INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 749) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2012 r. (data wpływu 22 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan jednoosobowo działalność gospodarczą. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej jest handel artykułami jubilerskimi. W 2012 r. jest zobowiązany do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a od uzyskanego dochodu z tytułu prowadzenia działalności opłaca podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach ogólnych. W dniu 10 sierpnia 2012 r. zatrudnił Pan na stanowisku sprzedawcy na podstawie umowy o pracę w swojej firmie córkę żony, urodzoną w 1985r. , obywatelkę rosyjską, posiadającą kartę stałego pobytu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej oraz zamieszkałą na stałe w miejscu Pana zamieszkania. Następnie w dniu 21 sierpnia 2012 r. złożył Pan oświadczenie w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, iż ww. jest od dnia 16 sierpnia 2012 r. osobą współpracującą przy prowadzeniu działalności gospodarczej i z tego tytułu podlega zgłoszeniu przez płatnika jako osoba podlegająca obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym. Złożył Pan również do organu rentowego zgłoszenie zmian osób podlegających obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym na druku ZUS ZUA, iż ww. od dnia 16 sierpnia 2012 r. podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym. W przedmiotowym zgłoszeniu wskazał Pan, iż córka żony podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy od miesiąca sierpnia 2012 r. ma Pan prawo zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki ponoszone w związku z zatrudnieniem od dnia 16 sierpnia 2012 r. przy prowadzeniu samodzielnej działalności gospodarczej córki żony tj: wydatki z tytułu wynagrodzenia określonego umową o pracę oraz wydatki z tytułu należnych składek na ubezpieczenia społeczne oraz składek na Fundusz Pracy...

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro córka żony jest osobą pełnoletnią, a ustawodawca w art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłączył z kosztów uzyskania przychodu między innymi " wartość pracy małoletnich dzieci małżonka ", należy uznać, iż od miesiąca sierpnia 2012 r. ma prawo zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki ponoszone w związku z zatrudnieniem od dnia 16 sierpnia 2012 r. przy prowadzeniu samodzielnej działalności gospodarczej córki żony, tj. wydatki z tytułu wynagrodzenia określonego umową o pracę oraz należne z tytułu zatrudnienia powyżej wymienionej wydatki z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne oraz składek na fundusz pracy. Natomiast uważa pan, że bez znaczenia w przedmiotowej sprawie należy uznać fakt, iż w zakresie systemu ubezpieczeń społecznych należne składki na ubezpieczenia społeczne oraz fundusz pracy będą opłacane przez Pana nie z tytułu umowy o pracę ale z tytułu współpracy przy prowadzeniu samodzielnej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu. Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

Stosownie do przepisu art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

Ustawodawca w powołanym przepisie posłużył się wyrażeniem „wartości pracy małoletnich dzieci”. A contario, z przepisu tego wynika, że nie dotyczy on wartości pracy pełnoletnich dzieci. A zatem, w przypadku zatrudniania na umowę o pracę pełnoletniego dziecka, przepis art. 23 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy nie ma zastosowania.

W świetle powyższego, wynagrodzenie wypłacone osobie pełnoletniej może być kosztem uzyskania przychodu dla pracodawcy, przy założeniu, ze wynagrodzenie to pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi z prowadzonej działalności gospodarczej.

Kosztami uzyskania przychodu mogą być również wydatki inne niż wynagrodzenie, związane z zatrudnieniem osoby pełnoletniej, do których zobowiązany jest pracodawca na mocy odrębnych przepisów w związku z wypłacaniem pracownikowi wynagrodzenia tj. świadczenia publicznoprawne między innymi składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i wypadkowe finansowane przez pracodawcę.

Niemniej przy kwalifikowaniu powyższych wydatków do kosztów uzyskania przychodów należy uwzględnić ogólne zasady wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy tym samym wskazać na ustawowe ograniczenia w możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów wynikające z tzw. negatywnego katalogu kosztów, ujętego w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 55a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 37 oraz art. 22 ust. 6bb, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.

Natomiast z treści art. 22 ust. 6bb ustawy wynika, iż składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 6ba, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 i Nr 218, poz. 1690), w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 23 ust. 1 pkt 37, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:

1. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów;
2. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony - nie później niż do 15 dnia tego miesiąca. W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55a i ust. 3d.

Mając na uwadze powyższe uznać należy, iż kosztem uzyskania przychodu są zatem zapłacone przez podatnika składki na ubezpieczenie społeczne (emerytalne, rentowe, wypadkowe) związane z zatrudnieniem na podstawie umowy o pracę pracownika w części, w której zobowiązany do ich uiszczania jest pracodawca. Kosztami uzyskania przychodów będą również opłacone składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, jeżeli pracodawca jest zobowiązany do ich opłacania za zatrudnionych pracowników. Nie ma znaczenia czy zatrudniona przez Pana osoba jest w świetle odrębnych przepisów uznawana za pracownika czy współpracownika.

Reasumując, kierując się treścią wniosku oraz stanem prawnym obowiązującym w jego zakresie należy stwierdzić, że poniesione przez Pana wydatki z tytułu zatrudnienia pełnoletniej córki żony, tj. wypłacone na jej rzecz wynagrodzenie jak również opłacane z tego tytułu składki na ubezpieczenie społeczne oraz fundusz pracy, jako koszty pośrednie spełniające dyspozycję art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą zostać zaliczone przez Pana do kosztów uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Końcowo należy zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie przepisów prawa podatkowego. Ustawa z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, choć powołana w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest elementem prawa podatkowego, wobec czego przepisy tej ustawy nie mogą być przedmiotem interpretacji udzielanej przez tutejszy organ. Interpretacja taka wykraczałaby poza zakres interpretacji prawa podatkowego udzielanej w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej, do której uprawniony jest dyrektor izby skarbowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.