POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w związku z wnioskiem z dnia 07.12.2006r., (data wpływu do tutejszego Urzędu 18.12.2006r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do sposobu i zakresu zastosowania przepisów prawa podatkowego, w zakresie podatku od towarów i usługpostanawiauznać stanowisko Podatnika za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności zawiera, jako finansujący, umowy leasingu, których przedmiotem są zarówno ruchomości jak i nieruchomości. W zależności od wymagań stawianych przez klientów, umowy mają charakter leasingu operacyjnego (zgodnie z art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) lub finansowego (zgodnie z art. 17f pdop). Umowy zawierają stosowne zapisy dotyczące możliwości nabycia przedmiotów leasingu przez korzystających, po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, na zasadach opisanych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. W odniesieniu do umów leasingu operacyjnego przewidziano możliwość nabycia przedmiotu leasingu przez korzystającego po upływie podstawowego okresu umowy leasingu za kwotę nie niższą niż hipotetyczna wartość netto, o której mowa w art. 17a pkt 6 pdop. W przypadku leasingu finansowego korzystający ma możliwość nabycia przedmiotu leasingu po upływie podstawowego okresu umowy leasingu za kwotę wyrażoną w cenie sprzedaży, przy czym ze względu na charakter takiej umowy, cena taka ma charakter symboliczny.

W trakcie trwania umowy leasingu Podatnik otrzymuje od osób trzecich, nie będących stronami danej umowy leasingu, oferty możliwości nabycia przedmiotów leasingu, które są użytkowane przez Korzystających na podstawie umowy leasingu. Oferty tego typu są często kierowane przez poręczycieli udzielających Wnioskodawcy poręczenia za zobowiązania korzystających, które wynikają z zawieranych przez korzystających umów leasingu. W sytuacji niewykonania jakiegokolwiek zobowiązania przez korzystającego (np. zobowiązań pieniężnych wynikających z obowiązku uiszczania rat leasingowych), poręczyciele są wzywani do zapłaty tych zobowiązań za Korzystających. Wówczas zdarza się, że poręczyciele składają Wnioskodawcy oferty nabycia przedmiotów leasingu, w celu przejęcia przedmiotu leasingu i wstąpienia w stosunek leasingu, w tym również wierzytelności Korzystającego wynikające z umowy leasingu. Zapytania o możliwość nabycia będących własnością Spółki przedmiotów leasingu w trakcie trwania umów, są również kierowane przez podmioty trzecie nie będące poręczycielami. Nabywca przedmiotu leasingu wstępuje na podstawie art. 70914§1 kodeksu cywilnego w stosunek leasingu w miejsce Wnioskodawcy jako zbywcy i przejmuje wszelkie uprawnienia i obowiązki wynikające z umowy leasingu, zobowiązując się tym samym do wykonywania umowy leasingu z Korzystającym aż do jej zakończenia. W przedstawionej sytuacji, w miarę zbliżania się umowy leasingu do końca, wartość przedmiotu leasingu maleje dla jego potencjalnego nabywcy, z uwagi na zmniejszanie się ilości rat leasingowych pozostałych do zapłaty przez korzystającego. Nabywca przedmiotu leasingu nabywa od Wnioskodawcy wierzytelność z tytułu rat leasingowych należnych od korzystającego do końca trwania umowy, a także zobowiązania np. do zbycia na rzecz korzystającego przedmiotu leasingu po zakończeniu podstawowego okresu umowy za cenę ściśle określoną w umowie leasingu, a nie za wartość rynkową. Wątpliwości Spółki dotyczą określenia podstawy opodatkowania obrotu podatkiem od towarów i usług w przypadku opisanej powyżej sprzedaży. Podatnik w przypadku sprzedaży osobie trzeciej rzeczy będącej przedmiotem leasingu ustala cenę jako równowartość sumy wszystkich przewidzianych w umowie a niezapłaconych rat leasingowych (pomniejszonych o korzyści wynikające z natychmiastowej zapłaty ich równowartości przez nabywcę), powiększonych o równowartość ceny, za jaką Korzystający ma prawo nabyć przedmiot leasingu po zakończeniu podstawowego okresu umowy leasingu. Wnioskodawca jest zdania, iż ustalona w opisany powyżej sposób cena nie odbiega znacznie od wartości rynkowej zbywanego przedmiotu leasingu, gdyż skutkiem zawarcia umowy sprzedaży jest również przejście na nabywcę obowiązków Wnioskodawcy wynikających z umowy leasingu. Zdaniem Strony, powyższa kwota, pomniejszona o kwotę należnego podatku, stanowi prawidłowo obliczoną podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług.Ustosunkowując się do stanowiska Strony, Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdza, że stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535, ze zm.), podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. W świetle powyższego należy stwierdzić, iż z definicji podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług nie wynika, aby jej wysokość była uzależniona od metody ustalenia ceny danego towaru lub usługi. Sposób ustalenia ceny przedmiotu leasingu zależy od woli zbywcy, a także specyficznego charakteru umowy leasingu. Zatem podstawą opodatkowania w przedmiotowej sprawie jest kwota, za jaką zostaje sprzedany przedmiot leasingu, pomniejszona o kwotę należnego podatku. W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanawia jak w sentencji.

W zakresie, w jakim wniosek dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych, odpowiedź zostanie udzielona odrębnym postanowieniem. Niniejsza interpretacja dokonana została dla konkretnego stanu faktycznego zawartego we wniosku, z zastrzeżeniami wynikającymi z art. 14a, art. 14b, art. 14c Ordynacji podatkowej. Na niniejsze postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia (art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa).