Na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 20 stycznia 1994 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 1995 r. Nr 51, poz. 277),

Minister Finansów uznaje stanowisko Spółki X S.A. z siedzibą w D przedstawione we wniosku dotyczące opodatkowania w Polsce zysków wynikających z prac montażowych lub instalacyjnych prowadzonych na terenie Republiki Litewskiej za nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że X podpisał w czerwcu 2006 r. pierwszą umowę z litewską firmą Y S.A., z trzymiesięcznym terminem realizacji, o wykonanie prac mechaniczno-montażowych i spawalniczych na instalacjach znajdujących się na obiektach spółki Y S.A. Republiki Litwy. Przedmiot umowy obejmował wykonanie prac monterskich, spawalniczych i ślusarskich. Współpraca jest obecnie kontynuowana przez realizację kolejnych kontraktów.

Wnioskodawca wskazał, że nie ma na terytorium Republiki Litwy zakładu w rozumieniu art. 5 ust. 1 i 2 umowy polsko-litewskiej. Jednocześnie X przywołał art. 5 ust. 3 tej umowy, twierdząc, iż z upływem dziewiątego miesiąca licząc od dnia zawarcia pierwszej transakcji na terenie Republiki Litewskiej, teren budowy będzie prawnie traktowany jako zakład z konsekwencjami opodatkowania zysków zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko-litewskiej. Spółka X, traktując do dziewiątego miesiąca własną działalność na terytorium Litwy jako tymczasową, opodatkowuje dochody z tej działalności łącznie z dochodami osiąganymi w kraju.

Spółka X przedstawiła własne stanowisko, zgodnie z którym w świetle art. 7 ust. 1 i 2 w związku z art. 5 ust. 3 umowy polsko-litewskiej, obowiązek opodatkowania zysków na terenie Republiki Litewskiej powstanie z początkiem dziesiątego miesiąca działalności a zyski powstałe w miesiącach wcześniejszych będą opodatkowane wyłącznie w Polsce.

Wnioskodawca wystąpił z pytaniem, czy opodatkowując w Polsce zyski z pierwszych dziewięciu miesięcy działalności a z kolejnych miesięcy działalności w Republice Litewskiej postąpi prawidłowo w świetle obowiązującej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz umowy polsko-litewskiej.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. a) umowy polsko-litewskiej, zyski polskiego przedsiębiorstwa podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność na Litwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane na Litwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane takiemu zakładowi.

Natomiast art. 5 ust. 3 umowy polsko-litewskiej stanowi, że plac budowy, prace budowlane, montażowe lub instalacyjne albo działalność nadzorcza lub doradcza z nimi związana stanowi zakład tylko wtedy, gdy obiekt lub prace trwają dłużej niż dziewięć miesięcy.

Wnioskodawca w stanie faktycznym sprawy wskazał, że przedmiot umowy zawartej ze spółką litewską obejmował wykonanie prac monterskich, spawalniczych i ślusarskich na jej obiektach oraz że prace były wykonywane na terytorium Litwy. Należy zatem wskazać, że zakres wykonywanych prac mieści się w dyspozycji art. 5 ust. 3 umowy polsko-litewskiej.

Ustosunkowując się do czasu trwania wykonywanych prac, Wnioskodawca wskazał, że po wykonaniu pierwszego kontraktu na rzecz litewskiego kontrahenta, współpraca jest kontynuowana poprzez realizację kolejnych kontraktów dla tego samego odbiorcy.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierane przez Polskę, wzorowane są na Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku. Polska, jako państwo członkowskie OECD, przestrzega zasad i zaleceń wypracowanych w ramach Komitetu Podatkowego tej Organizacji.

Zgodnie z Komentarzem do art. 5 ust. 3 Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku (wersja z lipca 2005 r.) plac budowy istnieje od dnia, w którym przedsiębiorca rozpoczyna swoją działalność, co obejmuje wszelkie prace przygotowawcze wykonane, w którym ma być wzniesiona budowla.

Zatem, okres 9 miesięcy trwania prac montażowych lub instalacyjnych rozpoczyna swój bieg od dnia, w którym przedsiębiorca rozpoczyna swoją działalność na terytorium drugiego państwa. Obejmuje więc swoim zakresem prowadzenie wszelkich prac przygotowawczych. W rozpatrywanej sprawie, w sytuacji, gdy od momentu rozpoczęcia działalności Wnioskodawcy na terytorium Litwy upłynie 9 miesięcy, wówczas prowadzone prace montażowe lub instalacyjne stanowią zakład, zgodnie z art. 5 ust. 3 umowy polsko-litewskiej. W konsekwencji, zyski Wnioskodawcy z działalności w zakresie prac montażowych lub instalacyjnych prowadzonych na Litwie mogą być opodatkowane w tym kraju, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane takiemu zakładowi. Wyrażenie „mogą” oznacza w tym przypadku, że zyski te będą opodatkowane na Litwie, jeżeli prawo wewnętrzne Litwy to przewiduje.

Należy zatem stwierdzić, że stanowisko podatnika, zgodnie z którym obowiązek opodatkowania zysków na terenie Republiki Litewskiej powstanie z początkiem dziesiątego miesiąca działalności a zyski powstałe w miesiącach wcześniejszych będą opodatkowane wyłącznie w Polsce jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. a) umowy polsko-litewskiej, obowiązek opodatkowania zysków na terenie Republiki Litewskiej dotyczy bowiem zysków osiąganych przez przedsiębiorstwo prowadzące działalność na Litwie poprzez położony tam zakład. Zyski osiągane z działalności w zakresie prac montażowych lub instalacyjnych należy liczyć od dnia, w którym przedsiębiorca rozpoczyna swoją działalność na terytorium drugiego państwa, zaś kwestia opodatkowania tych zysków na Litwie jest uzależniona od faktu powstania zakładu Wnioskodawcy na Litwie, czyli od przekroczenia dziewięciomiesięcznego okresu trwania prac montażowych lub instalacyjnych. Należy jednakże wskazać, że to wewnętrzne prawo Republiki Litewskiej reguluje kwestię opodatkowania ww. dochodów.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 umowy polsko-litewskiej, jeżeli polskie przedsiębiorstwo wykonuje działalność na Litwie poprzez położony tam zakład, to w Polsce i Litwie należy przypisać zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem. Zgodnie zaś z art. 7 ust. 3 umowy polsko-litewskiej, przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczanie nakładów ponoszonych dla tego zakładu włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym położony jest zakład, czy gdzie indziej. Dozwolone odliczenie nakładów przez Umawiające się Państwo obejmuje jedynie te nakłady, które podlegają odliczeniu zgodnie z prawem tego Państwa.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 lit. a) umowy polsko-litewskiej, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami tej umowy może być opodatkowany na Litwie, to Polska zwolni, taki dochód lub majątek od opodatkowania, z uwzględnieniem postanowień litery b) (które nie mają zastosowania w rozpatrywanej sprawie).

Dalsze postanowienia art. 25 ust. 1 lit. a) tej umowy wskazują, że Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód zwolniony od opodatkowania w powyższy sposób nie był tak właśnie zwolniony z opodatkowania. Jednakże regulacja ta nie ma zastosowania do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zwana dalej updop.

Dochód osiągnięty przez Wnioskodawcę z działalności prowadzonej na terytorium Litwy za pośrednictwem zakładu, w części którą należy przypisać zakładowi, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 updop w związku z art. 25 ust. 1 lit a) umowy polsko-litewskiej, będzie wolny od podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.