INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku (data wpływu 25.01.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia socjalnego otrzymywanego z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.01.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia socjalnego otrzymywanego z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym pismem z dnia 17.04.2008 r. znak ILPB2/415-82/08-2/AJ wezwano Wnioskodawczynię do:

1. wyjaśnienia czy zawarty w pytaniu zwrot „dziennik urzędowy 21 pkt 83 art.21” odnosi doart. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
2. przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego,
3. złożenia podpisu Wnioskodawcy pod oświadczeniem o którym mowa w art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa.

Wniosek został prawidłowo uzupełniony (data wpływu: 23.04.2008 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni otrzymuje rentę rodzinną po zmarłym mężu (nauczycielu) w wysokości 1174,15 zł. (brutto). Od 2004 r. pobiera również jako członek rodziny zmarłego pracownika świadczenie socjalne z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Wskazała również, iż:

• w 2004 roku w miesiącu lipcu otrzymała kwotę 400 zł. na zorganizowanie wczasów we własnym zakresie,
• w 2005 r. w miesiącu czerwcu otrzymała kwotę 400 zł. na zorganizowanie wczasów we własnym zakresie oraz w miesiącu listopadzie kwotę 430 zł. na zakup opału.
• w 2006 r. w miesiącu czerwcu otrzymała kwotę 550 zł. na zorganizowanie wczasów we własnym zakresie, a w miesiącu październiku kwotę 390 zł na zakup opału,
• w 2007 r. w miesiącu czerwcu otrzymała kwotę w wysokości 380 zł. na zorganizowanie wczasów we własnym zakresie, a w miesiącu listopadzie kwotę w wysokości 325 zł. na zakup opału.

Zainteresowana podaje, iż otrzymuje PIT 11/8B i rozlicza się w urzędzie skarbowym wraz z rentą płacąc 19% podatek dochodowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania....

1. Czy Wnioskodawczyni musi płacić podatek 19% od świadczeń otrzymywanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, czy podatek ryczałtowy 10%...
2. Jeśli Wnioskodawczyni musiałaby płacić podatek ryczałtowy w wysokości 10%, czy może zwrócić się do urzędu skarbowego o zwrot nadpłaconego podatku i za jakie lata...

Zdaniem Wnioskodawczyni powinna płacić 10% zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawczyni otrzymuje po zmarłym mężu rentę rodzinną. Ponadto od 2004 r. jako członek rodziny zmarłego pracownika otrzymuje z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych świadczenia pieniężne na zorganizowanie wczasów we własnym zakresie i określoną kwotę na zakup opału.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe lub ekwiwalenty pieniężne w zamian tych świadczeń otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich poprzednio z zakładami pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy oraz od związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Jednocześnie, zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie sądów administracyjnych poglądem, akceptowanym również przez doktrynę, przepisy dotyczące wszelkiego rodzaju ulg i zwolnień podatkowych - jako odstępstwo od powszechności opodatkowania - winny być interpretowane w sposób ścisły, co wyklucza w tym przypadku zastosowanie zarówno wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

W konsekwencji, przepis art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy, będzie miał zastosowanie wyłącznie do tych ekwiwalentów pieniężnych, które spełniają łącznie trzy warunki, tj.: przysługują w zamian świadczeń rzeczowych, ich beneficjentami (osobami otrzymującymi) są emeryci lub renciści, a ponadto prawo do tego świadczenia wynika z uprzednio łączącego ww. emeryta lub rencistę stosunku służbowego, stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy.

Tym samym, ekwiwalent pieniężny wypłacony osobie o przyznanym prawie do renty rodzinnej, w przypadku której uprawnienie do ekwiwalentu nie wynika z jej stosunku pracy, stosunku służbowego lub spółdzielczego stosunku pracy lecz wyłącznie ze stosunku jaki uprzednio łączył osobę zmarłą z zakładem pracy nie mieści się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy.

Z kolei art. 21 ust. 1 pkt 92 cyt. ustawy stanowi, że wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe (w naturze) lub ekwiwalenty pieniężne w zamian tych świadczeń, przysługujące na podstawie odrębnych przepisów członkom rodzin zmarłych pracowników oraz zmarłych emerytów i rencistów – do wysokości nie przekraczającej kwoty 2280 zł.

Biorąc pod uwagę, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia rzeczy, ani też pojęcia świadczenia rzeczowego, dla jego ustalenia należy odwołać się do definicji zawartej w innych aktach prawnych. Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) rzeczami są tylko przedmioty materialne. Uwzględniając powyższą definicję, materialny charakter, dający podstawę do zakwalifikowania jako świadczenie rzeczowe mają, np. paczki świąteczne, wartość biletów do kina, wartość karnetu na basen czy siłownię.

Nie można natomiast uznać, iż wartość wycieczki, w części finansowanej zakładowego funduszu świadczeń socjalnych jest świadczeniem rzeczowym.

W związku z powyższym dofinansowanie do wycieczki stanowi formę świadczenia pieniężnego (nie rzeczowego) i w świetle obowiązujących przepisów nie jest objęte zwolnieniem z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w tym przepisie sformułowania „w szczególności” oznacza, że przepis zawiera jedynie przykładowe wyliczenie przychodów z innych źródeł. Przychodami z innych źródeł są więc również inne przychody nie zaliczone do pozostałych źródeł przychodów.

Zakład pracy zmarłego pracownika nie ma obowiązku poboru zaliczki na podatek dochodowy od tych przychodów, a jedynie jest zobligowany do sporządzenia imiennej informacji, stosownie do postanowień art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT- 8C).

Z odmienną sytuacją mamy natomiast do czynienia w przypadku ekwiwalentu pieniężnego otrzymywanego z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych na zakup opału.

Do tego rodzaju świadczenia będzie miał zastosowanie ww. przepis art. 21 ust. 1 pkt 92 ww. ustawy, w związku z którym ze zwolnienia z opodatkowania może korzystać wartość ekwiwalentu do wysokości 2.280,00 zł. w ciągu roku podatkowego.

Zgodnie z art. 72 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) za nadpłatę uważa się kwotę:

1. nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
2. podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
3. zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
4. zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

Zgodnie z art. 75 § 1 ww. ustawy jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Ponadto z § 2 pkt 1 a) powyższego przepisu wynika, iż uprawnienie to przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach) rocznych, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej. Zgodnie natomiast z art. 75 § 3 podatnik równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty obowiązany jest złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Art. 81 § 2 ustawy stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Należy również wskazać, iż zgodnie z art. 79 § 2 pkt 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty w przedmiotowej sprawie wygasa - po upływie 5 lat od dnia złożenia zeznania (deklaracji).

Na podstawie przedstawionego stanu faktycznego oraz zacytowanych wyżej przepisów, należy uznać, że wypłacane przez Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych świadczenie na zakup opału podlega zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt. 92 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kwoty 2280 zł. w skali roku, zaś nadwyżka ponad tę kwotę stanowi przychody z innych źródeł i podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Wobec powyższego zasadne będzie złożenie, przez Wnioskodawczynię wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych wraz z korektami zeznań rocznych za lata 2005-2007 we właściwym urzędzie skarbowym.

Natomiast świadczenie otrzymywane przez Zainteresowaną na zorganizowanie wczasów we własnym zakresie jest świadczeniem pieniężnym, stanowiącym dla Wnioskodawczyni przychód z innych źródeł i podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.