Podaniem z dnia 02 lipca 2007 r., Podatnik wniósł o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Podatnik przedstawił następujący stan faktyczny sprawy. W ramach umowy o dzieło wykonuje następujące opinie:
– wyceny wartości pojazdów i maszyn,
– oceny techniczne i kalkulacje napraw uszkodzonych pojazdów,
– oceny stanu pojazdy po naprawie,
– oceny stanu technicznego pojazdów,
– kwalifikacje charakteru wykorzystania przedmiotowego pojazdu,
– indywidualne wyceny pojazdów nietypowych.
W każdym przypadku wydawane opinie mają charakter indywidualny i przygotowywane są w oparciu o dostępne publikatory techniczne, przepisy prawa oraz indywidualną ocenę danej sytuacji. Na wydawanych opiniach zastrzega się w formie pisemnej, że bez zgody i wiedzy wykonawcy opinii, nie może być ona dalej wykorzystywana i udostępniana osobom trzecim. Opinie wykonywane są na zlecenie Stowarzyszenia Rzeczoznawców i po jej wykonaniu, prawa wynikające z wykonanej opinii są przenoszone na zamawiającego.
Według Podatnika osiągane przez niego przychody z wykonywanych opinii zaliczyć należy do przychodów z praw autorskich z działalności wykonywanej osobiście. Każde z wydanych przez podatnika orzeczeń ma charakter indywidualny. Ponadto dla zleceniodawców orzeczenia te stanowią eksploatację autorskiego programu jako utworu w rozumieniu prawa autorskiego. Z założenia są one również przygotowywane z myślą o nadawaniu im indywidualnej twórczej formy i treści. Podatnik w podaniu podkreśla, iż z zawieranych ze Stowarzyszeniem umów wynika, że Stowarzyszenie nabywa majątkowe prawa autorskie do danej opinii-utworu.

Po przeanalizowaniu stanu faktycznego sprawy, stanowiska przedstawionego przez Podatnika oraz obowiązujących w omawianym zakresie przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że stanowisko Podatnika jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W myśl ust. 9 pkt 3 tego artykułu, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami wynoszą 50% uzyskanego przychodu, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.
Z treści art. 22 ust. 9 pkt 3 wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika, że ustalenie czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych, należy ocenić w świetle odrębnych przepisów. Przepisy regulujące to zagadnienie, zawarte są w ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904 z późn. zm.). W myśl postanowień art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Zgodnie z powyższym o możliwości zastosowania kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50%, decyduje w przedmiotowej sprawie fakt osiągnięcia przez daną osobę przychodu ze stworzenia utworu będącego przedmiotem prawa autorskiego.
Należy także zważyć, iż zgodnie art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemny podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
Art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z treścią art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.
Zatem, stosownie do zacytowanej wyżej definicji, ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc przy wydaniu interpretacji określonych w przepisie art. 14a Ordynacji podatkowej, tutejszy organ podatkowy nie ma prawa interpretować tej ustawy.

W związku z tym stwierdzenie, iż stanowisko Podatnika jest prawidłowe odnosi się jedynie do stanowiska, że twórcom przysługują koszty uzyskania przychodów w wysokości 50% z tytułu korzystania przez nich lub rozporządzania prawami autorskimi oraz pokrewnymi, jako osobom wykonującym określone czynności na podstawie umowy o dzieło.
Jednakże należy zważyć, iż Naczelnik Urzędu Skarbowego nie jest organem właściwym w zakresie rozstrzygania czy wydawane przez Podatnika opinie rodzą przychód z tytułu praw autorskich lub pokrewnych, gdyż leży to poza zakresem jego uprawnień.
W sprawach interpretacji przepisów o prawach autorskich i prawach pokrewnych, właściwym organem jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Interpretacja co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania.