INTERPRETACJA   INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 14 marca 2008 r.) uzupełnionym w dniu 29 kwietnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości powstania różnic kursowych pomiędzy jednostką macierzystą a zagranicznym samobilansującym się oddziałem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości powstania różnic kursowych pomiędzy jednostką macierzystą a zagranicznym samobilansującym się oddziałem.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z dnia 15 kwietnia 2008 r. wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełniony wniosek wpłynął do tut. BKIP w dniu 29 kwietnia 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka posiada na terytorium Niemiec samobilansujący się oddział w rozumieniu art. 51 ustawy o rachunkowości, który ma charakter zakładu w rozumieniu umowy z dnia 14 maja 2003 r. zawartej między Rzeczpospolitą Polską, a Republiką Federalną Niemiec o unikaniu podwójnego opodatkowania. Oddział ten prowadzi własną ewidencję rachunkową w walucie obowiązującej na terenie Republiki Federalnej Niemiec. Pomiędzy jednostką macierzystą a oddziałem dokonywane są rozliczenia skutkujące przekazaniem środków pieniężnych w Euro na rachunek jednostki macierzystej. Przykładem takiej transakcji jest obciążanie oddziału kosztami ubezpieczeń społecznych opłacanych przez jednostkę macierzystą do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w zakresie dotyczącym pracowników zatrudnionych w oddziale. Następstwem takich obciążeń jest przekazanie środków pieniężnych na rachunek jednostki macierzystej. Innym przykładem transakcji pomiędzy jednostką macierzystą a oddziałem jest przekazanie nadwyżki środków pieniężnych z rachunku bankowego oddziału na rachunek jednostki macierzystej bez powiązania z jakimkolwiek wcześniejszym obciążeniem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu rozliczeń pomiędzy macierzystą jednostką, a zagranicznym samobilansującym się oddziałem wystąpią różnice kursowe do których będą miały zastosowanie przepisy o podatku dochodowym od osób prawnych (stanowiące koszt lub przychód podatkowy spółki)...

Zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym nie występują różnice kursowe mające jakikolwiek wpływ na przychód lub koszt w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż samobilansujący się oddział /zakład/ nie stanowi odrębnego podmiotu w stosunku do Spółki posiadającej siedzibę w Polsce. Oddział ten stanowi jedynie organizacyjnie i majątkowo wyodrębnioną część Spółki, a dochody przez niego wykazywane są dochodami Spółki ze źródeł przychodów jakim jest zakład położony na terenie Niemiec, podlegającymi przedmiotowemu zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W przypadku gdy zakład przekazuje środki finansowe Spółce w Polsce, są to w istocie jedynie wewnętrzne przepływy środków finansowych w ramach jednego podatnika i nie mogą one być uznane za poniesione koszty, jak i nie stanowią otrzymanych przychodów. W świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowią więc one ani przychodów ani kosztów uzyskania przychodów. Stanowisko Spółki jest zbieżne ze stanowiskiem wyrażonym w podobnej sprawie przez Naczelnika Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w postanowieniu z dnia 10 stycznia 2005 r. – sygnatura RO/423/04/2005.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) określanej w dalszej części „ustawa o pdop” podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o pdop przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Jak stanowi art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o pdop przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o pdop wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi.

Stosownie do art. 7 ust. 1 umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) która weszła w życie 19 grudnia 2004 r. zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Ust. 2 tego artykułu stanowi, iż jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 niniejszego artykułu, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, jakie mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem. Oddział spółki zagranicznej nie jest odrębnym od spółki macierzystej podmiotem, stanowi jedynie wyodrębnioną organizacyjnie i majątkowo część tej spółki. Wzajemne rozliczenia pomiędzy spółką a jej oddziałem dokonywane są zatem w ramach jednego podmiotu.

W myśl przepisu art. 12 ust. 1 pkt. 1 ustawy o pdop przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o pdop kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Sposób ustalania różnic kursowych dla celów podatkowych wynika z treści art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Oceniając stanowisko podatnika należy stwierdzić, że w przypadku dokonywania rozliczeń między oddziałem w Niemczech a jednostką macierzystą (Spółką) mającą siedzibę w Polsce o charakterze wyłącznie wewnętrznym, nie powstaną różnice kursowe w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.