INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21.02.2008r. (data wpływu 29.02.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w podatku od towarów i usług w zakresie importu usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.02.2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej w podatku od towarów i usług w zakresie importu usług. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony na wezwanie w dniu 09.04.2008r. oraz w dniu 14.04.2008r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z siedzibą na terytorium Niemiec planuje zawrzeć z kontrahentem mającym siedzibę na terytorium Polski umowę dotyczącą sprzedaży wierzytelności przez tego kontrahenta do Spółki. Zgodnie z projektem umowy Spółka nabędzie wierzytelności w celu ich dalszej odsprzedaży. Zgodnie z projektem umowy Spółka będzie ponosić ryzyko związane z nieściągalnością wierzytelności spowodowaną upadłością dłużnika. Wynagrodzenie z tytułu sprzedaży wierzytelności będzie stanowiło dyskonto, na które składać się będzie marża z tytułu ryzyka oraz marża finansowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy usługi świadczone przez Spółkę na rzecz kontrahenta podlegają opodatkowaniu polskim podatkiem VAT jako import usług...

Zdaniem wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, dalej: ustawa o VAT) opodatkowaniu VAT podlega między innymi odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Oznacza to, że czynność podlega opodatkowaniu VAT, jeżeli:

1. stanowi świadczenie usług w rozumieniu przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT;
2. ma charakter odpłatny.
   
   

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. W ramach czynności nabycia wierzytelności Spółka przejmuje ryzyko niewypłacalności dłużnika. Oznacza to, iż w takim przypadku Spółka jako nabywca wierzytelności świadczy na rzecz jej zbywcy usługę, której celem jest uwolnienie kontrahenta od ryzyka upadłości dłużnika. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone również w interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów przez wskazanych dyrektorów izb skarbowych np:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 listopada 2007r., sygn. IBPP2/443-35/07/BM/KAN-230/08/KAN-1142/10/07, cyt.: „W tak pojmowanej usłudze mieści się cywilnoprawna instytucja przelewu wierzytelności (cesji) polegająca na przeniesieniu wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku osoby trzeciej na mocy umowy zawartej między zbywcą wierzytelności (cedentem), a jej nabywcą (cesjonariuszem). Oznacza to, iż w takim przypadku nabywca wierzytelności świadczy na rzecz jej zbywcy usługę pośrednictwa finansowego, której celem jest uwolnienie sprzedawcy od ciężaru egzekwowania wierzytelności.”
  
  

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 31 października 2007 r. - sygn. IBPP2/443-41/07/UH/KAN-283/07, cyt.: „Wierzytelność jest prawem jednego podmiotu, do żądania od drugiego podmiotu pewnego zachowania się zwanego świadczeniem (wyrażalnym pieniężnie). Wierzytelność jest prawem majątkowym, będącym przedmiotem obrotu gospodarczego. Przeniesienie praw do wierzytelności, jako niematerialnych praw majątkowych, co do zasady, stanowi świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust.1 pkt 1 ww. ustawy. Zakup wierzytelności w celu, ich windykacji we własnym zakresie lub w celu dalszej ich sprzedaży mieści się w niewątpliwie w zakresie usług pośrednictwa finansowego - sklasyfikowanych według PKWiU w sekcji J ex (65-67). W tak ujmowanej usłudze mieści się cywilnoprawna instytucja przelewu wierzytelności (cesji) polegająca na przeniesienia wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku osoby trzeciej na mocy umowy zawartej między zbywcą wierzytelności (cedentem), a jej nabywcą (cesjonariuszem). W takim przypadku nabywca wierzytelności świadczy na rzecz jej zbywcy usługę pośrednictwa finansowego, której celem jest uwolnienie sprzedawcy wierzytelności od ciężaru jej egzekwowania.”
  
  

Świadczenie przedmiotowych usług będzie podlegało opodatkowaniu VAT, jeżeli będzie miało charakter odpłatny. Zgodnie z ustaleniami stron umowy, wynagrodzenie z tytułu sprzedaży wierzytelności będzie stanowiło dyskonto, na które składać się będzie marża z tytułu ryzyka oraz marża finansowa. Świadczenie usług przez Spółkę ma zatem charakter odpłatny. W konsekwencji nabycie wierzytelności przez Spółkę za wynagrodzeniem w postaci dyskonta będzie stanowiło odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o VAT import usług stanowi świadczenie na terytorium Polski usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VA T. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT podatnikami są również osoby prawne będące usługobiorcami usług świadczonych przez usługodawcę posiadającego siedzibę poza terytorium Polski. Oznacza to, że czynności podlegają opodatkowaniu VAT jako import usług, jeżeli:

• usługi są świadczone na terytorium polski oraz

• usługodawcą jest podmiot posiadający siedziby poza terytorium Polski oraz

• usługobiorcą jest podatnik posiadający siedzibę na terytorium Polski.
  
  

Co do zasady miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie siedzibę ma świadczący usługi (art. 27 ust. 1 ustawy o VAT). Wyjątki od tej zasady zostały wskazane m. in. w art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT. Na podstawie przepisu art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT w związku z art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT usługi finansowe podlegają opodatkowaniu w miejscu, gdzie siedzibę ma nabywca usługi.

Zgodnie z jednolitą linią orzecznictwa usługi nabywania wierzytelności są klasyfikowane jako usługi finansowe. Stanowisko takie zostało jednoznacznie potwierdzone w interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów np: w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 listopada 2007 r., sygn. IBPP2/443-230/08/KAN-1142/10/07 oraz w interpretacji Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach z dnia 31 października 2007 r., sygn. IBPP2/443-41/07/UH/KAN-283/07,cyt.: „Zakup wierzytelności w celu ich windykacji we własnym zakresie lub w celu dalszej ich sprzedaży mieści się w zakresie usług pośrednictwa finansowego — sklasyfikowanych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w sekcji J ex (65-67).”

Z uwagi na fakt, iż nabywcą usługi jest kontrahent z siedzibą na terytorium Polski, miejscem świadczenia usług nabywania wierzytelności będzie Polska. W konsekwencji z uwagi na okoliczność, iż świadczącym usługę jest Spółka z siedzibą na terytorium Niemiec:

• zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o VAT usługi nabywania wierzytelności będą stanowiły import usług,

• zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT podatnikiem jest ich nabywca tj. polski kontrahent.
  
  

Reasumując usługi świadczone przez Spółkę na rzecz kontrahenta podlegają opodatkowaniu polskim podatkiem VAT jako import usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn zm. ) - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W powyższym przepisie przyjęto zatem generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem „usługi” w przepisach ustawy o VAT objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach. Świadczenie usług może mieć charakter czynny lub bierny, dlatego też świadczenie usług może polegać na zobowiązaniu do powstrzymania się od dokonania czynności lub na tolerowaniu czynności lub sytuacji.

Reasumując z treści przywołanego art. 8 ust. 1 przedmiotowej ustawy, wynika, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz także jego zaniechania polegające na zobowiązaniu do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Aby dana usługa podlegała opodatkowaniu musi mieć charakter odpłatny (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r.).

W myśl art. 2 pkt 9 ww. ustawy import usług to świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4. Artykuł 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług określa, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, które są usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Z zastrzeżeniem, że przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów (art. 17 ust. 2 przedmiotowej ustawy). W myśl art. 17 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadkach wymienionych w art. 27 ust. 3 przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju.

Art. 27 ust. 1 ww. ustawy określa generalną zasadę, zgodnie z którą w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28. Od tej ogólnej zasady ustawodawca określił wyjątki. W myśl art. 27 ust. 3 pkt 2 w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

W art. 27 ust. 4 pkt ustawy , wymienione są usługi finansowe.

Z przedstawionego przez Spółkę opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (posiadający siedzibę na terytorium Niemiec) będzie nabywał od kontrahenta (posiadającego siedzibę na terytorium Polski) wierzytelności, w celu ich dalszej odsprzedaży. Wierzytelność jest prawem jednego podmiotu do żądania od drugiego podmiotu pewnego zachowania się zwanego świadczeniem (wyrażalnym pieniężnie). Wierzytelność jest prawem majątkowym, będącym przedmiotem obrotu gospodarczego. Przeniesienie praw do wierzytelności, jako niematerialnych praw majątkowych, co do zasady, stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Przedmiotowa usługa została zaliczona przez Wnioskodawcę do usług pośrednictwa finansowego – sklasyfikowanych według PKWiU w sekcji J ex (65-67).

Zgodnie z projektem umowy Spółka będzie ponosić ryzyko związane z nieściągalnością wierzytelności spowodowaną upadłością dłużnika. Wynagrodzenie z tytułu sprzedaży wierzytelności będzie stanowiło dyskonto, na które składać się będzie marża z tytułu ryzyka oraz marża finansowa.

Biorąc pod uwagę treść złożonego wniosku oraz powołane przepisy stwierdzić należy, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21.02.2008r. jest prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ podatkowy informuje, że nie jest organem uprawnionym do dokonywania klasyfikacji statystycznych. Organem właściwym w tym zakresie jest Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, który dokonuje klasyfikacji usług, na wniosek zainteresowanego. Ponadto wskazać należy, iż na potrzeby ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz.535 ze zm.), zgodnie z § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004r. w sprawie Polskiej klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2004r. nr 89, poz. 844 ze zm.) stosuje się rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) i nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2008 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.