INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2008r. (data wpływu 30 maja 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku od towarów i usług od towarów przekazanych na cele reprezentacji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2008r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku od towarów i usług od towarów przekazanych na cele reprezentacji.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w toku swojej działalności ponosi wydatki na reprezentację, m. in. na poczęstunki kontrahentów odwiedzających firmę, drobne upominki, organizację konferencji i spotkań z obecnymi i potencjalnymi kontrahentami. Wydatki te są dokumentowane fakturami VAT i nie stanowią, zgodnie z dyspozycją art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztów uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie :

• Czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na reprezentację, z wyjątkiem usług noclegowych i gastronomicznych...
  
  

W opinii Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w zakresie, w jakim zakupione towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto, możliwość odliczenia podatku naliczonego jest elementem pozwalającym spełnić jedną z podstawowych zasad konstrukcji tego podatku - zasady neutralności tego podatku. Ograniczenia tej zasady wynikać mogą jedynie z regulacji ustawowych. Takie ograniczenie ma w analizowanym przypadku miejsce jedynie w przypadku usług o charakterze gastronomicznym oraz usług noclegowych, które zgodnie z art. 88 ust.1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, zostały wyłączone z grupy usług, od których podatek naliczony może zostać odliczony przez podatnika.

Wagę neutralności podatku VAT dla przedsiębiorstw potwierdza także Europejski Trybunał Sprawiedliwości w swoich wyrokach, stwierdzając m.in., że każda działalność gospodarcza, bez względu na jej cel i efekt, jeżeli sama podlega opodatkowaniu VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny(wyrok ETS z dnia 15 stycznia 1998, sygn.C-37/95). W innym wyroku ETS stwierdził, że wspólny system odliczeń ma na celu całkowite uwolnienie podmiotu gospodarczego od obciążeń z tytułu podatku VAT przypadającego do zapłaty lub zapłaconego w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej. Wspólny system podatku VAT gwarantuje w ten sposób, iż wszelka działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu lub rezultatu, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny pod warunkiem, że działalność ta podlega temu podatkowi (wyrok ETS z dnia 14 lutego 1985r., sygn. C - 268/83). Również Wojewódzki Sąd Administracyjny w swoim wyroku z dnia 30 kwietnia 2008r. (sygn.173/08) dotyczącym niezgodności polskich przepisów VAT z prawem wspólnotowym stwierdził, że uzależnianie prawa do obniżenia podatku należnego o naliczony od przepisów o podatku dochodowym jest niezgodne z Dyrektywą w sprawie VAT. W związku z powyższym, Wnioskodawca stwierdza, że ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na reprezentację, z zachowaniem ograniczeń wynikających z art. 88 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług tj. z wyjątkiem wydatków na usługi hotelowe i gastronomiczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jeżeli zatem wydatki – zgodnie z przepisami o podatku dochodowym mogłyby być zaliczone do koszów uzyskania przychodów – to podatek naliczony z tytułu nabycia towarów i usług podlegałby odliczeniu przy spełnieniu warunku określonego w art. 86 ust. 1 ustawy, tj. w części, w jakiej służy czynnościom opodatkowanym.

Kwotę podatku naliczonego stanowi – zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Jednak w art. 88 ww. ustawy wskazano pewne ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego. Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 i pkt 4 cyt. ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika:

1. towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego
2. usług noclegowych i gastronomicznych

1. przypadków, gdy usługi te zostały nabyte przez podatników świadczących usługi turystyki, jeżeli w skład usług turystyki, opodatkowanej na zasadach innych niż określone w art. 119, wchodzą usługi noclegowe lub gastronomiczne, albo jedne i drugie,
2. nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.
   
   

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. (tj. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W konsekwencji powyższego, zgodnie z powołanymi wyżej regulacjami należy stwierdzić, iż Spółce przysługiwałoby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z tytułu zakupu tych usług, pod warunkiem jednak, że byłyby one wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a wydatki poniesione w związku z ich nabyciem mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym (w zakresie w jakim przedmiotowe wydatki nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Podatnik nie ma prawa do odliczenie od nich podatku naliczonego).

W kwestii pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie (nr IP-PB3-423-803/08-3/ECH). Zgodnie z treścią ww. interpretacji, poniesione przez Spółkę wydatki nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów (podnosi to zresztą sam Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego przedstawionym we wniosku). W związku z powyższym stwierdza się, iż Spółka nie może skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z wydatkami poniesionymi na reprezentację, ponieważ wydatki te nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie pragnie zauważyć, że organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa (art. 120 Ordynacji podatkowej). Wyroki sądów nie mają natomiast charakteru powszechnie obowiązującego prawa. Zauważa się też, iż zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wyroki sądów są wydane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10,09-402 Płock.