Decyzja

Na podstawie art.14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) – w brzmieniu obowiązującym do 30.06.2007r. w związku z art. 4 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), po rozpatrzeniu zażalenia ...na postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 10 maja 2007r. nr DP/423-0037/07/KK w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

• uznając, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie utrzymuje się w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 14 lutego 2007r. Podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Podatnik jest sukcesorem zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej uzyskanego przed 01.01.2001r. Spełnia przesłanki do uznania go za przedsiębiorcę innego niż mały i średni, tzn. ma status „dużego przedsiębiorcy” w rozumieniu załącznika nr 1 do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12.01.2001r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw. Podmiot przejęty przez Podatnika od 1998r. ponosił wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004r. w sprawie suwalskiej specjalnej strefy ekonomicznej. Część w/w wydatków została poniesiona (dokonano przelewów bankowych) jako zaliczki lub przedpłaty przed 01.01.2007r.

W związku z powyższym powstała wątpliwość, czy zapłacone do 31.12.2006r. przedpłaty i zaliczki dotyczące realizowanej inwestycji można uznać za wydatki inwestycyjne w rozumieniu § 6 rozporządzenia z dnia 14.09.2004r., służące obliczeniu limitu zwolnienia od podatku dochodowego.

Zdaniem Podatnika za wydatki inwestycyjne w rozumieniu § 6 rozporządzenia z dnia 14.09.2004r. należy uznać koszt faktycznie zrealizowany w znaczeniu kasowym (rozchód pieniężny). Oznacza to, że zapłacone do 31.12.2006r. zaliczki lub przedpłaty na poczet dostaw towarów i usług, których wartość zwiększy wartość początkową środków trwałych powstających w ramach realizowanych inwestycji można uznać za wydatki inwestycyjne w rozumieniu powołanego przepisu.

Postanowieniem z dnia 10 maja 2007r. nr DP/423-0037/07/KK Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko przedstawione we wniosku nie jest prawidłowe. W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia wskazał, że zaliczki i przedpłaty na poczet dostaw towarów i usług, które mają być wykonane w przyszłości nie są zaliczane na moment ich poniesienia do wartości początkowej środków trwałych. Dopiero bowiem, gdy zaliczka (przedpłata) stanowić będzie zapłatę za wykonane świadczenie powstaje możliwość ujęcia tej kwoty w ciężar usług inwestycyjnych.

Podatnik korzystając z przysługującego prawa wniósł zażalenie, w którym przedmiotowemu postanowieniu zarzucił naruszenie:

1. § 5 oraz § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004r. w sprawie suwalskiej specjalnej strefy ekonomicznej,
2. art. 14a oraz art. 121 Ordynacji podatkowej.

Uzasadniając powyższe podniósł, że ustawodawca nie wskazał, iż wydatki na inwestycję mogą być zaliczone do kosztów kwalifikowanych dopiero wówczas, gdy nabywany środek znajdzie się w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zaliczka stanowi więc wydatek ponoszony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy . Jej celem jest nabycie określonej inwestycji, która w niedługim czasie ma przyczynić się do powiększenia majątku Podatnika. Powołał się na pismo Ministerstwa Finansów z dnia 05.04.2006r. nr PB4/KA-8213-321-25/06, z treści którego wynika, że „poniesienie” musi oznaczać wydatek faktycznie poniesiony, a nie deklarację o zamiarze jego poniesienia w przyszłości. W jego ocenie kwestionowane postanowienie jest sprzeczne z przepisem art. 121 Ordynacji podatkowej, gdyż działanie Naczelnika Urzędu Skarbowego nosi znamiona czynności profiskalnych. Narusza również art. 14 a § 1 Ordynacji, gdyż cel tego przepisu jakim jest upowszechnienie informacji o praktyce stosowania prawa podatkowego w sytuacjach rodzących wątpliwości podatników, a w dalszej perspektywie ułatwienie im wykonania ciążących na nich obowiązków podatkowych nie został osiągnięty.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art.12 ust.1 ustawy z dnia 20 października 1994r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2000r. dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne (...) prowadzące działalność gospodarczą mogą być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, całkowicie zwolnione od podatku dochodowego od osób prawnych w okresie równym połowie okresu, na jaki ustanowiona została strefa.

W dniu 01.01.2001r. weszła w życie ustawa z dnia 16 listopada 2000r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 117, poz.1228) wprowadzająca m.in. zmianę przepisów przyznających zwolnienia i preferencje dla podatników prowadzących działalność gospodarczą na terenach objętych specjalnymi strefami ekonomicznymi. Jednocześnie w art. 5 ust. 1 tej ustawy wskazano, że przedsiębiorcy, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy (tj. przed 01.01.2001r.) uzyskali zezwolenia na podstawie art.16 ust.1 ustawy wymienionej w art. 1 (tj. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych), zachowują przez okres ważności zezwolenia prawo do zwolnień i preferencji podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. przed 01.01.2001r.).

Z dniem 01.05.2004r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 2 października 2003r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), które uchyliły art. 5 nowelizacji z dnia 16.11.2000r. Tym samym przedsiębiorcy, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem 01.01.2001r. stracili prawo do 100% zwolnienia z podatku dochodowego na dotychczasowych zasadach.

Artykuł 5 nowelizacji z dnia 02.10.2003r. dzieli przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie Strefy, na trzy grupy. Przedsiębiorcy mali i średni w dalszym ciągu będą mieć prawo do 100% zwolnienia, ale prawo to jest ograniczone czasowo - odpowiednio do dnia 31.12.2011r. i dnia 31.12.2010r. (art. 5 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 02.10.2003r.). Natomiast dochody uzyskane przez przedsiębiorcę innego niż mały albo średni, tj. tzw. "dużego przedsiębiorcę", są zwolnione od podatku dochodowego na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych, przy czym maksymalna dopuszczalna wielkość tej pomocy wynosi:

1. 30% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31.12.2006r. - dla przedsiębiorców prowadzących działalność w sektorze motoryzacyjnym,
2. 75% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31.12.2006r. - dla przedsiębiorców prowadzących działalność inną niż określona w lit.a) na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 01.01.2000r.,
3. 50% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31.12.2006r. - dla przedsiębiorców prowadzących działalność inną niż określona w lit. a) na podstawie zezwolenia wydanego po dniu 31.12.1999r. (art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 02.10.2003r.).

Z powyższych uregulowań wynika, iż w związku z uchyleniem z dniem 1 maja 2004r. art. 5 ustawy z dnia 16.11.2000r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw do tzw. "dużych przedsiębiorców" korzystających ze zwolnienia na podstawie zezwolenia wydanego przed 01.01.2001r. zastosowanie mają przepisy wykonawcze do ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w ich aktualnym brzmieniu, tj. w niniejszej sprawie przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004r. w sprawie suwalskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 224, poz. 2271 ze zm.) – obowiązującego do dnia 24.02.2007r.

Zgodnie z § 7 ust. 1 tego rozporządzenia w przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji określone w § 6 (...).

Stosownie do postanowień § 6 ust. 1 wymienionego rozporządzenia za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

1. zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2. rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych

• zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia z dnia 14.09.2004r. zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:

1. nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym;
2. będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przywołane przepisy – Dyrektor Izby Skarbowej uznaje za prawidłowe stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego wyrażone w postanowieniu z dnia 10.05.2007r.

Zgodnie bowiem z cytowanymi przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004r. w sprawie suwalskiej specjalnej strefy ekonomicznej za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji poniesione m.in. na zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych - zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

Oznacza to, że przedsiębiorca aby mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez niego wydatków kwalifikowanych jako koszty inwestycji powinien spełnić łącznie następujące warunki:

1. dokonać zakupu lub wytworzenia środka trwałego,
2. ponieść wydatki z tym związane – zaliczone do wartości początkowej tych środków (zgodnie z przepisami o podatku dochodowym).

Dokonanych zaliczek lub przedpłat na poczet dostaw towarów i usług, których wartość zwiększy (w momencie nabycia) wartość początkową środków trwałych powstających w ramach realizowanych inwestycji nie można uznać za wydatki inwestycyjne w rozumieniu powołanego przepisu. Nie został bowiem spełniony pierwszy z warunków. Prawidłowo zatem wskazał Naczelnik Urzędu Skarbowego, że dopiero, gdy zaliczka (przedpłata) stanowić będzie zapłatę za wykonane świadczenie powstaje możliwość ujęcia tej kwoty w ciężar kosztów inwestycyjnych.

Dyrektor Izby Skarbowej zgadza się ze stwierdzeniem Podatnika, że ustawodawca nie wskazał, iż wydatki na inwestycję mogą być zaliczone do kosztów kwalifikowanych dopiero wówczas, gdy nabywany środek znajdzie się w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wskazuje przy tym, że argumentacja taka nie została zawarta w uzasadnieniu postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego. Dzień wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym - składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne ma znaczenie dla utraty zwolnienia od podatku dochodowego, co wynika z treści § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 14.09.2004r.

Za nieuprawniony uznaje Dyrektor Izby Skarbowej pogląd Podatnika, jakoby z treści pisma Ministerstwa Finansów z dnia 05.04.2006r. nr PB4/KA-8213-321-25/06 wynikało prawo do uznania zaliczek (przedpłat) na poczet dostaw towarów i usług, których wartość zwiększy wartość początkową środków trwałych powstających w ramach realizowanych inwestycji za wydatki inwestycyjne. Pismo to odnosi się do rozumienia pojęcia „poniesienia” wydatku, a więc do drugiego z warunków, który musi być spełniony aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Odnosząc się do pozostałych zarzutów zażalenia – Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza, co następuje:

Nadanie interpretacji formy postanowienia nie zmienia charakteru samej interpretacji - nie jest ona rozstrzygnięciem sprawy podatkowej co do jej istoty, nie jest aktem stosowania prawa (zważywszy chociażby na okoliczność, iż nie jest ona wiążąca dla podatnika), lecz jest jedynie informacją zawierającą stanowisko organu podatkowego w kwestii sposobu stosowania prawa.

Zgodnie z treścią art. 14b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm. ) interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Oznacza to, że przepisy Ordynacji podatkowej wiążą powstanie skutków prawnych nie z samym wydaniem przez organ podatkowy interpretacji, lecz z zastosowaniem się do niej przez podatnika.

Interpretacja prawa dokonana przez naczelnika urzędu skarbowego w odpowiedzi na wniosek podatnika wiąże wymienione w przywołanym przepisie organa w dalszych ewentualnych postępowaniach w odniesieniu do tego podatnika.

Stąd zarzut naruszenia art. 14a oraz art. 121 Ordynacji podatkowej jest bezpodstawny.

W tym stanie faktycznym i prawnym argumenty Podatnika zawarte w zażaleniu pozostają bez wpływu na stanowisko zajęte przez organ I instancji.