INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa, przedstawione we wniosku z dnia 06.02.2008 r. (data wpływu 13.02.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie zawartej umowy pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.02.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie zawartej umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W grudniu 2007 r. zawarta została umowa pożyczki, na mocy której określono, że pożyczkodawca (podmiot irlandzki) udzieli pożyczkobiorcy (podmiotowi polskiemu) oprocentowanej pożyczki do maksymalnej wysokości 1 mln euro. Umowa została podpisana w D. Kolejne transze w ramach tej kwoty mogą być podejmowane przez pożyczkobiorcę do 31 marca 2009 r. Otrzymanie każdej transzy poprzedzone jest zgłoszeniem pożyczkodawcy zamiaru podjęcia konkretnej kwoty przez pożyczkobiorcę. Pożyczka jest celowa i związana z inną umową zawartą między stronami, tzw. umową dystrybucyjną stanowiąc wsparcie dla prawidłowego wykonania tej umowy. Celem pożyczki jest wsparcie pożyczkobiorcy w rozwoju w zakresie projektowania, organizacji, zarządzania jakością i produkcji produktów, które zobowiązał się on sprzedawać i kupować zgodnie z warunkami umowy dystrybucyjnej. Ostatecznym terminem spłaty pożyczki jest koniec 2012 r. Spłata ma następować w szczególności poprzez przekwalifikowywanie części należności pożyczkobiorcy od dostaw produktów na spłatę zobowiązań z tytułu pożyczki. Do dnia dzisiejszego pożyczkobiorca otrzymał około 50% maksymalnej kwoty pożyczki, przy czym pierwsza wypłata nastąpiła w styczniu 2008 r.

Pismem z dnia 10 marca 2008 r. Nr .........MZ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w zakresie udzielenia informacji, czy pożyczkodawca jest udziałowcem Spółki, której jest udzielana pożyczka.

Wnioskodawca w terminie uzupełnił wniosek informując, że pożyczkodawca nie jest udziałowcem Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisana pożyczka podlega jako czynność cywilnoprawna podatkowi od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem wnioskodawcy:

W ocenie Spółki, wskazana umowa pożyczki nie podlega w Polsce podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych dają podstawy do uznania, że zawarta i realizowana przez polską spółkę umowa podlega wyłączeniu od podatku na podstawie zarówno art. 1 ust. 4 jak i art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z pierwszym z tych przepisów, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Oznacza to zdaniem Spółki, że w przypadku umowy pożyczki nie podlega ona podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy pieniądze nie znajdują się na terytorium Polski, a sama umowa zostanie zawarta poza granicami Polski. Zauważyć w tym miejscu należy, że środki pieniężne będące przedmiotem pożyczki uznawane są w praktyce za rzeczy. Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, ponieważ umowa została podpisana w Dublinie i dotyczyła środków pieniężnych podmiotu irlandzkiego, zlokalizowanych na jego rachunku bankowym za granicą, to umowa taka nie podlega w Polsce podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Niezależnie od powyższego, wskazana w stanie faktycznym umowa pożyczki nie podlegałaby podatkowi od czynności cywilnoprawnych także na podstawie drugiego ze wskazanych przepisów, zgodnie z którym nie podlegają temu podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkami, które nie mają zastosowania w sprawie.

Zdaniem Spółki, otrzymanie pożyczki od podmiotu zagranicznego, co oznacza nabycie usługi finansowej, wiąże się co do zasady z koniecznością rozpoznania importu usług w zakresie podatku od towarów i usług. Przez import usług rozumie się bowiem świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca (art. 2 pkt 9 i art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług). Z kolei zgodnie z art. 27 ust. 3 i 4 pkt 4 tej ustawy, jeżeli usługi finansowe są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie nabywca posiada siedzibę. W konsekwencji, w opisanym stanie faktycznym miejscem świadczenia usługi finansowej w postaci udzielenia pożyczki, jest Polska. Spółka importuje tym samym usługę finansową i staje się co do zasady podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu jej nabycia. W myśl jednak art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od tego podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. Wśród nich znajdują się usługi pośrednictwa finansowego (PKWiU 65-67), w tym usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym, które nie są wyłączone ze zwolnienia.

Konkludując, otrzymując od irlandzkiego podmiotu gospodarczego pożyczkę, Spółka nabywa usługę pośrednictwa finansowego z zagranicy. Jako importer tej usługi staje się podatnikiem podatku od towarów i usług. Usługa ta jest jednak zwolniona od podatku od towarów i usług. W konsekwencji, mamy w sprawie do czynienia ze stroną czynności cywilnoprawnej (pożyczki), która jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności. Tym samym, na mocy przepisu art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, umowa pożyczki nie podlega temu podatkowi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450) podatkowi temu podlegają wymienione w tym przepisie czynności cywilnoprawne, w tym między innymi umowy pożyczki.

Elementami przedmiotowo istotnymi określonej w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) umowy pożyczki są: obowiązek pożyczkodawcy przeniesienia na własność pożyczkobiorcy określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku oraz obowiązek pożyczkobiorcy zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W praktyce największe znaczenie, zarówno w obrocie gospodarczym jak i nieprofesjonalnym, mają pożyczki pieniężne. Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile chodzi o zaznaczenie samego obowiązku zwrotu – który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 K. c. jest elementem przedmiotowo istotnym tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 wymienionej ustawy podlegają omawianemu podatkowi od czynności cywilnoprawnych o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 cytowanej ustawy.

Zgodnie z powyższym artykułem czynności cywilnoprawne w tym pożyczka podlegają omawianemu podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nieistotne są inne okoliczności związane ze stronami samej czynności. Dla opodatkowania w Polsce nie ma znaczenia obywatelstwo stron konkretnej czynności cywilnoprawnej, ani ich miejsce zamieszkania, a także inne okoliczności, w których zostaje dokonana umowa, a zwłaszcza miejsce jej zawarcia. Warunkiem jest jednak, że będące jej przedmiotem rzeczy znajdują się na terytorium Polski, albo gdy jej przedmiotem są prawa majątkowe – wykonywane na jej terytorium. Taka sytuacja w przedmiotowej sprawie nie występuje.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy podatkowi podlegają czynności wskazane w ustawie, gdy ich przedmiotem są rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, ale jeżeli są spełnione łącznie dwie przesłanki:

1. nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2. oraz objęta zakresem przedmiotowym ustawy czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Należy zauważyć, iż dla opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych obydwa warunki muszą być spełnione kumulatywnie. Jeżeli zostanie spełniony tylko jeden z nich, nie powstanie obowiązek podatkowy.

W świetle przedstawionej przez Spółkę sytuacji żadna z ww. przesłanek nie wystąpiła, gdyż w dniu zawarcia umowy pieniądze znajdowały się za granicą i umowa została zawarta za granicą. Zatem opisana czynność zgodnie z wyżej powołanym art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Bezprzedmiotowym jest zatem rozpatrywanie omawianej pożyczki pod kątem art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, który moze mieć zastosowanie tylko do czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zatem, w przedmiotowej sprawie nie została spełniona żadna z przesłanek zawartych w art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.