P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14 „a”, art. 216 § 1 i § 2 oraz art. 236 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, zawarte we wniosku złożonym dnia 03.07.2007r. (data nadania 30.06.2007r.) za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że od 2006 roku prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie doradztwa prawnego i rozlicza sie na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Przy wykonywaniu powyższej działalności gospodarczej niezbędny jest Panu samochód osobowy wykorzystywany w celu przemieszczania sie do klientów, przewożenia urządzeń multimedialnych itp. W tym też celu nabył Pan samochód osobowy (udział w samochodzie), który to wydatek ze względu na przewidywany okres używania samochodu krótszy niż rok zaliczył Pan do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu poniesienia w części odpowiadającej Pana udziałowi w samochodzie. Ze względu na to, że zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz 176 z późn. zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi, pyta Pan:

1. Czy w przypadku wykorzystywania samochodu osobowego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie polegającą na handlu lub wypożyczaniu samochodów osobowych, przy założeniu, że przewidywany okres używania samochodu będzie krótszy niż rok, wydatek poniesiony na zakup samochodu może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, w którym wydatek ten został poniesiony?

W związku z zaliczeniem do kosztów uzyskania przychodów wydatku poniesionego na zakup samochodu osobowego (udziału w samochodzie) wykorzystywanego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą o przewidywanym okresie używania krótszym niż rok, w miesiącu w którym wydatek ten został poniesiony powstał obowiązek ujęcia samochodu w ewidencji wyposażenia, gdyż samochód ten nie stanowi towaru handlowego, ponieważ nie prowadzi Pan działalności w zakresie handlu, wynajmowania bądź wypożyczania samochodów osobowych. Ze względu na to, że w trakcie okresu używania samochodu zakończył się rok kalendarzowy z czym wiązał sie obowiązek sporządzenia spisu z natury i w sporządzonym dokumencie nie został ujęty opisany samochód osobowy pyta Pan:

2. Czy wartość samochodu osobowego wpisanego ze względu na przewidywany okres jegoużywania krótszy niż rok do ewidencji wyposażenia, powinna zostać ujęta w remanencie końcowym (na koniec roku) jako wartość towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków i w związku z tym powiększyć dochód uzyskany z działalności gospodarczej?

Zdaniem Pana:

odnośnie pytania 1:

Jeżeli samochód osobowy wykorzystywany jest dla celów prowadzonej działalności gospodarczej (wówczas nie stosuje się wyłączenia określonego w art. 23 ust. 1 pkt 49), a zgodnie z przewidywaniem podatnika okres jego używania nie będzie dłuższy niż rok (wówczas nie zalicza się samochodu osobowego do środków trwałych), mam prawo pomimo faktu, że podstawową działalnością jest działalność nie związana z handlem samochodami, wynajmowaniem czy wypożyczaniem samochodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczyć wydatki poniesione na zakup tego samochodu osobowego (udziału w samochodzie) do kosztów uzyskania przychodów, w miesiącu, w którym wydatki te zostały poniesione.

odnośnie pytania 2:

Nie ma podstaw do ujęcia wartości samochodu osobowego wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, który ze względu na przewidywany okres jego używania krótszy niż rok nie został zaliczony do środków trwałych i stanowi wyposażenie ujęte w ewidencji wyposażenia, w spisie z natury sporządzonym na dzień 1 stycznia, a zatem nie ma też podstaw do powiększenia dochodu uzyskiwanego z prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż wartość samochodu nie zostanie ujęta w remanencie.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii w oparciu o przedstawiony stan faktyczny i stan prawny obowiązujący na dzień złożenia wniosku Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek stwierdza co następuje:

odnośnie pytania 1:

Zgodnie z zapisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Tak więc, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, to między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie, bądź funkcjonowanie źródła przychodów. Ponadto wydatek nie może być wymieniony w art. 23 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy.

W myśl art. 22 ust. 8 wyżej cytowanej ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Jak stanowi art. 22a ust.1 pkt 2 w/w ustawy amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania :

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,2) maszyny, urządzenia i środki transportu,3) inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Wobec powyższego przy kwalifikowaniu składników majątku do środków trwałych decydującym kryterium jest przewidywany okres ich używania dłuższy niż rok.

Zatem jeżeli podatnik dla zakupionego samochodu osobowego wykorzystywanego dla celów prowadzonej działalności gospodarczej określi okres używania krótszy niż rok i nie zaliczy go do środków trwałych, to wydatek poniesiony na zakup tego samochodu osobowego winien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, w którym ten wydatek został poniesiony. Jeżeli po upływie roku samochód dalej będzie użytkowany, zastosowanie znajdzie art. 22e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

odnośnie pytania 2:

Zgodnie z zapisem art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Na podstawie § 27 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.) podatnicy są obowiązani do sporządzania i wpisywania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury”, na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Z przepisu tego wynika, że „spisem z natury” objęte są towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby, wyroby gotowe, produkcja w toku, braki i odpady.

W związku z tym wartość samochodu osobowego wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, który ze względu na przewidywany okres jego użytkowania krótszy niż rok i nie będący środkiem trwałym, a zaliczony bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów nie powinna być objęta „spisem z natury” na koniec roku.

Dlatego też Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek podziela Pana stanowisko i w tym zakresie orzekł jak na wstępie.

Powyższa interpretacja w zakresie stosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.