POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Kujawsko – Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy, po analizie wniosku złożonego w dniu 19 października 2006r., w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

postanawia

uznać, że przedstawione przez Podatnika stanowisko w zakresie uznania za koszt uzyskania przychodów Spółki, wydatków poniesionych na wynagrodzenia pracowników uczestniczących w kursach specjalistycznych oraz na opłacenie zaświadczeń, certyfikatów lub dyplomów potwierdzających udział w kursie jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2006 r. do tutejszego Organu wpłynął wniosek podatnika w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze. zm.), uzupełniony pismami z dnia 13 listopada 2006r. (wpływ w dniu 15 listopada 2006r.) oraz 22 grudnia 2006r. (wpływ w dniu 27 grudnia 2006r.).

Jednostka przedstawiła następujący stan faktyczny:

W Spółce realizowany jest szeroko zakrojony program restrukturyzacyjny. Proces ten jest zdeterminowany głównie nową regulacją organizacji rynków w sektorze cukru w Unii Europejskiej. Reforma rynku cukru w UE powoduje, że producenci cukru funkcjonują w nowych realiach ekonomiczno-prawnych. W związku z reformą obniżeniu ulega cena cukru (wprowadzona została cena referencyjna), producenci są zobligowania do odprowadzania wysokich opłat restrukturyzacyjnych do Funduszu Restrukturyzacyjnego oraz następuje ograniczenie urzędowego mechanizmu skupu interwencyjnego cukru. Z powyższych względów Spółka zmuszona jest do znacznej redukcji kosztów, między innymi poprzez koncentrację produkcji w najbardziej rentowych zakładach produkcyjnych oraz optymalizację poziomu zatrudnienia.

Realizacja programu restrukturyzacyjnego, a dokładnie zaprzestanie produkcji cukru w niektórych oddziałach Spółki skutkuje między innymi:

• koniecznością zmniejszenia liczby pracowników, oraz

• koniecznością przeniesienia części pracowników z pracy w jednej cukrowni do drugiej; najczęściej chodzi o przeniesienia pracowników z cukrowni, w której wygaszona została produkcja cukru, do cukrowni, która nadal prowadzi produkcję.

Proces ten obejmuje znaczną liczbę pracowników, koniecznym więc stało się ustalenie zasad realizacji tych procedur.

W związku z tym w dniu 08 czerwca 2006r. doszło do podpisania Regulaminu Świadczeń Relokacyjnych pomiędzy Spółką a związkami zawodowymi działającymi w Spółce.

Ponadto w dniu 09 maja 2006r. podpisane zostało Porozumienie wprowadzające Regulamin Programu Dobrowolnych Odejść, którego celem jest złagodzenie społecznych i ekonomicznych skutków restrukturyzacji Spółki, w szczególności poprzez:

• stworzenie warunków zapewniających kontynuację zatrudnienia lub rozpoczęcia aktywności zawodowej na wewnętrznym lub zewnętrznym rynku pracy,

• zapewnienie warunków do rozwoju potencjału społecznego i zawodowego Pracowników ... Spółki ... S.A. zgodnie z sytuacją na rynku pracy,

• zapewnienie adekwatnego wsparcia socjalnego Pracownikom kończącym pracę w cukrownictwie.

Program Dobrowolnych Odejść przewiduje szereg świadczeń dla tych pracowników, którzy sami zdecydują się na rozwiązanie ze Spółką stosunku pracy, ale z inicjatywy pracodawcy w ramach zwolnień indywidualnych, na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 ze zm.). Integralną częścią Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść jest Program Adaptacji Zawodowej, którego postanowienia obligują Spółkę do działań mających na celu ułatwienie podjęcia aktywności zawodowej pracownikom odchodzącym ze Spółki. Program Adaptacji Zawodowej obowiązuje w okresie od 22 maja 2006r. do 20 grudnia 2006r. Jednym z głównych założeń tego programu jest możliwość skorzystania przez pracowników ze specjalistycznych kursów. Z tego typu pomocy mogą korzystać pracownicy spełniający warunki przystąpienia do Programu Dobrowolnych Odejść, którzy pozostają w stosunku pracy, ale ich zamiarem jest odejście z pracy. Sporadycznie, zgodnie z postanowieniami Regulaminu z tego typu pomocy może również korzystać wyznaczony przez pracownika członek rodziny, a także byli pracownicy, których stosunek pracy został rozwiązany na podstawie Programu Dobrowolnych.

Szkolenia, w których biorą udział pracownicy, którzy zadeklarowali iż odejdą z pracy na podstawie Programu Odejść Dobrowolnych finansowane są z funduszu PHARE 2003 i realizowane są przez wykonawcę projektu, na podstawie zamówień Spółki. Oznacza to, że organizator kursu nie pobiera od Spółki żadnego wynagrodzenia za zorganizowanie kursu. Koszty związane z udziałem pracowników w specjalistycznych kursach jakie ponosi Spółka to koszty wynagrodzenia za czas niewykonywania przez nich pracy w związku z udziałem w kursie specjalistycznym, składki z tytułu ubezpieczeń społecznych oraz ewentualne wydatki na opłacenie zaświadczeń, dyplomów potwierdzających ukończenie kursu specjalistycznego bądź nabycie określonych uprawnień (tj. wydatki nie podlegające finansowaniu z funduszu PHARE 2003).

W aspekcie powyższego, Spółka zwróciła się z pytaniem, czy zarówno wynagrodzenia pracowników wypłacane im za czas trwania szkolenia (wkład finansowy Spółki w szkolenia), jak i wartość wydatków na opłacenie zaświadczeń, dyplomów potwierdzających nabyte umiejętności stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów?

Zdaniem Spółki, wymienione wyżej wydatki związane ze świadczeniem Spółki na rzecz pracowników stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Uzasadniając swoje stanowisko Spółka wskazuje, iż ponoszone wydatki stanowić będą w omawianej sprawie koszty wynagrodzeń pracowników. Do takiego twierdzenia wg Spółki upoważnia treść art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Źródłem ich powstania jest każdorazowo stosunek pracy, a wynagrodzenia pracowników w jakiejkolwiek postaci są kosztami uzyskania przychodu pracodawcy, w dacie wypłaty/dokonania tych świadczeń, co wypełnia wymóg zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę Spółka stoi na stanowisku, iż koszty te są kosztami związanymi z zatrudnieniem pracowników w prowadzonej działalności i winny być uznane za element przysługujących pracownikom odpraw z tytułu odejścia z pracy i stanowić koszty uzyskania przychodów dla Spółki.

Po analizie przedstawionego stanu faktycznego oraz zaprezentowanego przez Jednostkę stanowiska dotyczącego interpretacji przepisów prawa podatkowego tut. Organ stwierdza co następuje:

Kwestie kosztów uzyskania przychodów reguluje art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze. zm.). W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej kosztami uzyskania są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Treść art. 15. ust. 1 nie pozostawia wątpliwości co do tego, że zasadą jest iż podatnik może odliczyć od przychodów wszelkie koszty ich uzyskania, pod warunkiem, że będą one miały bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie może mieć wpływ na wysokość osiągniętego przychodu. Zatem, istnieje możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów ich uzyskania pod warunkiem jednak, że ich poniesienie ma, lub może mieć, wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, a przy tym muszą być one racjonalne z punktu widzenia działalności służącej jego osiągnięciu. Aby dany wydatek został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, to między jego poniesieniem a osiągniętym przychodem musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodu każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanymi w ustawie – wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z tymi przychodami i racjonalnością dla osiągnięcia przychodu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że z kursów specjalistycznych korzystają pracownicy spełniający warunki przystąpienia do Programu Dobrowolnych Odejść, którzy pozostają w stosunku pracy, ale ich zamiarem jest odejście z pracy.

Do wydatków Spółki związanych z udziałem w przedmiotowych kursach pracowników objętych Programem Dobrowolnych Odejść należą: wynagrodzenie za czas niewykonywania pracy w związku z uczestnictwem w kursie specjalistycznym, które stanowią udział Spółki w kosztach szkoleń finansowanych z funduszu PHARE 2003 oraz sporadycznie, wydatki na opłacenie zaświadczeń i dyplomów potwierdzających ukończenie kursu specjalistycznego bądź nabycie określonych uprawnień.

Wydatki ponoszone przez Spółkę mają charakter definitywny i nie zostaną Spółce zwrócone, a pokrycie kosztów wskazanych kursów specjalistycznych jest obowiązkiem, który jak podaje Podatnik, narzuca pracodawcy Regulamin Programu Dobrowolnych Odejść.

Jak wskazano wcześniej, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, to między jego poniesieniem a osiągniętym przychodem musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy. Wśród kosztów uznanych za koszty uzyskania przychodów są także świadczenia wypłacane przez pracodawców na rzecz swoich pracowników, z wyjątkiem świadczeń finansowanych ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Zatem pracodawcy mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie wydatki ponoszone na rzecz pracowników, tj. zarówno wydatki bezpośrednio wynikające z zatrudnienia, jak i pośrednie, nawet jeśli obowiązek ich ponoszenia nie wynika z układu zbiorowego lub innych aktów prawnych, pod warunkiem, że wydatki te wiążą się z uzyskiwanymi przychodami. Do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie. Do takich kosztów należy zaliczyć koszty, których ponoszenie zapewnia prawidłowe funkcjonowanie podmiotu gospodarczego, a w opisanym stanie faktycznym będą to wynagrodzenia pracowników.

Zauważyć należy, że kosztami podatkowymi są koszty pracownicze, które obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, diety oraz wydatki ponoszone na rzecz pracowników. Wydatki te co do zasady stanowią koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem spełnienia dyspozycji art. 15 ust. 1 cytowanej ustawy, wydatki te bowiem związane są z prowadzoną działalnością oraz mają na celu zwiększenie efektywności pracy.

Nie budzi zatem wątpliwości, iż wydatki w postaci wynagrodzeń oraz pozostałych kosztów uczestnictwa w specjalistycznych kursach (zaświadczenia, dyplomy) dla osób zamierzających zrezygnować z pracy w Spółce, ale w czasie uczestnictwa w specjalistycznym kursie pozostających w stosunku pracy stanowią tzw. koszty pracy. Wskazać należy, że wydatki te nie prowadzą wprost do faktycznego osiągania przez przedsiębiorcę określonego przychodu, raczej służą one zabezpieczeniu efektywnego prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca uzasadnia, że poniesienie wydatków ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i służy niewątpliwie nie tylko zachowaniu źródeł przychodów ale także ich zwiększeniu w okresie perspektywicznym. Wymienione wydatki są konsekwencją realizacji planu restrukturyzacji Spółki, stąd też wynika pośredni związek ponoszonych kosztów z przychodami Spółki.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 57 i 57a nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułu określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4 - 9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy. Ponadto nie uważa się koszty nieopłaconych do zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 40, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części sfinansowanej przez płatnika składek.

Powyższe przepisy jednoznacznie określają moment odniesienia w koszty uzyskania przychodów wynagrodzeń za pracę oraz składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne i składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Oznacza to, że wszelkie wynagrodzenia, także te płacone pracownikom za czas uczestniczenia w kursie o ile miały one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, zaś ich poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wysokość osiągniętego przychodu, Spółka może zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów z chwilą ich faktycznej wypłaty lub postawienia do dyspozycji pracownika. Dotyczy to także składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne w części finansowanej przez pracownika oraz zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę warunkiem koniecznym do zaliczenia tego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest jego wypłacenie bądź postawienie do dyspozycji w danym okresie. Zatem, o ile w trakcie uczestnictwa pracownika w szkoleniu wypłacane mu było wynagrodzenie i opłacane były składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne wówczas koszty te stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów.

Wnioskodawca w podaniu przedstawił, iż kursy, w których uczestniczą pracownicy uprawnieni do skorzystania z Programu Dobrowolnych Odejść finansowane są ze środków Phare 2003, co oznacza, że organizator kursu nie pobiera od Spółki żadnego wynagrodzenia za zorganizowany dla pracowników kurs specjalistyczny. Zatem Spółka nie ponosi kosztów związanych z organizacją przedmiotowych kursów, a ewentualnym dodatkowym kosztem Spółki (poza kosztami wynikającymi ze stosunku pracy) są wydatki poniesione na zaświadczenia, certyfikaty czy dyplomy dla pracowników poświadczające udział w kursie.

Wskazać należy, iż koszty te stanowić również będą koszty uzyskania przychodów bowiem nie są one finansowane ze środków PHARE 2003.

Reasumując. Mając na uwadze powyższe, Spółka do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć może wydatki związane z wynagrodzeniami pracowników, a także koszty ewentualnych wydatków na zaświadczenia, certyfikaty i dyplomy potwierdzające nabyte w trakcie kursu umiejętności.

W związku z powyższym postanowiono jak w sentencji.

W zakresie ustalenia, czy za koszt uzyskania przychodu uznać można wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu uczestnictwa w specjalistycznym kursie wyznaczonego przez pracownika członka rodziny oraz byłego pracownika zostanie wydane odrębne postanowienie.

Jednocześnie informuje się, że niniejsza odpowiedź dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i jest zgodna ze stanem prawnym obowiązującym na dzień jej udzielania.

Zgodnie z art.14b Ordynacji podatkowej udzielona odpowiedź nie jest wiążąca dla Strony, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej ewentualnej zmiany lub uchylenia.

Zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej Stronie przysługuje prawo złożenia zażalenia na niniejsze postanowienie.

Zażalenia, zgodnie z art. 223 § 1 w związku z art. 239 i 236 § 2 pkt 1 wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za pośrednictwem tutejszego Organu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.