P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 17 stycznia 2007 r. (data wpływu do tutejszego organu podatkowego 22.01.2007.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe w zakresie pytania, w którym Spółka zwraca się o potwierdzenie prawidłowości przyjętego przez siebie:

sposobu przeliczania zobowiązań i różnic kursowych, jak również

momentu potrącania kosztów uzyskania przychodów do dnia 31 grudnia 2006 r. w części, w jakiej to pytanie odnosi się do podatku dochodowego od osób prawnych, oraz w zakresie w jakim Spółka zwraca się o potwierdzenie prawidłowości:

przyjętego sposobu przeliczania przychodów wyrażonych w walutach obcych.

U Z A S A D N I E N I E

Spółka jest firmą handlową, która nabywa towary i usługi z krajów Unii Europejskiej oraz dokonuje importu towarów z państw, które nie należą do Unii, a na które otrzymuje dowód odprawy celnej JDA SAD. Spółka ponosi również wydatki związane z delegacjami pracowników za granicę, dokonuje również sprzedaży do krajów Unii oraz eksportuje towar.

W związku z powyższym Spółka zwróciła się do tutejszego organu podatkowego z prośbą o potwierdzenie prawidłowości przyjętego przez siebie sposobu przeliczenia kwot zobowiązań i przychodów wyrażonych w walutach obcych, jak również prawidłowości przyjętego przez Spółkę sposobu obliczania różnic kursowych w poniższych stanach faktycznych:

1. Faktury w walutach obcych do dnia 31.12.2006 r. za zakupy towarów z państw Unii Spółka przeliczała kursem średnim NBP z dnia ich wystawienia przez kontrahenta zagranicznego (analogicznie jak faktury dokonujące nabycia na potrzeby podatku VAT, zgodnie z właściwymi przepisami).

Faktury za zakup towarów w momencie zarachowania, inaczej: zaksięgowania, nie powodują w Spółce kosztu, stanowią tylko zobowiązanie w stosunku do kontrahenta zagranicznego oraz zwiększają zapas towarów w magazynie.

Zakupione towary wycenione jak wyżej Spółka wprowadza poszczególnymi pozycjami do posiadanego systemu komputerowego na stan zapasów w magazynie. Na tej podstawie generuje się dowód PZ (przyjęcie do magazynu), który zwiększa zapasy towarów w firmie oraz fakturę wewnętrzną na potrzeby podatku VAT.

Dopiero w momencie sprzedaży – wydane towary z magazynu stanowią koszt uzyskania przychodów (może to być za kilka dni, ewentualnie w późniejszym terminie).

Zapłatę kontrahentowi zagranicznemu za fakturę w walucie Spółka przelicza kursem sprzedaży waluty banku prowadzącego rachunek (z dnia dokonania przelewu) i w tym momencie powstają różnice kursowe, które mogą być kosztem lub przychodem.

2. Faktury za sprzedaż towarów, wystawione w walutach obcych do państw Unii oraz na eksport, do końca 2006 r. Spółka przeliczała zgodnie z art. 12 ust. 3a kursem średnim NBP z dnia wystawienia faktury (dowód wydania towarów z magazynu generuje fakturę sprzedaży).

Natomiast od 2007 r. faktury w walutach obcych ze sprzedaży towarów do państw Unii oraz z eksportu (wystawione w dniu wydania towarów), zdaniem Spółki winny być przeliczone na złote zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy kursem średnim NBP z dnia poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Po zapoznaniu się z wnioskiem Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, uznając stanowisko Spółki za prawidłowe w zakresie pytania, w którym Spółka zwraca się o potwierdzenie prawidłowości przyjętego przez siebie sposobu przeliczania zobowiązań i różnic kursowych, jak również momentu potrącania kosztów uzyskania przychodów do dnia 31 grudnia 2006 r. w części, w jakiej to pytanie odnosi się do podatku dochodowego od osób prawnych oraz w zakresie, w jakim Spółka zwraca się o potwierdzenie prawidłowości przyjętego przez siebie sposobu przeliczania przychodów wyrażonych w walutach obcych, wyjaśnia co następuje:

Ad. 1

Wykazywanie wysokości kosztów uzyskania przychodów wyrażonych w walutach obcych reguluje art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z tym przepisem w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r., koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu, chyba że wystąpią różnice kursowe.

Z treści wniosku wynika, że Spółka zapłatę kontrahentowi zagranicznemu za fakturę w walucie przelicza według kursu średniego NBP z dnia ich wystawienia, a następnie zapłatę kontrahentowi zagranicznemu Spółka przelicza według faktycznie zastosowanego kursu sprzedaży waluty banku, z którego usług korzysta.

Różnice kursowe w przypadku ponoszenia kosztów w walutach obcych powstają w sytuacji, gdy pomiędzy dniem zarachowania kosztu a dniem zapłaty występują różne kursy walut.

W takiej sytuacji, stosownie do dyspozycji przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty te podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Zatem w sytuacji, gdy dochodzi do zmian w tym zakresie, powstałe różnice obniżają lub zwiększają koszt podatkowy.

Wobec powyższego sposób rozliczania tych różnic kursowych przyjęty przez Spółkę należy uznać za prawidłowy.

Jednocześnie tutejszy organ podatkowy zwraca uwagę, że zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Powyższe oznacza, że koszty uzyskania przychodów co do zasady potrąca się w roku, w którym podatnik uzyskuje przychody odpowiadające tym kosztom.

Dotyczy to również kosztów wyrażonych w walutach obcych.

W przypadku gdy z tytułu płatności w walutach obcych powstają różnice kursowe, różnice te powiększają lub obniżają koszt uzyskania przychodów.

Zatem stosownie do art. 15 ust. 1 oraz ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy wykazać koszt w momencie uzyskania odpowiadającego mu przychodu, w wysokości odpowiednio powiększonej lub pomniejszonej o wykazane różnice kursowe.

W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589), tutejszy organ podatkowy informuje, że od dnia 1 stycznia 2007 r. zmianie uległy zasady naliczania różnic kursowych.

W oparciu o nowe przepisy, dodatnie różnice kursowe powstaną dla Spółki zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 2 ustawy w sytuacji, gdy wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu walut z tego dnia, zaś ujemne różnice kursowe powstaną zgodnie z art. 15a ust. 3 pkt 2 ustawy, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

W sytuacji gdy zarachowanie kosztu będzie miało miejsce w 2006 roku, tj. w momencie gdy nie obowiązywały przepisy, które weszły w życie w dniu 1 stycznia 2007 r., zaś zapłata będzie miała miejsce po dniu 1 stycznia 2007 r., właściwymi przepisami do ustalania różnic kursowych będą przepisy obowiązujące od dnia 1 stycznia 2007 r.

Jednocześnie tutejszy organ podatkowy informuje, że zgodnie z art. 2 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, których rok podatkowy rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2007 r. i zakończy się po tym dniu, stosują do przyjętego przez siebie roku podatkowego ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r.

Ad. 2

Sposób wykazywania przychodów wyrażonych w walutach obcych w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. regulował przepis art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z tym przepisem przychody wyrażone w walutach obcych do dnia 31 grudnia 2006 r. przeliczało się na złote według kursów średnich z dnia uzyskania przychodu, ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski.

Stosownie do brzmienia art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychód ten powstawał w dacie wystawienia faktury, nie później jednak niż w ostatnim dniu miesiąca wydania rzeczy lub zbycia prawa majątkowego.

Z treści wniosku wynika, że Spółka do końca 2006 roku przeliczała przychody wyrażone w walutach obcych kursem średnim z dnia wystawienia faktury. W ocenie tutejszego organu podatkowego powyższy sposób przeliczania przychodu jest prawidłowy, o ile faktura została wystawiona nie później niż w ostatnim dniu miesiąca, w którym wydano towar. Jeżeli bowiem ten warunek nie został zachowany, Spółka powinna wykazać należny przychód według kursów średnich NBP z ostatniego dnia miesiąca, w którym wydano towar.

Z dniem 1 stycznia 2007 r., na mocy ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zmianie uległa treść art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Obecnie przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. Spółka we wniosku wskazuje powyższą metodę jako właściwą do uzyskiwanych przez siebie przychodów, zatem jej stanowisko zawarte we wniosku należy w tym zakresie uznać za prawidłowe.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanawia jak na wstępie.

W pozostałym zakresie wniosku interpretacja zostanie udzielona odrębnymi postanowieniami.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w złożonym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.