P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 15.03.2007 r. (wpłynęło do tutejszego Urzędu w dniu 19.03.2007 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28.05.2007 r.

p o s t a n o w i e n i e

uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w dniu 29 marca 2006 r. kupiła centrum handlowe (dalej zwane „Centrum”). W skład Centrum wchodzi przede wszystkim budynek, którego powierzchnia wynajmowana jest pod działalność handlową i usługową. Budynek Centrum został zakwalifikowany przez Spółkę do rodzaju 103 Klasyfikacji Środków Trwałych jako budynek handlowo-usługowy i po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji środków trwałych w Spółce dnia 29.03.2006 r.

Centrum było wykorzystywane przez poprzedniego właściciela dla potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż 60 miesięcy.

Na tle powyższego stanu faktycznego Spółka zwraca się z zapytaniem, czy może ustalić na podstawie art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych indywidualną stawkę amortyzacji przy minimalnym okresie amortyzacji 36 miesięcy w odniesieniu do budynku Centrum po raz pierwszy wprowadzonego do ewidencji środków trwałych w Spółce, wcześniej wykorzystywanego przez poprzedniego właściciela przez okres ponad 60 miesięcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, istnieją przesłanki do amortyzowania budynku Centrum przy zastosowaniu indywidualnych stawek amortyzacyjnych, przy czym okres amortyzacji budynku Centrum nie może być krótszy niż 36 miesięcy.

Jak twierdzi Podatnik, w Klasyfikacji Środków Trwałych rodzaj 103 obejmuje budynki handlowo-usługowe. W opinii Spółki, budynek Centrum stanowi niewątpliwie budynek handlowo-usługowy i tak został przez nią zakwalifikowany (rodzaj 103 Klasyfikacji Środków Trwałych). Ponieważ budynek ten był wykorzystywany przez poprzedniego właściciela dla potrzeb działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż 60 miesięcy, jak również biorąc pod uwagę fakt, że budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w Spółce po raz pierwszy, istnieją, według Wnioskodawcy, na tle cytowanych przez niego przepisów art. 16j ust. 1 pkt 3 i ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przesłanki do zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych, zaś okres amortyzacji może wynieść nie mniej niż 36 miesięcy.

Podatnik podnosi, że w komentarzach podatkowych dominuje stanowisko, iż 36-miesięczny okres amortyzacji stosuje się do wszystkich budynków wymienionych w rodzaju 103 i 109 Klasyfikacji Środków Trwałych, np. komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pod red. J. Marciniuka (Wydawnictwo C. H. Beck 2005, s. 615) oraz komentarz opracowany przez sędziów NSA (Oficyna Wydawnicza Unimex 2004, s. 634-635).

Na poparcie swojego stanowiska Spółka cytuje też odpowiedź Ministra Finansów publikowaną na łamach Dobrej Firmy w dniu 13 października 2005 r.: „nie krótszy niż 36-miesięczny okres amortyzacji obowiązuje w stosunku do trwale związanych z gruntem:

- budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzajach 103 KŚT oraz

- innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzajach 109 KŚT.

Z uwagi, że kioski, budki, baraki i domki kempingowe nie są ujęte w grupie 1 KŚT, lecz w grupie 8 KŚT (rodzaj 806), okresem amortyzacji nie krótszym niż 36 miesięcy mogą być również objęte kioski towarowe o kubaturze poniżej 500 m#179;, domki kempingowe oraz budynki zastępcze.”

W ocenie Podatnika, wyjaśnienie Ministra Finansów potwierdza, że Spółka może ustalić indywidualną stawkę amortyzacji i amortyzować używany budynek Centrum, wprowadzony po raz pierwszy do ewidencji, w okresie nie krótszym niż 36 miesięcy.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie podziela stanowisko Podatnika wyrażone we wniosku i informuje, co następuje:

W przedmiotowym stanie faktycznym Spółka w dniu 29 marca 2006 r. kupiła centrum handlowe i w tym samym dniu wprowadziła je do ewidencji środków trwałych. Przed nabyciem centrum handlowe wykorzystywane było przez poprzedniego właściciela dla potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż 60 miesięcy.

Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

Jak stanowi art. 16h ust. 2 tej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wybrał metodę amortyzacji określoną w art. 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc pod uwagę, że zakup i wprowadzenie centrum handlowego do ewidencji środków trwałych Podatnika miało miejsce w marcu 2006 r., a rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy, dokonując interpretacji przepisów prawa podatkowego w odniesieniu do przedmiotowego stanu faktycznego należy wziąć pod uwagę przepisy w brzmieniu obowiązującym na dzień 01.01.2006 r.

Stosownie do art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym na dzień 01.01.2006 r., podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla budynków (lokali) i budowli nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m#179;, domków kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy. W myśl art. 16j ust. 3 pkt 1 tej ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3 uznaje się za używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że spełnione są warunki wynikające z zacytowanych powyżej art. 16j ust. 1 pkt 3 i ust. 3 pkt 1, umożliwiające indywidualne ustalenie stawki amortyzacyjnej dla budynku centrum handlowego, tj.: budynek centrum handlowego stanowi używany środek trwały, po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji Podatnika. Dlatego przyjmując, że Podatnik prawidłowo zakwalifikował budynek centrum handlowego do rodzaju 103 Budynki handlowo-usługowe oraz dokonał wyboru metody amortyzacji zgodnie z art. 16h ust. 2, tj. przed rozpoczęciem amortyzacji budynku centrum handlowego, zdaniem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, Wnioskodawca mógł indywidualnie ustalić stawkę amortyzacyjną dla przedmiotowego budynku centrum handlowego i przyjąć okres amortyzacji nie krótszy niż 36 miesięcy.

Należy zwrócić uwagę, w związku z treścią ww. art. 16j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, że Podatnik, dla celów zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla budynku centrum handlowego, powinien dysponować dokumentacją świadczącą o tym, iż przed nabyciem tego centrum przez Spółkę, budynek centrum handlowego był wykorzystywany w minimalnym terminie określonym w tym przepisie.

Biorąc pod uwagę powyższe, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez Wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez Pytającego.

W związku z treścią art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przedmiotowa interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.

Na podstawie art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa na niniejsze postanowienie zawierające interpretację służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w terminie 7 dni od doręczenia postanowienia za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie.