INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 05 czerwca 2008 r. (data wpływu 16.06.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 15 września 2008 r. – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka – wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego – prowadzi działalność związaną z: wywozem śmieci i odpadów, sprzątaniem i czyszczeniem obiektów oraz usługi sanitarne i pokrewne. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych prowadzona jest księga handlowa (pełna księgowość). Spółka zawarła umowę nr P(…) z dnia 23.05.2005 r. z firmą B… Usługi informatyczne na oprogramowanie aplikacyjne „System …”, za który po podpisaniu protokołu odbioru zapłaciła w dniu 16.06.2005 r. 20.000,00 zł netto. Jednocześnie Spółka zawarła umowę z Przedsiębiorstwem Usługowo-Handlowym S.A. nr P(…) w dniu 23.05.2005 r. na Modyfikację Oprogramowania Aplikacyjnego. Ponadto zapłacono 5.000,00 zł za konsultacje doboru oprogramowania dla firmy D… na podstawie faktury 2(…) z dnia 03.02.2005 r.

Łączną kwotę w wysokości 25.000,00 zł dotyczącą nakładów na program ujęto w księgach w środkach trwałych w budowie do rozliczenia w całości po zakończeniu inwestycji. Brak rozliczenia i możliwości przyjęcia do wartości niematerialnych i prawnych spowodowane jest tym, że w okresie próbnego użytkowania programu stwierdzono:

• brak opieki autorskiej ze strony X – autorzy oprogramowania nie pracują już, a osoby z firmy X, które przejęły opiekę nad oprogramowaniem nie reagują na prośby o kontakt w sprawie uruchomienia i zmian w programie,
• bardzo wolne działanie programu,
• brak obsługi drukarki w trybie tekstowym, co uniemożliwia wydruk faktur na posiadanej drukarce,
• brak możliwości komunikacji z systemem FK w zakresie katalogu kontrahentów i automatycznych księgowań,
• zgłaszane przez Spółkę poprawki według X są płatnymi modyfikacjami programu i bardzo drogo wyceniane.

W związku z tym Spółka odstępuje od wdrażania przedmiotowego programu informatycznego (protokół z dnia 05.06.2007 r.).

W uzupełnieniu z dnia 15 września 2008 r. Spółka wskazała, iż rezygnuje z oprogramowania „System …”, ponieważ w firmie X zwolniono pracowników, którzy byli współtwórcami programu i brali bezpośredni udział w jego wdrożeniu. Ponadto, jak wskazuje Wnioskodawca, zarówno Spółka jak i informatyk Spółki kilkakrotnie telefonicznie monitowali w sprawie przyspieszenia wprowadzenia oprogramowania. Ostateczny termin realizacji umowy, strony ustaliły na 31.12.2005 r., jednakże termin ten nie został dotrzymany. W opinii Spółki, oprogramowanie nie może być dopuszczone do użytkowania w obecnej formie, bowiem nie spełnia wymogów w zakresie sprawnej obsługi klienta i bezpieczeństwa danych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy spisanie nabytego przez Spółkę systemu informatycznego będzie kosztem uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że nabyte licencje systemu informatycznego, na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 5 mogą stanowić wartości niematerialne i prawne i nie mogą być środkami trwałymi to nie zachodzi okoliczność, o której mówi art. 16 ust. 1 pkt 41. W ocenie Spółki, nie wdrożenie nabytego przez Spółkę systemu informatycznego nie spowodowało zaniechania inwestycji. Z uwagi na to, że oprogramowanie w obecnej formie nie może być dopuszczone do użytkowania, bowiem nie spełnia wymogów w zakresie sprawnej obsługi klienta i bezpieczeństwa danych, zdaniem Spółki, ma ona prawo zaliczyć do podatkowych kosztów swojej działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Zgodnie z tymi uregulowaniami, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, iż wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów. Ponadto zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy nie mieści się on w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, który zawiera art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Należy przy tym zaznaczyć, że koszty podatkowe ponoszone przez podmiot gospodarczy podzielić można na koszty bezpośrednie i koszty pośrednie. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z konkretnymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje prawidłowe funkcjonowanie podmiotu gospodarczego.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż poniosła ona wydatki z tytułu doboru, zakupu i modyfikacji oprogramowania aplikacyjnego. Jak wskazuje Spółka, w okresie próbnego użytkowania programu pojawiły się zastrzeżenia co do jego prawidłowego funkcjonowania, konsekwencją czego jest decyzja o odstąpieniu od wdrożenia przedmiotowego programu informatycznego.

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych kosztów zaniechanych inwestycji. Jednocześnie w myśl art. 4a pkt 1 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o inwestycjach – oznacza to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694), tj. zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego (art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości). Jednocześnie ustawa o rachunkowości nie zalicza do kategorii środków trwałych (środki trwałe ustawa wymienia w art. 3 ust. 1 pkt 15) nabytych przez podmioty gospodarcze licencji. Licencje, przy spełnieniu wymagań ustawy o rachunkowości, wymienionych w art. 3 ust. 1 pkt 14 lit. a), mogą stanowić wartości niematerialne i prawne.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż skoro nabyte licencje systemu informatycznego, zarówno na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak i art. 3 ust. 1 pkt 14 lit. a) ustawy o rachunkowości, po spełnieniu przesłanek wymienionych w obu ustawach, mogą stanowić wartości niematerialne i prawne, to nie mogą być jednocześnie środkami trwałymi. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie nie zachodzi okoliczność, o której stanowi art. 16 ust. 1 pkt 41 ustawy podatkowej i przepis ten nie może być podstawą do stwierdzenia, że w przypadku niewdrożenia nabytego przez Spółkę systemu informatycznego, doszło do zaniechania inwestycji, o której mowa w tej regulacji.

Zauważyć również należy, iż z uwagi na odstąpienie od procesu wdrożenia systemu informatycznego, a tym samym nie uruchomienie tegoż systemu, nie doszło w Spółce do powstania wartości niematerialnej i prawnej (podlegającej amortyzacji), o której mowa w art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z tego też względu nie znajdą zastosowania przepisy art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy podatkowej, stanowiące, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Mając na względzie powyższe, stwierdzić należy, iż o możliwości zaliczenia wydatków związanych z nabyciem przedmiotowego oprogramowania do kosztów podatkowych decydować będą przepisy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawych.

Zapis art. 15 ust. 1 ww. ustawy pozwala podatnikowi odliczyć od przychodów wszelkie koszty ich uzyskania pod warunkiem, że będą one miały związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętego przychodu lub też służyć będzie zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów. Ponadto ponoszone przez podatnika wydatki nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, określonym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Jednocześnie podkreślić należy, iż sama okoliczność nie wyłączenia danej kategorii wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, w myśl powołanych wcześniej przepisów, nie przesądza jeszcze o tym, że dany wydatek może za taki koszt być uznany.

Zaznaczyć bowiem należy, iż możliwość zakwalifikowania konkretnego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten spodziewanego przychodu nie przysporzy.

Z analizy sprawy wynika, że odstąpienie przez Spółkę od wdrożenia oprogramowania „System ...” wynika m. in. z faktu, iż nie spełnia on wymogów w zakresie sprawnej obsługi klienta i bezpieczeństwa danych. Ponadto – jak wskazała Spółka – usługodawca nie wywiązał się z umowy w oznaczonym terminie, a także nie zapewnił opieki autorskiej nad oprogramowaniem (usługodawca nie reagował na prośby Spółki o kontakt w sprawie uruchomienia i zmian w programie).

Mając na uwadze powyższe oraz uwzględniając okoliczność, iż wydatki związane z zakupem systemu informatycznego (od wdrożenia którego Spółka odstąpiła) poniesione zostały w celu zabezpieczenia źródła przychodów i nie zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, stwierdzić należy, iż mogą one stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Podkreślić również należy, iż warunkiem zakwalifikowania przedmiotowych wydatków do kosztów podatkowych jest ich właściwe udokumentowanie, świadczące o celowości ich poniesienia z punktu widzenia funkcjonowania Spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.