INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 5 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów dotyczących podwyższenia kapitału zakładowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka Sp. z o.o. (dalej: Spółka) dokonała podwyższenia kapitału zakładowego. Kapitał zakładowy został pokryty wkładem niepieniężnym w wierzytelności. Spółka w związku z podwyższeniem kapitału poniosła wydatki w postaci: podatku od czynności cywilnoprawnych, opłat sądowych i notarialnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione przez Spółkę tj. koszty podatku od czynności cywilnoprawnych, opłaty sądowe i notarialne mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Spółki, wydatki wskazane w stanie faktycznym stanowią koszt uzyskania przychodu.

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z mocą obowiązującą od dnia 1 stycznia 2007 roku zmienione zostały zasady ustalania kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych. Zmianie uległ przepis art. 15 ust. 1 updop, zawierający ustawową definicję kosztów uzyskania przychodów. Od 1 stycznia 2007 roku kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. Należy zatem stwierdzić, iż warunkiem zakwalifikowania danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest: poniesienie kosztu w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i niezakwalifikowanie wydatku do grupy kosztów wymienionych w art. 16 ust.1.

W art. 16 ust.1 nie znajduje się żaden przepis, który mógłby stanowić podstawę do uznania, że wydatki na opłaty notarialne i podatek od czynności cywilnoprawnych będące skutkiem decyzji o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki, nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu. Zdaniem Spółki zaliczyć je należy do kategorii kosztów pośrednich, związanych z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa. Spółka uważa, że podwyższenie kapitału zakładowego daje podstawę zabezpieczenia praw wierzycieli. Wysokość kapitału zakładowego jest sygnałem dla potencjalnych kontrahentów Spółki, iż jej kondycja finansowa jest dobra, co buduje zaufanie i wpływa na podejmowanie określonych decyzji gospodarczych. Powyższe może się zatem istotnie przyczynić do uzyskiwania zwiększonych przychodów przez podatnika. Ponadto, nie mniej istotne jest to, że zwiększenie kapitału zakładowego przyczynia się walnie do zachowania i zabezpieczenia dotychczasowych źródeł przychodów Spółki. Spółka uzyskuje bowiem lepsze warunki dla prowadzenia swej działalności gospodarczej. W świetle powyższego, wydatków które Spółka poniosła w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego trudno nie uznać za gospodarczo uzasadnione i związane z prowadzoną działalnością oraz zakwestionować prawo zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Na potwierdzenie powyższego stanowiska Spółka powołuje postanowienia organów podatkowych: Drugiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 25.04.2007 r., nr 1472/ROP1/423-39/07/MK i z dnia 30.09.2004 r., nr US72/R0P1/423/04 oraz Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Tarnowie z dnia 11.04.2005r, sygn. PD-4-423/4a/JM/O5, a także wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 lutego 2006 r. (IIFSK 191/95). Orzeczenie dotyczyło możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków spółki na obsługę prawną, rejestracji KRS i doradztwa dotyczącego podniesienia kapitału zakładowego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo – skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Koszty podatkowe ponoszone przez podmiot gospodarczy można podzielić na koszty bezpośrednie i pośrednie. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z konkretnymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje prawidłowe funkcjonowanie podmiotu gospodarczego. Co istotne również muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Jak stanowi art. 257 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks Spółek Handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), jeżeli podwyższenie kapitału zakładowego następuje nie na mocy dotychczasowych postanowień umowy spółki przewidujących maksymalną wysokość podwyższenia kapitału zakładowego i termin podwyższenia, może ono nastąpić jedynie przez zmianę umowy spółki. W myśl art. 257 § 2 tej ustawy, podwyższenie kapitału zakładowego następuje przez podwyższenie wartości nominalnej udziałów istniejących lub ustanowienie nowych.

Oznacza to, iż przychód uzyskany przez Spółkę w związku z otrzymaniem wkładu niepieniężnego w wierzytelności jest bezpośrednio przeznaczony na powiększenie kapitału zakładowego. Należy zatem uznać, że wszelkie wydatki ponoszone przez Spółkę, w związku z otrzymaniem tego wkładu niepieniężnego, pozostają w bezpośrednim związku z przychodem otrzymanym na podwyższenie kapitału zakładowego.

W świetle powyższego należy uznać, iż wszelkie ponoszone przez Spółkę wydatki związane z funkcjonalnie powiązanymi czynnościami podwyższenia kapitału zakładowego m. in. podatek od czynności cywilnoprawnych, opłaty sądowe i notarialne pozostają w bezpośrednim związku z przychodem otrzymanym na podwyższenie kapitału zakładowego.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego (akcyjnego), funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego albo organizacyjnego ubezpieczyciela - a w towarzystwach powierniczych wartości aktywów tych funduszy.

Powyższe oznacza, iż wartość wkładów zarówno pieniężnych jak i niepieniężnych wnoszona na pokrycie kapitału zakładowego w związku z podwyższeniem tego kapitału nie jest zaliczana do przychodów podatkowych spółki.

Skoro więc, przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to koszty jego uzyskania, w przedmiotowej sprawie: opłaty notarialne, sądowe oraz podatek od czynności cywilnoprawnych, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z tym przepisem nie stanowią kosztów podatkowych wydatki, co prawda nie wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, ale związane z przysporzeniami nie uważanymi za przychód przez ustawodawcę (art. 12 ust. 4 pkt 4 tej ustawy).

Konsekwencją takiego uregulowania jest przyjęcie, iż wydatki takie jak: podatek od czynności cywilnoprawnych, opłaty sądowe i notarialne poniesione w związku z powiększeniem kapitału zakładowego Spółki nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż są związane z przychodem nie podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Ponadto z art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku. Jednocześnie zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 3 tej ustawy, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są wolne od podatku. Przepisy te odnoszą się do generalnej zasady wynikającej z art. 7 ust. 1 i 2 ww. ustawy, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych podlega dochód stanowiący nadwyżkę sumy przychodów podatkowych nad kosztami uzyskania tych przychodów. W świetle powyższego potwierdzenie znajduje interpretacja art. 15 ust. 1 tej ustawy, wyłączająca możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków (kosztów) związanych z przysporzeniem (przychodem) nie uznawanych na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za przychód podatkowy.

Odnosząc się do powoływanych przez Spółkę we wniosku interpretacji organów podatkowych oraz wyroku sądowego stwierdzić należy, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację, podobnie jak orzeczenia przeciwne do stanowiska wnioskodawcy np. wyrok WSA z dnia 14.08.2007 r. sygn. akt III SA/Wa 3917/06; wyrok NSA z dnia 31.03.2000 r. sygn. akt I SA/Wr 2285/98; wyrok WSA z dnia 10.10.2007 r. sygn. akt I SA/Bd 546/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.