INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2008 r. (data wpływu 7 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zakupionych dla pracowników biletów na basen, do klubu fitness, wynajęcia sali treningowej, zakupionego urządzenia wielofunkcyjnego- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zakupionych dla pracowników biletów na basen, do klubu fitness, wynajęcia sali treningowej, zakupionego urządzenia wielofunkcyjnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadząc działalność gospodarczą w zakresie handlu zatrudnia Pan dwudziestu dwóch pracowników. Za rok 2007 uzyskał Pan obrót w wysokości 3 794 231 zł 96 gr. Zaznacza Pan, iż nie tworzy Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy istnieje możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zakupionych dla pracowników biletów na basen, do klubu fitness, wynajęcia sali treningowej oraz zakupionego urządzenia wielofunkcyjnego...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na zakup dla pracowników biletów na basen, do klubu fitness, wynajęcia sali treningowej wpływają na lepsze samopoczucie pracowników, wpływają na większą wydajność w pracy. Powyższe wydatki mają na celu poprawę kondycji fizycznej pracowników. Przyczyniają się również do stworzenia większej więzi z zakładem pracy, który dba o dobro pracownika. Zdaniem Pana, również zakup urządzenia wielofunkcyjnego stanowi koszt uzyskania przychodów, gdyż służyć będzie pracownikom do przygotowywania posiłków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 42 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych

Zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i zasady gospodarowania środkami tego Funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu oraz na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych określa ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.).

Przez działalność socjalną, w myśl art. 2 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, należy rozumieć usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form krajowego wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

W myśl art. 3 ww. ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, fundusz tworzą, z zastrzeżeniem ust. 2, pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.

Jeżeli więc zatrudnia Pan 22 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, zobowiązany jest Pan do utworzenia funduszu świadczeń socjalnych.

Stosownie do art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak:

1. podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,
2. odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że dla pracowników zamierza Pan zakupić bilety na basen i do klubu fitness, urządzenie wielofunkcyjne służące przygotowywaniu posiłków, a także wynająć salę treningową. Zdaniem Pana powyższe wydatki można zaliczyć do koszt uzyskania przychodów.

Wskazuje Pan, że poniesione wydatki za korzystanie przez pracowników z basenu, sali treningowej, klubu fitness wpływają na poprawę kondycji fizycznej pracowników co prowadzi do zwiększenia wydajności pracy.

W świetle definicji kosztów uzyskania przychodów ustalonej w powołanej powyżej ustawie o podatku dochodowym, jeśli poniesienie wydatku ma bezpośredni wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu może być on dla celów podatkowych zaliczony do kosztów uzyskania przychodu poza przypadkami wydatków wyraźnie wymienionych w art. 23 tej ustawy, które to nie stanowią kosztów uzyskania przychodu.

W związku z powyższym, jeżeli wydatki na rzeczowe świadczenia na rzecz pracowników - tj. zakupione bilety na basen, bilety do klubu fitness, wynajęcie sali treningowej, a także zakup urządzenia wielofunkcyjnego nie są finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i nie stanowią działalności socjalnej w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, których zaliczenie w ciężar kosztów uzyskania przychodów winno odbywać się poprzez odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, stanowią - co do zasady dla pracodawcy prowadzącego podatkową księgę przychodów i rozchodów koszt uzyskania przychodu.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych – w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Reasumując, w sytuacji gdy ponoszone przez Pana wydatki na korzystanie przez pracowników z basenu, klubu fitness, sali treningowej, potwierdzone imiennymi biletami, nie są finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych i nie stanowią działalności socjalnej w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, może Pan przedmiotowe wydatki zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów firmy, jako świadczenia na rzecz pracowników. Kosztem uzyskania przychodów będzie również zakup urządzenia wielofunkcyjnego, jeśli oczywiście spełni dyspozycję cyt. art. 22 ust. 1, tj. poniesiony zostanie w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.