Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 02.11.2005 r., który wpłynął w dniu 03.11.2005 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zaliczenia składników majątku do środków trwałych, jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 02.11.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Jak stanowi art. 14a § 1, ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
W przedłożonym wniosku podatnik wyjaśnił, iż w bieżącym roku podatkowym dokonał zakupu drukarki o wartości 418, 03 zł netto oraz telefonu komórkowego o wartości netto 299,00 zł. Podatnik uznał, iż zakupione sprzęty nie są środkami trwałymi, gdyż ich wartość początkowa nie przekroczyła 3.500 zł. Powyższe podatnik wysnuł z zapisu art. 22d ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na podstawie § 4.2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów podatnik uznał również, iż nie występuje obowiązek wpisu tych przedmiotów do ewidencji wyposażenia, ponieważ ich wartość początkowa nie przekroczyła 1.500 zł. Kierując się ww. przepisami podatnik wydatki te zaliczył do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu dokonania zakupu. W uzupełnieniu stanu faktycznego podatnik dodatkowo wyjaśnił, iż drukarka jest urządzeniem wielofunkcyjnym, umożliwiającym drukowanie, kopiowanie i skanowanie. Dla podatnik natomiast najistotniejsza była funkcja kopiowania Podczas pracy tego urządzenia w trybie kopiowania nie jest konieczne podłączenie do dalszych urządzeń tzn, jest to urządzenia samodzielnie pełniące swoją funkcję.
Podatnik pyta czy słusznie uznał, iż zakupione przedmioty nie są środkami trwałymi ani nie stanowią wyposażenia.
Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna po zapoznaniu się ze stanem faktycznym oraz po przeanalizowaniu przepisów prawa podatkowego zauważył, co następuje;
Stosownie do treści w art. 22a. ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 Z 2000 poz. 176 ze zmianami) zwanej dalej "ustawą" za środki trwałe podlegające amortyzacji uznaje się stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu oraz inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy określonej w art. 23a pkt 1. Prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych i zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów wiąże się ściśle z prowadzeniem ewidencji środków trwałych, co wynika z art. 22n ust. 6 ustawy zgodnie, z którym w razie braku ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane odpisy amortyzacyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.
Natomiast przepis art. 22d ust. ustawy dopuszcza możliwość nie dokonywania odpisów amortyzacyjnych a tym samym nie ujmowania w ewidencji środków trwałych takich składników majątku, których wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł. W myśl tego przepisu podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 22g nie przekracza 3.500 zł ; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania do używania.
Zatem podatnik nabywając składniki majątku, których wartość początkowa wyniosła 418,03 i 299,00 zł zł netto zł może postąpić dwojako:
- na podstawie art. 22d ust. 1: nie zaliczyć ich do środków trwałych, wpisując ich wartość bezpośrednio do kosztów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Jednocześnie jako podatnik prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów zobowiązany do prowadzenia ewidencji wyposażenia na podstawie § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26.08.2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152 poz. 1475 ze zmianami) w oparciu o ust. 2 cyt. przepisu nie ma również obowiązku ujęcia tego składnika w ewidencji wyposażenia, gdyż ewidencją obejmuje się wyposażenia o wartości przekraczającej 1500 zł.
- na podstawie art. 22f ust. 3: zaliczyć drukarkę oraz telefon do środków trwałych, wpisując je do ewidencji środków trwałych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tych środków trwałych, albo w miesiącu następnym.
Przyjęty zatem przez podatnika sposób zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup drukarki oraz telefonu komórkowego a także nie wykazywania ich w ewidencji środków trwałych oraz ewidencji wyposażenia jest zgodny z obowiązującymi przepisami w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna stanowisko podatnika w tej sprawie uznaje za prawidłowe.