INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 19.06.2008r. (data wpływu 23.06.2008r.), uzupełnionego pismem z dnia 27.08.2008r. (data wpływu 28.08.2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek rolnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.06.2008r. wpłynął w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek rolnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 02.04.2004r. Wnioskodawczyni razem z córką kupiła gospodarstwo rolne, a następnie w 2007r. w celu zniesienia współwłasności podzieliły go na działki rolne o powierzchni powyżej 3000 m2, które przylegają do siebie. Powstały działki nr 66/1, 66/2, 66/3 i 66/4. W posiadaniu Strony pozostały 3 działki o łącznej powierzchni 1,0018 ha. Jedną działkę zamierza sprzedać po otrzymaniu odpowiedzi na niniejszy wniosek, a druga trochę później w tym lub przyszłym roku. Względnie strona sprzeda jednorazowo jednemu nabywcy – dwie działki rolne jednocześnie tj. nr 66/2 i 66/3 – bezpośrednio po otrzymaniu odpowiedzi na pytanie.

Obecnie brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla tego terenu. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów działki te są działkami rolnymi. Dla tych działek prowadzona jest jedną księgą wieczysta, działki te tworzą jedna całość, przylegają do siebie. Strona oświadcza jednocześnie, że nie zamierza sprzedawać trzeciej działki – chce ją pozostawić na własny użytek.

Strona informuje, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie projektowania architektoniczno-budowlanego (wpis do ewidencji działalności gospodarczej – osoba fizyczna) i z tej racji jest płatnikiem (podatnikiem) podatku VAT.

Gospodarstwo rolne nie było kupowane na prowadzoną przez Stronę firmę, lecz na użytek własny i córki. Nabyte gospodarstwo rolne wykorzystywane było przez Stronę do prowadzenia działalności rolniczej – w celu uprawiania i suszenia ziół. Ze względu na brak budynków, w których Strona mogłaby urządzić suszarnię ziół – uprawiała inne rośliny. Uprawiano pszenżyto, jęczmień ozimy, kukurydzę. Strona zamierza uprawiać zioła, po wybudowaniu stosownego budynku – posiada pozwolenie na budowę budynku gospodarczego i mieszkalnego. Na terenie gospodarstwa nie prowadzono innej działalności prócz działalności rolniczej.

Podział działki nastąpił z powodu zniesienia współwłasności z córką, która była współwłaścicielką gospodarstwa, a nie dalszej odsprzedaży. Po podziale aktem notarialnym została zniesiona współwłasność. Dopiero później brak pieniędzy na budowę w/w obiektów spowodował, ze Strona chce sprzedać działkę aby mieć pieniądze na budowę w/w obiektów. Celem zakupu było prowadzenie działalności rolniczej. Powierzchnia zakupionego gospodarstwa wynosiła 1 hektar 32 ary tj. 13200 m2. Gospodarstwo podzielono na 4 działki o powierzchni powyżej 3000 m2. Nie zorganizowano odrębnych wydzielonych dróg dojazdowych. Dojazd do poszczególnych działek następuje poprzez inne działki wchodzące w skład gospodarstwa. Powstałe w wyniku podziału są to nadal działki rolne, w chwili obecnej bez prawa zabudowy, tylko na jednej działce 66/1 jeszcze przed podziałem Strona otrzymała pozwolenie na utworzenie zagrody siedliskowej w ramach której otrzymała pozwolenie na budowę budynku gospodarczego mieszkalnego. W wypisie z rejestru gruntów są to nadal działki rolne, a nie budowlane.

W chwili obecnej brak jest planu zagospodarowania przestrzennego dla tej części Miasta K. W poprzednio obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego tj. obowiązującym do 31.12.2003 r. działka rolna nr 66 o pow. 1.32 ha ( która została podzielona w celu zniesienia współwłasności) znajdowała się na terenie upraw polowych i ogrodniczych. W Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego z dnia 24.01.2001 r. były to tereny zabudowy ekstensywnej mieszkaniowej. Jednakże na podstawie w/w Studium - Gmina K nie opracowała planu zagospodarowania przestrzennego, lecz 30.01.2007 r. przystąpiła do opracowywania nowego Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego tego terenu. Studium do dnia dzisiejszego nie zostało uchwalone. Brak też obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym powstanie obowiązek uiszczenia podatku VAT od sprzedaży

1. jednej działki w tym roku, a następnie drugiej później w tym lub przyszłym roku „różnym nabywcom”...
2. dwóch działek jednocześnie jednemu nabywcy w tym roku...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym powstanie obowiązek uiszczenia podatku VAT w przypadku sprzedaży najpierw jednej, a później drugiej działki w terminie późniejszym. Natomiast w przypadku sprzedaży dwóch działek jednocześnie jednemu nabywcy nie powstanie obowiązek uiszczenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z powyższych zapisów wynika, że od chwili wejścia w życie przepisów ustawy o VAT, tj. od dnia 1 maja 2004 roku zasadą jest opodatkowanie dostawy gruntów podatkiem od towarów i usług. Zwolniona od podatku – jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 wskazanej ustawy – jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Na potrzeby podatku od towarów i usług pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza” zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Biorąc pod uwagę powyższą definicję działalności gospodarczej, należy stwierdzić, że transakcje sprzedaży gruntów, opisane we wniosku, mają związek z działalnością gospodarczą. Wynika to z faktu, że podmiot prowadzący działalność rolniczą, w świetle ustawy o VAT, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą. Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Jeśli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu.

Istotnym więc elementem w aspekcie opodatkowania powyższej czynności jest fakt, że przedmiotowe grunty wykorzystywane były do prowadzonej działalności rolniczej w nabytym przez Wnioskodawcę gospodarstwie rolnym. Ponadto, Wnioskodawca zamierza kontynuować prowadzenie w/w gospodarstwa rolnego, a środki uzyskane ze sprzedaży przedmiotowych działek zamierza przeznaczyć na budowę obiektów służących wykonywanej działalności rolniczej. Dlatego też nie można zgodzić się ze stanowiskiem, że sprzedaż przedmiotowych gruntów nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W efekcie dokonaną przez Panią dostawę przedmiotowych działek rolnych, które wykorzystywane są w działalności rolniczej należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a sprzedaż gruntów należy traktować jako dostawę towaru, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ww. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT zwolniona od podatku jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. W przepisach podatkowych brak jest jednak definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę oraz wytycznych, jakimi należy się kierować przy ocenie danego gruntu.

Należy zaznaczyć, że o budowlanym przeznaczeniu gruntów decyduje przeznaczenie gruntu wynikające z decyzji właściwych władz dokonujących przekwalifikowania gruntów na cele budowlane, z założeń określonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku, kwalifikacja wynikająca ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Wprawdzie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego nie jest aktem prawa miejscowego to jednak ustawodawca wyraźnie postanawia, iż ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. Studium jako akt o wyższym stopniu ogólności od pozostałych urządzeń planistycznych wykorzystywanych na szczeblu gminnym wyznacza przedmiotowe granice, w jakich ma nastąpić wiążące, zarówno władzę, jak i obywateli, ustalenie przeznaczenia poszczególnych terenów oraz sposobów zagospodarowania i zabudowy.

Z analizy przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca sprzedaje nieruchomość niezabudowaną, która w ostatnim obowiązującym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego została zakwalifikowana jako teren w strefie ekstensywnej zabudowy mieszkaniowej. Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, należy uznać, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości – zarówno jednorazowa, jak i stopniowa – będzie wyłączona ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Powyższa transakcja winna być opodatkowana na zasadach ogólnych stawką podstawową zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.