Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-773/12/BM
z 24 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2012r. (data wpływu 24 lipca 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy ponoszona przez Wnioskodawcę na rzecz Odbiorcy Opłata Motywacyjna nie stanowi wynagrodzenia za jakąkolwiek czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz w zakresie dokumentowania ww. opłaty – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy ponoszona przez Wnioskodawcę na rzecz Odbiorcy Opłata Motywacyjna nie stanowi wynagrodzenia za jakąkolwiek czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz w zakresie dokumentowania ww. opłaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest sprzedaż artykułów spożywczych podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca posiada spółkę zależną (zwaną dalej: Spółką zależną X), której głównym przedmiotem działalności gospodarczej jest również sprzedaż artykułów spożywczych podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca posiada również spółkę zależną (zwaną dalej: Spółką zależną Y), która organizuje na zasadzie franczyzy sieć sklepów sprzedaży detalicznej artykułów spożywczych oraz przemysłowych. Wnioskodawca nabył udziały w Spółce zależnej Y w celu realizacji strategii gospodarczej, polegającej na maksymalizacji korzyści handlowych m.in. przez Wnioskodawcę oraz Spółkę zależną X osiąganych w ramach sprzedaży towarów do sklepów będących uczestnikami sieci franczyzowej organizowanej przez Spółkę zależną Y.

Wnioskodawca oraz Spółka zależna X zawarli pomiędzy sobą Umowę (zwaną dalej: Umową pomiędzy Spółkami), na podstawie której Spółka zależna X powierzyła Wnioskodawcy, a Wnioskodawca przyjął do wykonania na rzecz Spółki zależnej X (za wynagrodzeniem) usługę, polegającą na pozyskaniu dla Spółki zależnej X - w określonym w Umowie pomiędzy Spółkami okresie jej obowiązywania - jak największej liczby kontrahentów oraz zawarciu z tymi kontrahentami na rzecz Spółki zależnej X jak największej liczby wieloletnich umów handlowych, na podstawie których Spółka zależna X będzie mogła dokonywać sprzedaży towarów dla tych kontrahentów na podstawie zamówień składanych przez tych kontrahentów zarówno u Wnioskodawcy, jak i Spółki zależnej X, a każdy kontrahent od dnia wejścia w życie stosownych postanowień zawartej z nim umowy handlowej zobowiązany będzie min. do realizowania przez cały okres obowiązywania danej umowy handlowej zakupu towarów od Wnioskodawcy oraz Spółki zależnej X na poziomach co najmniej minimalnych określonych w danej umowie handlowej, tj. w każdym miesiącu obowiązywania danej umowy handlowej wartość zakupów ogółem wg cen zakupu netto przez danego kontrahenta od Wnioskodawcy oraz Spółki zależnej X nie będzie mogła być niższa niż określona w danej umowie handlowej kwota, a nadto kontrahent zobowiązany będzie do dokonywania zakupów towarów od Wnioskodawcy oraz Spółki zależnej X w taki sposób, aby towary z asortymentu pozostającego w aktualnej ofercie Wnioskodawcy oraz Spółki zależnej X stanowiły co najmniej określony w danej umowie handlowej procent zakupów do sklepu, którego dotyczy dana umowa handlowa dla tego rodzaju towarów w skali każdego miesiąca kalendarzowego obowiązywania danej umowy handlowej, przy czym Wnioskodawca oraz Spółka zależna X dopuścili, aby w umowach handlowych było określone, że powyższy minimalny poziom zakupowy będzie skorygowany o wartość w cenach zakupu netto towarów zamówionych przez danego kontrahenta, a nie dostarczonych z winy Wnioskodawcy lub Spółki zależnej X.

W Umowie pomiędzy Spółkami, Wnioskodawca oraz Spółka zależna X ustalili również, że Wnioskodawca zawrze każdą umowę handlową nie tylko na rzecz Spółki zależnej X, ale również na własną rzecz, a także, że każda umowa handlowa będzie dotyczyła sprzedaży towarów dla potrzeb jednego sklepu prowadzonego przez danego kontrahenta w określonej w umowie handlowej lokalizacji, nie uczestniczącego dotychczas w ramach sieci franczyzowej organizowanej przez Spółkę zależną Y, a także, że w przypadku każdej umowy handlowej zmiana umowy handlowej, zmiana jej załączników lub rozwiązanie umowy handlowej będą wymagać dla swej skuteczności wyrażenia zgody wyłącznie przez Wnioskodawcę.

Ponadto, Wnioskodawca oraz Spółka zależna X ustalili w Umowie pomiędzy Spółkami, że na potrzeby każdej umowy handlowej zostaną sporządzone dwa dokumenty stanowiące integralną część Umowy pomiędzy Spółkami, tj.:

1. analiza ekonomiczna sporządzona przez Wnioskodawcę i zaaprobowana przez Spółkę zależną X, która będzie określać prawdopodobny udział przychodów Spółki zależnej X w łącznych przychodach Wnioskodawcy i Spółki zależnej X ze sprzedaży towarów na podstawie danej umowy handlowej, oraz
2. porozumienie, w którym Spółka zależna X - kierując się ostateczną wersją danej umowy handlowej wynegocjowanej przez Wnioskodawcę - wyrazi zgodę na zawarcie przez Wnioskodawcę również na rzecz Spółki zależnej X danej umowy handlowej, a nadto w którym Wnioskodawca i Spółka zależna X - kierując się analizą ekonomiczną, o której mowa w pkt a) - zawrą uzgodnienia dotyczące podziału pomiędzy Spółkę zależną X i Wnioskodawcę kosztów związanych z zawarciem danej umowy handlowej, przy czym Wnioskodawca i Spółka zależna X uzgodnili, że w ww. porozumieniu mogą zostać zawarte również inne uzgodnienia i oświadczenia.
   
   

Stosownie do postanowień Umowy pomiędzy Spółkami, Wnioskodawca zawarł na własną rzecz oraz na rzecz Spółki zależnej X umowy handlowe (zwane dalej łącznie: Umowami Handlowymi oraz osobno: Umową Handlową) z kontrahentami (zwanymi dalej łącznie: Odbiorcami oraz osobno: Odbiorcą), na podstawie których Wnioskodawca oraz Spółka zależna X mogą dokonywać sprzedaży towarów dla Odbiorców na podstawie zamówień składanych przez Odbiorców zarówno u Wnioskodawcy, jak i Spółki zależnej X.

Przedmiotem każdej Umowy Handlowej jest sprecyzowanie warunków wzajemnej współpracy handlowej, na podstawie których dany Odbiorca będzie nabywał towary od Wnioskodawcy oraz od Spółki zależnej X w celu ich dalszej odsprzedaży iw celu zwiększenia obrotów uzyskiwanych ze sprzedaży towarów przez Wnioskodawcę oraz Spółkę zależną X. W każdej Umowie Handlowej zostało wskazane, że Wnioskodawca oraz Spółka zależna X odpowiadają wobec Odbiorcy samodzielnie za swoje zobowiązania i żaden z nich nie ponosi wobec Odbiorcy odpowiedzialności za zobowiązania drugiego podmiotu, w szczególności odpowiedzialność Wnioskodawcy oraz Spółki zależnej X wobec Odbiorcy nie jest solidarna. W każdej Umowie Handlowej zostało również wskazane, że zmiana danej Umowy Handlowej, zmiana jej załączników lub rozwiązanie danej Umowy Handlowej wymagają dla swej skuteczności wyrażenia zgody wyłącznie przez Wnioskodawcę. Każda Umowa Handlowa dotyczy sprzedaży towarów dla potrzeb jednego sklepu prowadzonego przez danego Odbiorcę w określonej w Umowie Handlowej lokalizacji, nie uczestniczącego dotychczas w ramach sieci franczyzowej organizowanej przez Spółkę zależną Y (zwanego dalej: Sklepem).

Występują takie sytuacje, że z jednym Odbiorcą została zawarta więcej niż Jedna Umowa Handlowa, przy czym każda Umowa Handlowa dotyczy sprzedaży towarów dla potrzeb innego Sklepu prowadzonego przez danego Odbiorcę. Każda Umowa Handlowa została zawarta na okres kilkudziesięciu miesięcy licząc od dnia wejścia w życie wszystkich postanowień danej Umowy Handlowej (wszystkie Umowy Handlowe są umowami wieloletnimi), przy czym, jeżeli na co najmniej określoną w danej Umowie Handlowej liczbę miesięcy przed upływem ww. okresu obowiązywania danej Umowy Handlowej żadna ze stron nie zawiadomi drugiej strony o braku zamiaru kontynuowania danej Umowy Handlowej, przyjmuje się, że po upływie ww. okresu obowiązywania danej Umowy Handlowej, dana Umowa Handlowa obowiązuje przez czas nieokreślony z prawem jej wypowiedzenia przez każdą ze stron z zachowaniem określonego w danej Umowie Handlowej okresu wypowiedzenia. Każda Umowa Handlowa określa, kiedy wchodzi ona w życie (np. że dana Umowa Handlowa wchodzi w życie z dniem jej podpisania, z bym zastrzeżeniem, że niektóre jej postanowienia wchodzą w życie w terminie późniejszym określonym w danej Umowie Handlowej). W każdej Umowie Handlowej zostało również określone, w jakich sytuacjach dana Umowa Handlowa ulega rozwiązaniu, a także, w jakich sytuacjach Wnioskodawca ma prawo rozwiązać daną Umowę Handlową ze skutkiem natychmiastowym.

Każda Umowa Handlowa przewiduje, że Odbiorca zobowiązany jest m.in.:

• od dnia wejścia w życie stosownych postanowień zawartej z nim Umowy Handlowej do m.in. realizowania przez cały okres obowiązywania danej Umowy Handlowej zakupu towarów od Wnioskodawcy oraz Spółki zależnej X na poziomach co najmniej minimalnych określonych w danej Umowie Handlowej, tj. w każdym miesiącu obowiązywania danej Umowy Handlowej wartość zakupów ogółem wg cen zakupu netto przez Odbiorcę od Wnioskodawcy oraz Spółki zależnej X nie może być niższa niż określona w danej Umowie Handlowej kwota, a nadto Odbiorca zobowiązany jest do dokonywania zakupów towarów od Wnioskodawcy oraz Spółki zależnej X w taki sposób, aby towary z asortymentu pozostającego w aktualnej ofercie Wnioskodawcy oraz Spółki zależnej X stanowiły co najmniej określony w danej Umowie Handlowej procent zakupów do Sklepu dla tego rodzaju towarów w skali każdego miesiąca kalendarzowego obowiązywania danej Umowy Handlowej, z tym zastrzeżeniem, że powyższy minimalny poziom zakupowy zostanie skorygowany o wartość w cenach zakupu netto towarów zamówionych przez Odbiorcę, a nie dostarczonych z winy Wnioskodawcy lub Spółki zależnej X.
• zawarcia ze Spółką zależną Y umowy franczyzy i doprowadzenia do otwarcia Sklepu w ramach sieci franczyzowej z uwzględnieniem wszystkich postanowień Przedwstępnej Umowy Franczyzy zawartej przez Odbiorcę ze Spółką zależną Y w dniu zawarcia danej Umowy Handlowej - w terminach szczegółowo określonych w ww. Przedwstępnej Umowie Franczyzy, a także utrzymywania i wykonywania ww. umowy franczyzy przez określoną w danej Umowie Handlowej liczbę kilkudziesięciu miesięcy od oficjalnego otwarcia Sklepu w sieci organizowanej przez Spółkę zależną Y, przy czym niewypełnienie przez Odbiorcę ww. obowiązków nie zwalnia Odbiorcy z obowiązku stosowania się do pozostałych postanowień danej Umowy Handlowej, w tym również nie zwalnia Odbiorcy z opisanego wyżej zobowiązania zakupu towarów od Wnioskodawcy oraz Spółki zależnej X na poziomach co najmniej minimalnych określonych w danej Umowie Handlowej, natomiast sytuacja taka może doprowadzić - po pisemnym upomnieniu - do rozwiązania przez Wnioskodawcę danej Umowy Handlowej z winy Odbiorcy, jednakże skorzystanie z tej możliwości zależy od uznania Wnioskodawcy.
• przestrzegania określonych w danej Umowie Handlowej zasad związanych z wykorzystaniem palet i innych opakowań zwrotnych.
  
  

Każda Umowa Handlowa przewiduje różnego rodzaju opłaty:

Z chwilą wejścia w życie wszystkich postanowień danej Umowy Handlowej Odbiorca nabywa prawo do opłaty motywacyjnej (zwanej dalej: Opłatą Motywacyjną) przysługującej za gotowość do przystąpienia przez Odbiorcę do dane) Umowy Handlowej i wykonywania wszystkich wynikających z niej obowiązków, w wysokości określonej w danej Umowie Handlowej od Wnioskodawcy. W każdej Umowie Handlowej zostało wskazane, że zapłata Opłaty Motywacyjnej nastąpi w określonym terminie liczonym od wejścia w życie wszystkich postanowień danej Umowy Handlowej. Ponadto, w każdej Umowie Handlowej zostało potwierdzone, że Odbiorcy nie przysługuje żadne roszczenie o zapłatę Opłaty Motywacyjnej bezpośrednio wobec Spółki zależnej X.

Opłata Motywacyjna - jak sama jej nazwa wskazuje - ma co do zasady charakter motywacyjny, mający na celu zachęcenie Odbiorcy do zawarcia danej Umowy Handlowej na określonych w niej warunkach. W przypadku, gdyby w danej Umowie Handlowej Odbiorcy nie zostało zagwarantowane prawo do Opłaty Motywacyjnej w określonej wysokości, wówczas Odbiorca nie zawarłby z Wnioskodawcą danej Umowy Handlowej. Opłata Motywacyjna jest opłatą samoistną, ma ona charakter jednorazowy, jest ona ponoszona na rzecz Odbiorcy za gotowość do przystąpienia przez Odbiorcę do danej Umowy Handlowej i wykonywania wszystkich wynikających z niej obowiązków. Opłata Motywacyjna jest niezależna od faktycznego wykonywania przez Odbiorcę tego, do czego zobowiązał się na podstawie danej Umowy Handlowej, jak również jej poniesienie na rzecz Odbiorcy nie gwarantuje, że Odbiorca będzie faktycznie wykonywał to, do czego zobowiązał się na podstawie danej Umowy Handlowej. Opłata Motywacyjna nie jest ponoszona na poczet jakichkolwiek usług wykonywanych przez Odbiorcę w trakcie trwania danej Umowy Handlowej, ani tym bardziej dostaw towarów, bowiem żadna Umowa Handlowa nie przewiduje dokonywania przez Odbiorcę dostawy towarów na rzecz Wnioskodawcy lub Spółki zależnej X (zgodnie z każdą Umową Handlową dostawy towarów są dokonywane przez Wnioskodawcę oraz Spółkę zależną X na rzecz Odbiorcy). Opłata Motywacyjna nie stanowi również żadnej formy zaliczki na poczet należności przysługujących Odbiorcy na zasadach określonych w danej Umowie Handlowej za wykonywanie niektórych zobowiązań przewidzianych w danej Umowie Handlowej. W żadnej Umowie Handlowej nie zostało zawarte postanowienie, że Opłata Motywacyjna podlega zwrotowi w jakiejkolwiek sytuacji.

Zgodnie z postanowieniami Umowy pomiędzy Spółkami, dla potrzeb każdej Umowy Handlowej zostały sporządzone dwa dokumenty stanowiące integralną część Umowy pomiędzy Spółkami, tj.:

a.analiza ekonomiczna sporządzona przez Wnioskodawcę i zaaprobowana przez Spółkę zależną X, określająca prawdopodobny udział przychodów Spółki zależnej X w łącznych przychodach Wnioskodawcy i Spółki zależnej X ze sprzedaży towarów na podstawie danej Umowy Handlowej, oraz

b.porozumienie, na podstawie którego, uwzględniając ww. analizę ekonomiczną oraz ostateczną wersję danej Umowy Handlowej wynegocjowanej przez Wnioskodawcę z danym Odbiorcą, na podstawie której Wnioskodawca i Spółka zależna X będą realizować sprzedaż towarów dla potrzeb prowadzonego przez Odbiorcę Sklepu, Wnioskodawca i Spółka zależna X dokonali następujących uzgodnień:

1. Spółka zależna X wyraziła zgodę na zawarcie przez Wnioskodawcę również na rzecz Spółki zależnej X danej Umowy Handlowej z Odbiorcą, na podstawie której Wnioskodawca i Spółka zależna X będą realizować sprzedaż towarów dla potrzeb Sklepu.

2. Zważywszy, że:

• dana Umowa Handlowa przewiduje obowiązek zapłaty na rzecz Odbiorcy Opłaty Motywacyjnej w określonej wysokości, przysługującej za gotowość do przystąpienia przez Odbiorcę do danej Umowy Handlowej oraz wykonywania wszystkich wynikających z niej obowiązków, oraz
• zgodnie z analizą ekonomiczną sporządzoną przez Wnioskodawcę i zaaprobowaną przez Spółkę zależną X, prawdopodobny udział przychodów Spółki zależnej X w łącznych przychodach Wnioskodawcy i Spółki zależnej X ze sprzedaży towarów na podstawie danej Umowy Handlowej wynosi X%, a w przypadku Wnioskodawcy udział ten wynosi Y%.
• Wnioskodawca i Spółka zależna X zgodnie ustalili, że w danej Umowie Handlowej pozostaną postanowienia, z których wynika, że całą kwotę Opłaty Motywacyjnej ustaloną w danej Umowie Handlowej zapłaci Odbiorcy wyłącznie Wnioskodawca, oraz że Odbiorcy nie przysługuje żadne roszczenie o zapłatę Opłaty Motywacyjnej bezpośrednio wobec Spółki zależnej X, natomiast Spółka zależna X zapłaci Wnioskodawcy kwotę X zł stanowiącą równowartość X % Opłaty Motywacyjnej określonej w danej Umowie Handlowej (tj. kwotę stanowiącą równowartość tylu procent Opłaty Motywacyjnej określonej w danej Umowie Handlowej, ile wynosi ustalony dla tej Umowy Handlowej opisany wyżej wskaźnik procentowy prawdopodobnego udziału przychodów Spółki zależnej X w łącznych przychodach Wnioskodawcy i Spółki zależnej X ze sprzedaży towarów na podstawie danej Umowy Handlowej), przy czym Spółka zależna X dokona zapłaty wskazanej wyżej kwoty na rzecz Wnioskodawcy w określonym w porozumieniu terminie liczonym od dnia dokonania zapłaty przez Wnioskodawcę Opłaty Motywacyjnej na rzecz Odbiorcy wynikającej z danej Umowy Handlowej.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ponoszona przez Wnioskodawcę na rzecz Odbiorcy Opłata Motywacyjna nie stanowi wynagrodzenia za jakąkolwiek czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz czy prawidłowym sposobem jej udokumentowania jest nota księgowa uznaniowa wystawiona przez Wnioskodawcę lub nota księgowa obciążeniowa wystawiona przez Odbiorcę, a nie faktura wystawiona przez Odbiorcę?

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszona przez Wnioskodawcę na rzecz Odbiorcy Opłata Motywacyjna nie stanowi wynagrodzenia za jakąkolwiek czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz prawidłowym sposobem jej udokumentowania jest nota księgowa uznaniowa wystawiona przez Wnioskodawcę lub nota księgowa obciążeniowa wystawiona przez Odbiorcę, a nie faktura wystawiona przez Odbiorcę.

Szczegółowe uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT), podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Uwzględniając opis zawarty w niniejszym wniosku, nie ulega wątpliwości, że ponoszona przez Wnioskodawcę na rzecz Odbiorcy Opłata Motywacyjna nie stanowi wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów, eksportu towarów. Importu towarów, wewnątrzwspóInotowego nabycia towarów, czy też wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, Opłata Motywacyjna nie może być również traktowana jako wynagrodzenie za podlegające opodatkowaniu VAT świadczenie usług.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych t prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT jest rozumiane jako określone zachowanie podatnika VAT, na które składać się może zarówno jego aktywne działanie, jak i zaniechanie (powstrzymywanie się od podejmowania określonych działań) czy tolerowanie (znoszenie) określonych sytuacji. Tym samym, należy zauważyć, że samo poniesienie Opłaty Motywacyjnej nie przesądza jeszcze, że mamy do czynienia z usługą podlegającą opodatkowaniu VAT.

Przede wszystkim, aby zachowanie podatnika można było uznać za usługę, muszą być spełnione m.in. następujące warunki:

1. musi istnieć stosunek zobowiązaniowy między podatnikiem i innym podmiotem,
2. podatnik powinien być zobowiązany do określonego świadczenia lub powstrzymania się od dokonania określonej czynności bądź tolerowania czynności lub sytuacji, podczas gdy inny podmiot zobowiązany jest do zapłaty wynagrodzenia podatnikowi z tego tytułu,
3. taki stosunek zobowiązaniowy musi mieć charakter wzajemny, co oznacza, że każda ze stron ma prawo oczekiwać określonego zachowania swojego kontrahenta, jak również ma obowiązek wypełnienia swojego zobowiązania.
   
   

Jak wynika zaś z opisu zawartego w niniejszym wniosku, Opłata Motywacyjna - jak sama jej nazwa wskazuje - ma co do zasady charakter motywacyjny, mający na celu zachęcenie Odbiorcy do zawarcia danej Umowy Handlowej na określonych w niej warunkach. W przypadku, gdyby w danej Umowie Handlowej Odbiorcy nie zostało zagwarantowane prawo do Opłaty Motywacyjnej w określonej wysokości, wówczas Odbiorca nie zawarłby z Wnioskodawcą danej Umowy Handlowej. Opłata Motywacyjna jest opłatą samoistną, ma ona charakter jednorazowy, jest ona ponoszona na rzecz Odbiorcy za gotowość do przystąpienia przez Odbiorcę do danej Umowy Handlowej i wykonywania wszystkich wynikających z niej obowiązków. Opłata Motywacyjna jest niezależna od faktycznego wykonywania przez Odbiorcę tego, do czego zobowiązał się na podstawie danej Umowy Handlowej, jak również jej poniesienie na rzecz Odbiorcy nie gwarantuje, że Odbiorca będzie faktycznie wykonywał to, do czego zobowiązał się na podstawie danej Umowy Handlowej. Opłata Motywacyjna nie jest ponoszona na poczet jakichkolwiek usług wykonywanych przez Odbiorcę w trakcie trwania danej Umowy Handlowej, ani tym bardziej dostaw towarów, bowiem żadna Umowa Handlowa nie przewiduje dokonywania przez Odbiorcę dostawy towarów na rzecz Wnioskodawcy lub Spółki zależnej X (zgodnie z każdą Umową Handlową dostawy towarów są dokonywane przez Wnioskodawcę oraz Spółkę zależną X na rzecz Odbiorcy). Nie ulega wątpliwości, że Odbiorca z faktu otrzymania Opłaty Motywacyjnej nie będzie zobowiązany do świadczenia jakichkolwiek usług na rzecz Wnioskodawcy, czy też Spółki zależnej X.

Dopiero np. w razie faktycznego składania przez Odbiorcę zamówień na towary oferowane przez Wnioskodawcę oraz Spółkę zależną X, Wnioskodawca oraz Spółka zależna X będą dokonywać na rzecz Odbiorcy odpłatnych dostaw towarów, które dopiero będą podlegały opodatkowaniu VAT. Opłata Motywacyjna nie stanowi również żadnej formy zaliczki na poczet należności przysługujących Odbiorcy na zasadach określonych w danej Umowie Handlowej za wykonywanie niektórych zobowiązań przewidzianych w danej Umowie Handlowej. W żadnej Umowie Handlowej nie zostało zawarte postanowienie, że Opłata Motywacyjna podlega zwrotowi w jakiejkolwiek sytuacji. Jeżeli przed upływem określonego w danej Umowie Handlowej pierwotnego terminu jej obowiązywania, dana Umowa Handlowa uległaby rozwiązaniu (bez względu na przyczynę rozwiązania danej Umowy Handlowej), lub Odbiorca utraciłby tytuł prawny do lokalu, w którym prowadzony jest Sklep, wówczas Wnioskodawcy przysługuje wobec Odbiorcy roszczenie o zapłatę Opłaty Podstawowej oraz Opłaty Dodatkowej, a nadto Wnioskodawca uprawniony jest do żądania od Odbiorcy odszkodowania uzupełniającego na zasadach ogólnych kodeksu cywilnego, jeżeli Wnioskodawca poniósł szkodę z winy Odbiorcy.

Zapłata Opłaty Motywacyjnej nie stanowi zatem świadczenia ekwiwalentnego, nie odpowiada jej żadne świadczenie Odbiorcy, jest jedynie opłatą za gotowość do przystąpienia przez Odbiorcę do danej Umowy Handlowej i wykonywania wszystkich wynikających z niej obowiązków. „Gotowość" zaś należy do sfery faktów i nie może zostać uznana za rodzaj świadczenia, należy bowiem zauważyć, że ani Wnioskodawcy ani Spółce zależnej X nie przysługuje roszczenie o zapewnienie gotowości ze strony Odbiorcy. Zapłata Opłaty Motywacyjnej nie jest zatem związana ani z bezpośrednią korzyścią finansową Wnioskodawcy lub Spółki zależnej X, ani też z jakimkolwiek świadczeniem Odbiorcy, które za taką korzyść można byłoby uznać.

Brak jest zatem wzajemności, która jest elementem niezbędnym określenia danego stosunku zobowiązaniowego, jako usługi, podlegającej opodatkowaniu VAT. Mając na uwadze opis zawarty w niniejszym wniosku, warunkiem koniecznym i niezbędnym, aby Wnioskodawca oraz Spółka zależna X mogli odnosić korzyści z zawarcia danej Umowy Handlowej, jest faktyczne wykonywanie przez Odbiorcę obowiązków określonych w danej Umowie Handlowej, a nie gotowość ich wykonywania przez Odbiorcę, innymi słowy, zapłata Opłaty Motywacyjnej stanowi jedynie warunek konieczny (ale nie wystarczający) dla faktycznego przystąpienia przez Odbiorcę do realizacji danej Umowy Handlowej i wykonywania przez niego zobowiązań określonych w danej Umowie Handlowej, które dopiero skutkują możliwością uzyskania korzyści ze sprzedaży towarów przez Wnioskodawcę oraz Spółkę zależną X na potrzeby prowadzonego przez Odbiorcę Sklepu.

Należy podkreślić, że stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (obecnie:. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej). Otóż. przykładowo w wyroku z dnia 9 października 2001r. wydanym w sprawie C-409/98 Commissioners , of Customs & Excise vs. Mirror Group pic, Trybunał jednoznacznie wskazał, iż podatnik, który w zamian za wynagrodzenie (tzw. "zachęta pieniężna") otrzymane z tytułu przystąpienia do umowy najmu długoterminowego, wyraża zgodę na jej warunki i podejmuje decyzję o zostaniu" klientem podmiotu dokonującego wypłaty (wynajmującego), nie może być uznany za świadczącego usługi na rzecz podmiotu wypłacającego takie wynagrodzenie. Trybunał potwierdził zatem, że fakt otrzymania płatności przez podatnika wyłącznie za to, że przystępuje on do umowy z tym, a nie innym wynajmującym, a więc decyduje się nabywać określone usługi od tego, a nie innego dostawcy, nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu przepisów Dyrektywy. Z powyższego wynika zatem, iż Trybunał potwierdził, że wynagrodzenie wypłacone kontrahentowi z tytułu zgody na przystąpienie do określonej umowy nie wiąże się z odpowiadającym jej świadczeniem drugiej strony, a tym samym nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług podlegających opodatkowaniu VAT. Trybunał odrzucił również możliwość uznania, że każda otrzymana płatność powoduje powstanie obowiązku podatkowego w VAT. Mając na uwadze powyższe, nie należy zatem samego zobowiązania się do zawarcia umowy i jej zawarcia traktować jako świadczenia usług, gdyż świadczeniem jest dopiero faktyczne wykonanie tej umowy.

Należy również podkreślić, że przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 26 sierpnia 2009r. Nr IPPP1-443/S-989/08-10/AW, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów, uznał analogiczną sytuację za pozostającą poza zakresem opodatkowania VAT.

Reasumując, ponoszona przez Wnioskodawcę na rzecz Odbiorcy Opłata Motywacyjna nie stanowi wynagrodzenia za jakąkolwiek czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Gdy zaś dana czynność nie podlega przepisom ustawy o VAT, wówczas nie dokumentuje się jej fakturą, lecz prawidłowym sposobem jej udokumentowania jest nota księgowa będącą uniwersalnym dokumentem księgowym dla udokumentowania takich operacji, dla których nie jest wymagane stosowanie określonych formularzy w postaci faktur. Mając na uwadze powyższe, prawidłowym sposobem udokumentowania Opłaty Motywacyjnej jest nota księgowa uznaniowa wystawiona przez Wnioskodawcę lub nota księgowa obciążeniowa wystawiona przez Odbiorcę, a nie faktura wystawiona przez Odbiorcę.

Tak jak to zostało wyżej wykazane, ponoszona przez Wnioskodawcę na rzecz Odbiorcy Opłata Motywacyjna nie stanowi wynagrodzenia za jakąkolwiek czynność podlegającą opodatkowaniu VAT oraz prawidłowym sposobem jej udokumentowania jest nota księgowa uznaniowa wystawiona przez Wnioskodawcę lub nota księgowa obciążeniowa wystawiona przez Odbiorcę, a nie faktura wystawiona przez Odbiorcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Definicja dostawy towarów zawarta została w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którą, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Należy zauważyć, iż pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej. Pojęcie usługi według ustawy jest także szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU jako klasyfikacji, o której mowa w art. 5a ustawy.

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Przy czym przez świadczenie usług należy rozumieć także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

W związku z powyższym uznać należy, iż pojęcie świadczenia – składającego się na istotę usługi – należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. Zatem przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Kwestia ta ma szczególnie istotne znaczenie przy takich świadczeniach, których istotą jest zaniechanie, powstrzymywanie się od określonych czynności.

Tak więc, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby ocenić czy doszło do świadczenia przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanej należy rozpatrzyć czy Wnioskodawca w ogóle świadczył jakiekolwiek czynności, a jeżeli tak to czy czynności te były odpłatne.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 106 ust. 3 ww. ustawy przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Ponadto, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury (art. 106 ust. 4 ww. ustawy).

Szczegółowe zasady wystawiania faktur reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.)

Stosownie do § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
   
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
   
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
   
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
   
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
   
9. stawki podatku;
   
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
    
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Przepis § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, iż fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Zgodnie z § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Natomiast zgodnie z § 10 ust. 3 rozporządzenia fakturę wystawia się również nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi każdą kolejną część należności (zaliczkę, przedpłatę, zadatek lub ratę).

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług.

Mając na uwadze powyższe należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie Wypłacana przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta Wnioskodawcy (odbiorcy) opłata motywacyjna ma na celu zachęcenie odbiorcy do zawarcia z Wnioskodawcą albo Spółką zależną umowy handlowej na określonych w niej warunkach. Jest ona ponoszona za gotowość do przystąpienia przez odbiorcę do danej umowy handlowej i wykonywania wszystkich wynikających z niej obowiązków. Opłata motywacyjna jest opłatą samoistną, ma charakter jednorazowy.

Ponadto wnioskodawca wskazał, że w przypadku, gdyby w danej umowie handlowej odbiorcy nie zostało zagwarantowane prawo do opłaty motywacyjnej w określonej wysokości, wówczas odbiorca nie zawarłby z Wnioskodawcą danej umowy handlowej.

Tak więc w przedmiotowej sprawie zostały spełnione następujące warunki:

• Wnioskodawcę łączy stosunek zobowiązaniowy z odbiorcą (kontrahentem Wnioskodawcy) – bowiem w zawartych umowach handlowych zagwarantowano odbiorcy prawo do opłaty motywacyjnej w określonej wysokości jako wynagrodzenie za gotowość do przystąpienia przez odbiorcę do danej umowy handlowej i wykonania wszystkich wynikających z niej obowiązków,
• Odbiorca otrzymuje od Wnioskodawcy wynagrodzenie w postaci opłaty motywacyjnej, która pozostaje w bezpośrednim związku z wykonanymi przez odbiorcę (kontrahenta Wnioskodawcy) czynnościami w postaci gotowości do przystąpienia do danej umowy handlowej a następnie wykonania wszystkich wynikających z niej obowiązków,
• Odbiorca (kontrahent Wnioskodawcy) jako świadczący usługę zyskuje zindywidualizowaną korzyść w postaci otrzymanej opłaty motywacyjnej (wynagrodzenia), wartość tego świadczenia wzajemnego jest wyrażona w pieniądzu w wysokości określonej w umowie handlowej,
• Wnioskodawca będzie otrzymywał konkretną korzyść w postaci zagwarantowania ciągłości sprzedaży towarów Wnioskodawcy oraz Spółki zależnej (jak sam Wnioskodawca wskazuje we wniosku, „jest formą zachęcania kontrahenta do zawarcia umowy handlowej na określonych w niej warunkach” - co niewątpliwie będzie miało wpływ na wzrost sprzedaży towarów Wnioskodawcy).
  
  

Należy podkreślić, że w przedmiotowej sprawie niewątpliwie istnieje element wzajemności, konieczny do uznania, że płatność w postaci opłaty motywacyjnej jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

Wypłacana przez Wnioskodawcę opłata motywacyjna (wynagrodzenie) związana jest z określonym zachowaniem Kontrahenta Wnioskodawcy – Odbiorcy poprzez gotowość do przystąpienia do danej umowy handlowej a następnie wykonania wynikających z niej obowiązków, a zatem ze świadczeniem przez niego usług.

Reasumując, kwota pieniężna (opłata motywacyjna) wypłacona Kontrahentowi Wnioskodawcy (odbiorcy) przez Wnioskodawcę z tytułu gotowości do przystąpienia do danej umowy handlowej a następnie wykonania wynikających z niej obowiązków stanowi wynagrodzenie za świadczoną usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT, co skutkuje koniecznością wystawienia przez kontrahenta Wnioskodawcy (Odbiorcę) na rzecz Wnioskodawcy faktury VAT, o ile kontrahent Wnioskodawcy (Odbiorca) jest podatnikiem podatku VAT czynnym.

Tak więc stanowisko Wnioskodawcy, że ponoszona na rzecz Odbiorcy Opłata Motywacyjna nie stanowi wynagrodzenia za jakąkolwiek czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz prawidłowym sposobem jej udokumentowania jest nota księgowa uznaniowa wystawiona przez Wnioskodawcę lub nota księgowa obciążeniowa wystawiona przez Odbiorcę, a nie faktura wystawiona przez Odbiorcę, należało uznać za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, iż powołane przez Wnioskodawcę orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-409/98 dotyczy odmiennego stanu faktycznego od przedstawionego we wniosku. W przedmiotowej sprawie kontrahent Wnioskodawcy zobowiązany jest do wykonania pewnych określonych w umowie czynności na rzecz Wnioskodawcy, za które otrzymuje należne wynagrodzenie w postaci opłaty motywacyjnej. Natomiast w powołanym orzeczeniu TS UE uznał, że zachęta pieniężna z tytułu przystąpienia do umowy długoterminowej najmu i podjęcia decyzji o zostaniu klientem usługodawcy (który nagradza za to usługobiorcę) nie jest zapłatą za świadczenie usług. TS uznał, iż w tym przypadku nie dochodzi do wzajemnego świadczenia. Zatem powyższe orzeczenie nie może mieć zastosowania w rozpatrywanej sprawie.

Zaznaczyć należy, iż przedstawiona interpretacja wydana została dla Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnopodatkowych dla kontrahenta Wnioskodawcy oraz Spółek zależnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem ORD-IN zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.