rodzaju kosztów służyć będzie wyłącznie zapewnieniu prawidłowego funkcjonowania Zarządu Spółki i nie stworzy dla Członków Zarządu Spółki wymiernej wartości dodanej, porównywalnej w jakikolwiek sposób z wynagrodzeniem z tytułu pełnionej funkcji.

Brak powstania przychodu w omawianej sytuacji potwierdzają m.in. następujące orzeczenia wydane w sprawach zbliżonych do przedmiotowej sprawy:

• wyrok WSA w Warszawie z 02 grudnia 2004r. sygn. akt III SA/Wa 118/04;

• wyrok NSA z 13 sierpnia 1999r. sygn. akt I SA/Łd 952/99.
  
  

Wnioskodawca stwierdza ponadto, iż „z ostrożności procesowej” należy stwierdzić, iż nawet w wypadku uznania, że Członkowie Zarządu jednak uzyskują w badanej sytuacji przychód podatkowy, przychód ten podlegałby zwolnieniu z opodatkowania na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten przewiduje zwolnienie należności za czas podróży, przy czym w przypadku:

1. pracowników zwolnienie ograniczone jest do należności za czas podróży służbowej a taką dojazd z miejsca zamieszkania do siedziby Spółki i z powrotem niewątpliwie nie jest,
2. osób niebędących pracownikami (tak jak w danym stanie faktycznym Członkowie Zarządu Spółki) zwolnienie nie zawiera powyższego ograniczenia i dotyczy także podróży innych niż „służbowe”, co potwierdza m.in. pismo Ministerstwa Finansów z 30 czerwca 2004r. Nr PB5-KD-033-45-1228/04.
   
   

Wnioskodawca dodaje również, iż spełnione będą także dodatkowe warunki zastosowania omawianego zwolnienia wynikającego z przepisu art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przedmiotowe wydatki:

• zostaną poniesione przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodów,

• nie zostały zaliczone przez Członków Zarządu Spółki do ich kosztów uzyskania przychodów.
  
  

Według wnioskodawcy powyższe stanowisko podzielają powszechnie także inne organy podatkowe, o czym świadczą np. następujące interpretacje:

1. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 czerwca 2008r. Nr IPPB1/415-379/08-2/AJ,
2. interpretacja Naczelnika Urzędu Skarbowego w Żywcu z dnia 14 czerwca 2005r. Nr PDII/415/I/9/2005,
3. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 stycznia 2008r. Nr ILPB2/415-233/07-2/MK,
4. interpretacja Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście z dnia 16 stycznia 2006r. Nr 1435/F03/415-142/05/DP.
   
   

Wnioskodawca podsumowując stwierdza, iż przepisy art. 21 ust. 1 pkt 16 w związku z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy interpretować w ten sposób, iż w związku z pokrywaniem przez Spółkę kosztów podróży i zakwaterowania Członków Zarządu nie uzyskują oni przychodu względnie uzyskują przychód zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych, wobec czego Spółka jako płatnik nie powinna uwzględniać wartości tych świadczeń przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy stanowi, iż źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście. Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, w myśl art. 13 pkt 7 ww. ustawy, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Z treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008r. – wynika, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Natomiast od 01 stycznia 2009r. przepis art. 11 ust. 1 ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle powyższego, za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Tym samym, również za przychód Członków Zarządu z tytułu pełnionej funkcji na podstawie uchwały zgromadzenia wspólników Spółki uznaje się każde świadczenie – nie tylko ewentualne wynagrodzenie z tego tytułu, ale także nieodpłatne świadczenia – otrzymywane w związku z pełnieniem obowiązków członka zarządu, rady nadzorczej lub innego organu stanowiącego osoby prawnej, niezależnie od sposobu powołania.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy natomiast rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przy czym odrębnymi przepisami, o których mowa w cytowanym przepisie, są rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 roku:

• w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.) oraz,

• w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).
  
  

Należy zauważyć, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy normodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że zostały spełnione przesłanki w art. 21 ust. 13 ww. ustawy, tj. wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Z treści art. 21 ust. 13 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Biorąc zatem pod uwagę przytoczone przepisy prawa jak i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż diety i inne należności za czas podróży wypłacane Członkom Zarządu Spółki będą stanowiły, wbrew twierdzeniu wnioskodawcy przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy, otrzymywany przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych. Przychód ten jednak w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13, ww. ustawy będzie wolny od podatku dochodowego do wysokości określonych w ww. rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Należy jednak wyraźnie zaznaczyć, iż jeżeli należności wypłacone przez Spółkę będą wyższe od limitów określonych we właściwych przepisach, to nadwyżki ponad te limity podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Przy czym w przypadku osób, do których ma zastosowanie ograniczony obowiązek podatkowy (tj. nie mających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania), przy określaniu wysokości tego przychodu należy uwzględnić zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 2a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przy czym z art. 3 ust. 2b pkt 2 tej ustawy wynika, iż za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z treści art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, iż podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 29 ust. 2 ww. ustawy).

Uregulowania art. 41 ust. 1 ww. ustawy stanowią, iż osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z treści art. 41 ust. 4 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008r. – wynika, iż płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4, 4a, 5 i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5. Natomiast od 01 stycznia 2009r. przepis art. 41 ust. 4 stanowi, iż płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Podkreślić tutaj należy, że w przypadku przekazywania osobom podlegającym ograniczonemu opodatkowaniu świadczeń z tytułu pełnienia przez nich funkcji Członka Zarządu, Spółka jest zobowiązana – zgodnie z powyższymi przepisami – do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, a nie jak zostało to stwierdzone we wniosku, zaliczek na podatek, oczywiście przy zastosowaniu przysługujących zgodnie z ustawą zwolnień.

W świetle powołanych przepisów prawa, ale wobec stwierdzenia wnioskodawcy, że w związku z pokrywaniem przez Spółkę kosztów podróży i zakwaterowania Członków Zarządu nie uzyskują oni przychodu, należy uznać stanowisko wnioskodawcy jako nieprawidłowe.

Zauważyć również należy, iż powołane we wniosku wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

Ponadto zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

W odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 czerwca 2008r. i Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 stycznia 2008r. należy podkreślić, iż wydane zostały na pisemne wnioski zainteresowanych w ich indywidualnych sprawach. Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w brzmieniu obowiązującym od 01 lipca 2007r. – Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Natomiast w przypadku powołanych interpretacji Naczelnika Urzędu Skarbowego w Żywcu z dnia 14 czerwca 2005r. i Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa – Śródmieście z dnia 16 stycznia 2006r. należy podkreślić, iż wydane zostały w indywidualnych sprawach przez inne organy w innym trybie. Zgodnie bowiem z treścią art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej – w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2007r. – stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Ww. interpretacje nie mogą więc być podstawą do oceny stanowiska będącego przedmiotem niniejszej indywidualnej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kraśnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.