INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 16 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia sposobu i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu opłaty za udostępnienie za zasadach wyłączności sieci punktów gier – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia sposobu i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu opłaty za udostępnienie za zasadach wyłączności sieci punktów gier.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności Spółki jest prowadzenie usług rozrywkowych w zakresie organizowania gier na automatach losowych o niskich wygranych (PKD 9271). Podstawą prawną w oparciu, o którą Spółka prowadzi działalność w wyżej wymienionym zakresie jest ustawa z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. nr 4 z późniejszymi zmianami).

Automaty do organizowania ww. gier stanowią własność Spółki natomiast punkty gry, w których organizowana jest działalność przez Spółkę są własnością osób trzecich, które na podstawie zawartych umów najmu lokali umożliwiają Spółce prowadzenie ww. działalności. Umowy zawierane są na czas nieokreślony z 3 miesięcznym terminem wypowiedzenia, skutkującym na koniec miesiąca kalendarzowego.

Z jedną z firm, która prowadzi działalność handlowo-usługową Spółka zawarła w listopadzie br. (2008) umowę, której celem jest współpraca polegająca na udostępnieniu przez tą firmę części własnych lokali obecnych i przyszłych celem ustawienia oraz eksploatacji w nich automatów do gry o niskich wygranych będących własnością Spółki. Zgodnie z tą umową Spółka zobowiązała się do przekazania jednorazowej opłaty w kwocie 150 000,00 zł + 22% VAT za udostępnienie na zasadach wyłączności sieci punktów gier w lokalach należących do firmy (30 lokali) oraz przyszłych lokali będących własnością firmy. Wniesienie ww. opłaty warunkuje podpisanie oddzielnych umów na obsługę punktów gier w lokalach będących własnością firmy. Spółka zapłaciła w miesiącu listopadzie ww. jednorazową opłatę i przystąpiła do podpisywania oddzielnych umów najmu na lokale należące do firmy wynajmującej. Z treści tych umów najmu wynika, że umowy zawarto na czas nieokreślony z 3 miesięcznym terminem wypowiedzenia skutkującym na koniec miesiąca kalendarzowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jednorazową opłatę za udostępnienie na zasadach wyłączności sieci punktów gier Spółka może zaliczyć do kosztów podatkowych jednorazowo w dacie jej poniesienia, czy należy tą opłatę rozłożyć proporcjonalnie na cały okres trwania oddzielnie podpisanych umów najmu lokali (umowy zawierane są na czas nieokreślony)...

Zdaniem Wnioskodawcy, jednorazowa oplata za udostępnienie na zasadach wyłączności sieci punktów gier powinna zostać zaliczona do kosztów podatkowych jednorazowo w dacie jej poniesienia. Jest to koszt pośredni i nie odnosi się do całego okresu trwania oddzielnie podpisanych umów najmu lokali (umowy najmu lokali zawierane są na czas nieokreślony z 3 miesięcznym terminem wypowiedzenia), a jedynie warunkuje możliwość ich podpisania, więc jej poniesienie jest niezbędne do tego, aby mogły być zawarte umowy najmu lokali. Oznacza to, że opłata poniesiona przed zawarciem umów najmu lokali jest samoistna, wynika z innej zawartej umowy i nie może być uznana za dotyczącą okresu, w którym będą obowiązywać umowy najmu lokali (na czas nieokreślony), co jest warunkiem koniecznym do proporcjonalnego zaliczania ich do kosztów w poszczególnych latach podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r., nr 54, poz. 654 z późn. zm.) definiując koszty uzyskania przychodów jako wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Przepis ten nie określa terminu, kiedy – w celu ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu - można uwzględnić koszty uzyskania przychodu.

Sposób, w jaki należy rozliczyć koszty uzyskania przychodów zwłaszcza te, które odnoszą się nie tylko do roku podatkowego, w jakim zostały poniesione, ale i do lat następnych, jest uzależniony od tego, czy dany wydatek można zakwalifikować do kosztów bezpośrednio czy pośrednio związanych z przychodami. Kwestia związana z momentem potrącalności kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w przepisach art. 15 ust. 4 oraz ust. 4b-4e) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c (art. 15 ust. 4 ustawy). W myśl zaś art. 15 ust. 4d ww. ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r.).

W przedmiotowej sprawie uznając, że opłata za udostępnienie punktów sieci gier stanowi koszt uzyskania przychodów inny niż koszt bezpośrednio związany z przychodami, należy ustalić, czy jest to koszt rozliczany jednorazowo w dacie jego poniesienia, czy też stanowi koszt rozliczany proporcjonalnie.

W sytuacji, w której podatnik nie jest w stanie określić długości okresu przekraczającego rok podatkowy, którego dotyczą koszty pośrednie, nie może dokonać proporcjonalnego rozliczenia kosztów w czasie, albowiem brakuje mu podstawowego do zastosowania proporcji wskaźnika. Nie zna bowiem okresu, jakiego te koszty dotyczą. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka na chwilę obecną nie może przyporządkować kwoty zapłaconej kontrahentowi za udostępnienie punktów sieci gier do konkretnego czasu prowadzenia działalności w danym lokalu. Kwota pieniężna, która została zapłacona kontrahentowi warunkuje możliwość podpisania umów najmu lokali, w których organizowana będzie działalność Spółki. W tej sytuacji opłata za udostępnienie na wyłączność punktów sieci gier jest potrącalna w dacie poniesienia, na podstawie art. 15 ust. 4d zdanie pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z uwzględnieniem definicji „dnia poniesienia kosztu” zawartej w art. 15 ust. 4e tej ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2008 r. jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.