INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2007 r. (data wpływu 04.01.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczania strat z działalności zwolnionej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczania strat z działalności zwolnionej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, Podstrefa X, w zakresie produkcji wyrobów chemicznych, wyrobów z gumy i tworzyw sztucznych oraz produkcji części do maszyn i urządzeń, na podstawie zezwolenia nr 5(…..) z dnia 24 sierpnia 2005 r. W roku 2005 oraz w roku 2006 Spółka poniosła stratę podatkową. Spółka przewiduje, iż w roku 2007 osiągnie dochód z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy możliwe jest rozliczenie strat powstałych w związku z działalnością na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, prowadzoną na podstawie zezwolenia, poniesionych po uzyskaniu zezwolenia, z dochodem wygenerowanym na działalności strefowej...
2. W przypadku potwierdzenia takiej możliwości – czy przy ustalaniu dochodu zwolnionego Spółka powinna w pierwszej kolejności odliczyć dopuszczalną część straty poniesionej na działalności zwolnionej w latach wcześniejszych i tak ustalony dochód (po odliczeniu straty) powinien podlegać zwolnieniu z opodatkowania...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia przez osoby prawne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych. W szczególności, zasady zwolnienia dochodów z działalności gospodarczej osób prawnych, prowadzących działalność w specjalnych strefach ekonomicznych, zostały określone w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ww. ustawy, zwolnieniem objęte są dochody przedsiębiorców, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, na podstawie uzyskanego zezwolenia. Ponadto, zgodnie z powyższym przepisem, zwolnienie w powyższym zakresie jest ograniczone do wysokości dostępnej na danym obszarze pomocy publicznej dla przedsiębiorców. W związku z powyższym, podmioty korzystające z tego zwolnienia powinny na bieżąco monitorować wielkość wykorzystanej pomocy regionalnej w formie zwolnienia od podatku. Zdaniem Spółki, powyższe implikuje, iż w celu prawidłowego ustalenia i monitorowania dopuszczalnej kwoty zwolnienia, podmioty prowadzące działalność na terenie strefy powinny w każdym roku podatkowym dokonać odrębnej kalkulacji dochodu ze zwolnionej działalności strefowej.

Charakter zwolnienia strefowego.

Analizując zagadnienie możliwości rozliczenia straty na działalności strefowej, w pierwszej kolejności Spółka zauważa, iż przedmiotem zwolnienia jest dochód przedsiębiorcy prowadzącego działalność strefową. Niemniej jednak, zwolnienie dochodów uzyskiwanych przez przedsiębiorców z działalności strefowej nie jest typowym zwolnieniem przedmiotowym, określonym ze względu na źródło dochodów objętych zwolnieniem. Powyższe zwolnienie nie ma bowiem charakteru bezwzględnego, a jego wielkość jest limitowana przez dopuszczalny poziom pomocy publicznej, który z kolei jest funkcją poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków kwalifikowanych, związanych z realizacją nowej inwestycji. Od momentu wyczerpania przysługującego danemu podmiotowi limitu zwolnienia, jego dochody z działalności strefowej podlegają natomiast opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Wprowadzenie powyższego limitu zwolnienia nakłada na przedsiębiorców obowiązek bieżącego ustalania dochodów na zasadach ogólnych oraz monitorowania stopnia wykorzystania limitu pomocy. Z uwagi na powyższy mechanizm ustalania dochodów, choć oczywiście nie ma w tym zakresie tożsamości, można doszukiwać się pewnego podobieństwa zwolnienia dochodów z działalności strefowej do konstrukcji umorzenia zobowiązań podatkowych wybranych grup podatników. W przypadku umorzenia zobowiązań podatkowych, podatnicy ustalają bowiem podstawę opodatkowania oraz należny podatek zgodnie z ogólnymi zasadami, określonymi w przepisach podatkowych, jednakże w wyniku przyznanej im ulgi w zapłacie podatku, uzyskane przez nich dochody lub część tych dochodów podlegają realnemu wyłączeniu z opodatkowania. Zdaniem Spółki, zbliżony mechanizm stosowany jest w przypadku dochodów uzyskiwanych z działalności strefowej. Można bowiem przyjąć, iż w pewnym sensie dochód uzyskiwany z tytułu działalności strefowej, jako część dochodu z całej działalności podatnika zasadniczo podlegałby opodatkowaniu i w związku z tym, powinien być kalkulowany na zasadach ogólnych. Niemniej jednak do momentu przekroczenia określonego limitu kwotowego wykorzystanego zwolnienia podatkowego, podlega warunkowemu zwolnieniu z opodatkowania. Dodatkowo, Spółka zauważa, iż zwolnienia dochodów uzyskiwanych przez przedsiębiorców strefowych nie można również traktować jako zwolnienia podmiotowego. Zwolnieniu nie podlegają bowiem dochody przedsiębiorcy strefowego uzyskiwane ze wszystkich źródeł dochodów, lecz wyłącznie dochody ze źródeł określonych co do rodzaju działalności w uzyskanym przez przedsiębiorcę zezwoleniu.

Zasady ustalania dochodu podlegającego warunkowemu zwolnieniu strefowemu.

W związku ze wskazanym powyżej specjalnym charakterem zwolnienia strefowego, z którego wynika konieczność ciągłego ustalania dochodów z działalności strefowej, należy zwrócić uwagę na fakt, iż w przepisach nie określono szczegółowych zasad ustalania dochodu osiąganego z tytułu działalności strefowej. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, do kalkulacji dochodu z działalności strefowej powinny mieć zastosowanie wszelkie ogólne zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczące ustalania dochodu z działalności podlegającej opodatkowaniu. W szczególności, zastosowanie powinien znaleźć przepis art. 7 ww. ustawy. Powyższe oznacza, iż przy określaniu dochodu strefowego należy:

• uwzględnić koszty uzyskania przychodów, gdyż nie jest możliwe określenie dochodu bez uwzględnienia kosztów uzyskania przychodów. Kwestia dopuszczalności uznawania kosztów nie budzi wątpliwości - w innym przypadku oznaczałoby to, iż opodatkowaniu (zwolnieniu) podlega przychód, a nie dochód;
• rozliczyć ewentualną stratę wygenerowaną na działalności strefowej, jako immanentny element konstrukcyjny obliczania dochodu, zgodnie z art. 7 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który to przepis umożliwia uwzględnianie straty poniesionej we wcześniejszych latach podatkowych przy ustalaniu dochodu osiągniętego w danym roku podatkowym.

Należy przy tym zauważyć, iż:

• z kalkulacyjnego punktu widzenia, strata podatkowa stanowi specyficzną formę rozliczenia kosztów uzyskania przychodów, które w danym okresie przekroczyły przychody i w związku z tym nie mogły efektywnie pomniejszać przychodów w tym okresie;
• tym samym, zaprzeczenie możliwości rozliczenia straty na działalności strefowej oznaczałoby zaprzeczenie możliwości uwzględniania kosztów uzyskania przychodów w procesie określania dochodu strefowego.

Spółka jednocześnie podkreśla, iż z ogólnych przepisów dotyczących ustalania dochodu podatkowego, zawierających zakaz łączenia źródeł przychodów i kosztów dotyczących odpowiednio działalności opodatkowanej oraz zwolnionej (art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), nie wynika brak możliwości uwzględniania kosztów / strat działalności zwolnionej przy ustalaniu wyniku z działalności zwolnionej. Zdaniem Spółki, powyższy przepis zasadniczo zakazuje uwzględniania kosztów działalności zwolnionej przy ustalaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu (zakaz łączenia źródeł zwolnionych z opodatkowanymi). W związku z powyższym przepisem, można jedynie wnioskować, iż strata poniesiona na działalności strefowej nie może pomniejszać zysku z działalności opodatkowanej. W świetle powyższego, również przepis art. 7 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie może być uznany za zakaz uwzględniania straty na działalności strefowej przy ustalaniu wyniku na działalności strefowej. Pragniemy także podkreślić, że w przedmiotowej sprawie pozytywne stanowisko zaprezentował Naczelnik Urzędu Skarbowego. W szczególności w postanowieniu z dnia 07.07.2006 r., sygn. PD(…..). Naczelnik podzielił stanowisko podatnika, iż: „w celu ustalenia dochodu strefowego, podmioty prowadzące działalność na terenie strefy powinny w pierwszej kolejności odliczyć dopuszczalną część straty poniesionej na działalności zwolnionej w latach wcześniejszych. Tak ustalony dochód powinien być traktowany jako dochód warunkowo (kwotowo) zwolniony od podatku i uwzględniany przy monitorowaniu wykorzystanej pomocy publicznej”.

Sekwencja czynności: (i) odliczenie straty oraz (ii) zastosowanie zwolnienia.

Spółka stoi na stanowisku, iż w świetle powyższych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w celu ustalenia dochodu strefowego, podmioty prowadzące działalność na terenie strefy, powinny:

• na zasadach ogólnych - w pierwszej kolejności odliczyć dopuszczalną część straty poniesionej na działalności zwolnionej w latach wcześniejszych, w celu prawidłowego określenia dochodu podlegającego opodatkowaniu,
• tak ustalony dochód (po odliczeniu straty) powinien być traktowany jako dochód warunkowo (kwotowo) zwolniony od podatku i podlegać uwzględnieniu przy monitorowaniu wykorzystanej pomocy regionalnej.

Możliwość rozliczenia straty w świetle przepisów o pomocy publicznej.

Dodatkowo, Spółka podkreśla, iż zgodnie z przepisami § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 października 2006 r. w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, zwolnienia podatkowe udzielane przedsiębiorcom na podstawie art. 17 ust 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią formę pomocy regionalnej z tytułu kosztów nowej inwestycji lub utworzenia nowych miejsc pracy. Pomoc regionalna jest formą pomocy publicznej, w związku z czym stosowane powinny być odpowiednie regulacje i doktryna w tym zakresie. W obecnym stanie prawnym, w polskich przepisach nie zdefiniowano wprost pojęcia pomocy publicznej. Ustawa z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej odwołuje się w tym zakresie do przepisów wspólnotowych, w szczególności do przepisu art. 87 ust. 1 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. W związku z powyższym, należy przyjąć, iż pomoc publiczna jest pomocą przyznawaną przez państwo lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów. W świetle powyższych przepisów, o pomocy publicznej przyznawanej przedsiębiorcom można mówić wyłącznie w przypadku, w którym jej beneficjenci znajdą się w sytuacji uprzywilejowanej w stosunku do innych przedsiębiorców, którzy nie korzystają z takiej pomocy. W rozumieniu Spółki, przyznane jej zwolnienie od podatku powinno mieć zatem charakter szczególnego uprawnienia, przysługującego jej z tytułu realizacji inwestycji na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, na podstawie szczególnych przepisów dotyczących działalności w warunkach strefowych.

W związku z powyższym, Spółce muszą przysługiwać dodatkowe korzyści w stosunku do standardowych warunków prowadzenia działalności gospodarczej. W konsekwencji, aby zapewnić preferencyjny charakter tej formy pomocy, Spółka powinna, co do zasady, być uprawniona do stosowania wszystkich ogólnie dostępnych reguł prowadzenia działalności gospodarczej. W szczególności, Spółka powinna mieć również możliwość korzystania ze wszystkich powszechnych praw podmiotów gospodarczych, w tym w szczególności z rozwiązań w zakresie sposobu kalkulacji dochodu podatkowego, określonych w przepisach podatkowych, takich jak możliwość odliczania kosztów uzyskania przychodów czy rozliczania strat podatkowych. Ponadto, Spółka zauważa, iż pomoc publiczna w formie zwolnienia podatkowego jest pomocą warunkową, uzależnioną od osiągnięcia realnego dochodu z działalności gospodarczej, który w normalnych okolicznościach podlegałby opodatkowaniu. Pozbawienie prawa do odliczenia straty przy ustalaniu dochodu strefowego stanowiłoby wypaczenie pomocowego charakteru zwolnienia strefowego. W szczególności – w sytuacji, w której aktywo podatkowe z tytułu straty podatkowej byłoby większe niż aktywo podatkowe z tytułu zwolnienia - prowadziłoby do logicznie błędnej sytuacji, w której przyznanie rzekomej pomocy powoduje, iż podatnik jest w gorszej sytuacji finansowej niż przed przyznaniem pomocy. Akceptacja takiego stanowiska oznaczałaby wypaczenie zasady pomocy regionalnej i efekt odwrotny: zamiast aktywizacji i rozwoju - dyskryminację regionów specjalnych stref ekonomicznych. Stanowiłaby również pogwałcenie zasady zaufania do organów państwa. Należy także podkreślić, iż jedną z podstawowych zasad udzielania pomocy publicznej w różnych formach jest ich porównywalność. Zasada ta została wyrażona m.in. w art. 11. ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej, zgodnie z którym „wartość pomocy publicznej jest wyrażana w kwocie pieniężnej, po przeliczeniu jej w sposób pozwalający na ustalenie kwoty, jaką otrzymałby beneficjent pomocy, gdyby została ona udzielona w formie dotacji”. W przypadku zwolnienia strefowego, EDB (ekwiwalent dotacji brutto - czyli kwota pomocy, którą otrzymałby beneficjent pomocy lub podmiot ubiegający się o pomoc, gdyby uzyskał pomoc w formie dotacji (...)) jest równy różnicy między kwotą podatku należnego bez uwzględnienia ulgi, a kwotą podatku po jej uwzględnieniu, z uwzględnieniem zdyskontowanych wartości tej pomocy.

Biorąc pod uwagę powyższe, kwota wykorzystanego zwolnienia strefowego (niepobrana kwota podatku) powinna dawać przedsiębiorcy korzyści jednakowe jak kwota otrzymanej dotacji w tej samej wysokości. Brak możliwości odliczenia od dochodu z działalności strefowej straty wygenerowanej na tej działalności, skutkowałby w oczywisty sposób ograniczeniem pozytywnego efektu pomocy w formie zwolnienia podatkowego. Byłaby ona de facto mniejsza od pomocy otrzymanej w innej formie (np. w formie dotacji) o kwotę podatku, obliczonego przy zastosowaniu właściwej stawki podatkowej, od kwoty dochodu równej nieodliczonej stracie podatkowej. Jednocześnie, Spółka korzystająca ze zwolnienia strefowego byłaby zobowiązana do uznania całej kwoty podatku (ustalonego bez uwzględnienia strat), w odniesieniu do której zastosowano zwolnienie strefowe, jako otrzymanej pomocy publicznej. W konsekwencji, dostępny dla Spółki limit pomocy publicznej, ustalony w oparciu o intensywność pomocy obowiązującą na obszarze lokalizacji inwestycji, zostałby wykorzystany szybciej niż w przypadku, gdyby Spółka w pierwszej kolejności odliczała stratę wygenerowaną na działalności strefowej od dochodu z tej działalności. Obowiązek sumowania pomocy publicznej otrzymywanej w różnych formach i wynikające z tego ograniczenia w zakresie dostępnej kwoty innych form pomocy, wywoływałyby zatem dla Spółki niekorzystne konsekwencje - wliczenie do sumy otrzymanej w różnych formach pomocy publicznej kwoty zwolnienia, która faktycznie nie przysporzyła Spółce dodatkowych korzyści.

Podsumowując, nieuwzględnienie straty poniesionej w związku z działalnością strefową przy kalkulacji wyniku podatkowego na tej działalności, byłoby sprzeczne z definicją i istotą pomocy publicznej, w szczególności z preferencyjnym charakterem zwolnienia strefowego w stosunku do standardowych zasad opodatkowania podmiotów gospodarczych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przedmiotem opodatkowania tym podatkiem jest – z zastrzeżeniem art. 21 i 22 - dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich został on osiągnięty. Podstawę opodatkowania stanowi natomiast dochód ustalony zgodnie z zasadami określonymi w art. 7 albo w art. 7a ust. 1 tej ustawy po odliczeniu wartości wskazanych w art. 18 ust. 1. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. W sytuacji, gdy koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ww. ustawy). Regulacja art. 7 ust. 5 daje podatnikowi prawo do obniżenia dochodu o wysokość straty w najbliższych kolejno następujących po sobie pięciu latach podatkowych, z tym, że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50%. Ponadto, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, na mocy przepisu art. 7 ust. 3 ww. ustawy, nie uwzględnia się między innymi:

• przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku,
• kosztów uzyskania ww. przychodów.

Wymienionych przychodów i kosztów uzyskania przychodów nie uwzględnia się również przy ustalaniu straty (art. 7 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 ze zm.) dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Katalog dochodów podlegających zwolnieniu od opodatkowania zawiera art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Punkt 34 tego przepisu stanowi, że wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4 – 6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Przy czym, stosownie do art. 17 ust. 4 w/w ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34 tej ustawy, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności (art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych). Zgodnie z ust. 4 tego przepisu, organem, który udziela, cofa i zmienia zezwolenie jest minister właściwy do spraw gospodarki.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, Podstrefa X na podstawie zezwolenia nr 5(…..) wydanego w dniu 24.08.2005 r. Zgodnie z treścią § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 października 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2006 r. Nr 191, poz. 1416), wydanego na podstawie art. 4 i art. 5a ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, regulującego zasady funkcjonowania tej strefy, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6, lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, Podstrefa X, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, ma ona prawo skorzystać z pomocy publicznej na terenie tej strefy w postaci zwolnienia z opodatkowania dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie tej strefy, przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Skoro dochody te są wolne od podatku, zgodnie z unormowaniem art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i kosztów ich uzyskania nie uwzględnia się przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania. Wartości te nie są brane pod uwagę również przy ustalaniu straty (art. 7 ust. 4 tej ustawy).

Oznacza to, że strata poniesiona przez Spółkę w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej nie jest stratą podatkową w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nadwyżka kosztów poniesionych w związku z tą działalnością nad osiągniętymi z niej przychodami stanowi jedynie stratę ekonomiczną. Ustawodawca nie przewidział w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych możliwości obniżenia dochodu uzyskanego przez Spółkę z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej o tego rodzaju straty poniesionej w latach poprzednich. Za takim stanowiskiem przemawia samo brzmienie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w którym ustawodawca posłużył się pojęciem „dochodu”. Przepis ten stanowi jeden z wyjątków od ogólnej zasady, zgodnie z którą dochód uzyskany przez podmioty wskazane w art. 1 tej ustawy podlega opodatkowaniu. Wobec tego, nie może być on interpretowany rozszerzająco. Również akty prawne normujące sposób obliczania wysokości przysługującej Spółce pomocy publicznej, nie zawierają przepisów stanowiących podstawę prawną dla dokonania takiej operacji przez podmioty, którym zezwolenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, wydano po dniu 31 grudnia 2000 r.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, strata w 2005 r. i w 2006 r. osiągnięta została na działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, objętej zezwoleniem, czyli na działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, Spółka nie będzie miała prawa do pomniejszenia dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej prowadzonej, na podstawie uzyskanego zezwolenia nr 5(…..) wydanego w dniu 24.08.2005 r., na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, Podstrefa X o wysokość straty na tej działalności poniesionej w latach podatkowych 2005 oraz 2006.

W związku z powyższym, odpowiedź na pytanie nr 2 stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.