INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani K. T., przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2007 r. (data wpływu 13 września 2007 r.), uzupełnionym pismem z dnia 03 listopada 2007 r. (data wpływu 06 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów w postaci 8 działek przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik w 1972 r. zakupił wraz z małżonkiem nieruchomość rolną o powierzchni 1,45 ha położoną w miejscowości O. Część tej nieruchomości gruntowej została zbyta w przeszłości, obecna jej powierzchnia (oznaczona jako działka ewidencyjna nr X) wynosi 0,6647 ha. W maju 2007 r., decyzją Burmistrza Miasta i Gminy O., zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miasta O., zatwierdzony został projekt podziału ww. nieruchomości na 8 odrębnych działek ewidencyjnych o kolejnych numerach od XXXX do XXXX. Zgodnie z warunkami zagospodarowania terenu podstawowym przeznaczeniem tych działek jest budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne (7 działek) oraz ulice dojazdowe i miejsca postojowe (1 działka). W najbliższym czasie Wnioskodawca zamierza wraz z małżonkiem dokonać sprzedaży powyższych nieruchomości (działki budowlane na rzecz osób fizycznych, działka pod drogę na rzecz miasta i gminy O.). Przedmiotowy grunt, od dnia nabycia, aż do dnia zmiany planu zagospodarowania przestrzennego był niewykorzystanym gruntem rolniczym, na którym Wnioskodawca nie prowadził żadnej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu planowanego zbycia nieruchomości Zainteresowany podlegać będzie obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu zbycia nieruchomości w okolicznościach opisanych we wniosku, nie zachodzą przesłanki warunkujące powstanie obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług. Zainteresowany oraz jego małżonek są emerytami, nie prowadzą działalności gospodarczej w żadnej postaci, nie są zarejestrowanymi podatnikami VAT. Nie spełniają zatem, określonych w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, kryteriów niezbędnych do uznania ich za podatników VAT. Ponadto przedstawione we wniosku okoliczności planowanego zbycia nieruchomości jednoznacznie wskazują, że zamierzona sprzedaż nie ma charakteru, określonej w art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalności gospodarczej. Jakkolwiek, ze względu na dokonany podział nieruchomości, jej sprzedaż ma nastąpić w wyniku kilku odrębnych transakcji, to jednak będą to czynności odnoszące się jedynie do opisanej wcześniej nieruchomości, będącej składnikiem osobistego majątku i nie będą one wykonywane w sposób częstotliwy, ciągły, profesjonalny i zorganizowany, czyli spełniający warunki dla uznania ich za działalność gospodarczą. Sprzedaż – nawet kilkakrotna – przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu (por. J. Zubrzycki, Leksykon VAT 2006, Tom I, Wrocław 2006, str. 349-350). W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że przedstawione przez niego stanowisko jest zasadne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności wymienione w art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), wykonywane przez podatnika w rozumieniu art. 15 powyższej ustawy.

Stosownie do przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów, rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, zgodnie z zapisem art. 7 ust. 1 ww. ustawy.

Za „towary” w świetle art. 2 pkt 6 wyżej cytowanej ustawy, uważa się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z uwagi na powyższe uregulowania sprzedaż działek budowlanych jest dostawą towarów i na podstawie przepisu art. 41 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy podlega opodatkowaniu 22% podatkiem VAT.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie zapisu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie częstotliwości należy rozumieć jako zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Aby zatem dostawę gruntów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a sam zakup gruntu dokonywany był w celu odsprzedaży.

Pani K. T. zakupiła wraz z mężem w 1972 r. działkę rolną. Podział tej działki miał miejsce w 2007 r. i był wynikiem zmiany planu zagospodarowania przestrzennego. Sprzedawany grunt nie był wykorzystywany w działalności rolniczej, ani też w innej działalności gospodarczej. W przedmiotowej sprawie uznać zatem należy, iż Zainteresowany dokonując sprzedaży działek przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe nie działa w charakterze podatnika, a czynność ta nie nosi znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec powyższego należy uznać, że jeżeli intencją Wnioskodawcy w momencie zakupu gruntów nie był zamiar ich odsprzedaży, transakcja ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Zainteresowanego w złożonym wniosku jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.