POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 5 marca 2007r. Spółki z/s w Gdańsku (data wpływu do tut. Urzędu: 07.03.2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w sprawie: zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu umowy o pracę za wykonane przez pracownika-projektanta prace twórcze objęte prawem autorskim

stwierdza, że stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Spółka buduje hale stalowe. Twórcami projektów obiektów, realizowanych przez Spółkę, są jej pracownicy zatrudnieni na stanowisku projektanta. Wnioskodawca podkreśla, że pracownicy – projektanci posiadają niezbędną wiedzę i kwalifikacje do samodzielnego wykonywania projektów konstrukcyjno – budowlanych potwierdzone decyzją Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa o nadaniu uprawnień budowlanych a także wpisem na listę członków właściwej izby samorządu zawodowego.

Tworzone projekty konstrukcyjne hal są przejawem działalności twórczej o indywidualnym charakterze (każdy projekt zawiera oryginalne rozwiązania konstrukcyjne) i są objęte prawem autorskim na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W ramach swoich obowiązków pracownicy – projektanci oprócz prac projektowych wykonują też zadania na rzecz Spółki, które nie są związane z tworzeniem nowych opracowań konstrukcyjnych. W zawartych z pracownikami – projektantami umowach o pracę ustalono odrębnie wynagrodzenie za przyjmowane przez pracodawcę prace twórcze objęte prawem autorskim i za pozostałe prace.

Czas pracy poświęcony na wykonywanie prac twórczych objętych prawem autorskim ustalany jest na podstawie prowadzonej na bieżąco ewidencji czasu pracy, w której wykazywana jest ilość czasu pracy poświęconego na wykonanie projektów konstrukcyjnych objętych prawem autorskim (Ewidencja pracy twórczej). Pozostały czas pracy nie odnotowany przez pracownika – projektanta w Ewidencji pracy twórczej przyjmuje się za czas przeznaczony na wykonanie pozostałych prac.

Wysokość wynagrodzenia za prace twórcze objęte prawem autorskim jest zmienna i określana na podstawie stawki godzinowej wyliczonej w oparciu o łączną wartość miesięcznego wynagrodzenia podzielonego przez ilość godzin czasu pracy w danym miesiącu a następnie pomnożona przez ilość godzin pracy twórczej ustalonej na podstawie Ewidencji pracy twórczej. Po wykonaniu objętych prawem autorskim projektów przez pracownika – projektanta następuje każdorazowe przyjęcie przez pracodawcę w formie protokołu wraz z weryfikacją Ewidencji pracy twórczej.

Protokół i zaakceptowana przez pracodawcę Ewidencja pracy twórczej jest podstawą do określenia jaka w danym miesiącu kalendarzowym jest wielkość wynagrodzenia za wykonane i przyjęte przez pracodawcę prace twórcze objęte prawem autorskim.

Spółka wyjaśnia ponadto, że w miesiącu, w którym pracownik – projektant nie wykonuje prac twórczych objętych prawem autorskim od należnego mu wynagrodzenia nie są naliczane podwyższone 50% koszty uzyskania przychodu.

Spółka ma wątpliwości, czy jako pracodawca – płatnik wypłacający w ramach stosunku pracy wynagrodzenie pracownikowi – projektantowi może określić koszty uzyskania przychodu w wysokości 50% od tej części wynagrodzenia (honorarium) pracownika, która jest zapłatą za wykonane przez pracownika – projektanta i przejęte przez pracodawcę prace twórcze objęte prawem autorskim.

W ocenie Spółki o zastosowaniu kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% decyduje fakt uzyskania przychodu za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego. Obowiązek twórczego działania powinien wynikać z umowy o pracę, przy czym powinna ona dokładnie określać jaka część wynagrodzenia (honorarium) obejmuje przeniesienie praw autorskich, a jaka dotyczy wynagrodzenia związanego z wykonywaniem innych obowiązków pracowniczych.

Pracodawca powinien zatem rozgraniczyć otrzymane przez pracownika wynagrodzenie. Po wykonaniu utworu powinno nastąpić jego przyjęcie udokumentowane np. oświadczeniem pracodawcy bądź protokołem.

Obowiązujące w Spółce umowy o pracę z pracownikami – projektantami zawierają wszystkie opisane powyżej elementy. Ponadto wykonane projekty spełniają kryteria zawarte w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a więc są przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ww. ustawy. Dlatego też do omawianego stanu faktycznego ma zastosowanie norma procentowa kosztów uzyskania przychodów określona w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości 50%. Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej ustawa), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym – art. 9 ust. 2 ustawy. Pojęcie przychodu definiuje art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w myśl którego, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Artykuł 10 powołanej ustawy zawiera katalog źródeł przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych, wśród nich: stosunek pracy (ust. 1 pkt 1).

W myśl przepisu art. 12 ust. 1 ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawam określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód (art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy). Powołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy wskazuje, że ustalenia, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych należy dokonać biorąc pod uwagę treść przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006r. Nr 90 poz. 631).

W myśl postanowień art. 1 ust. 1 tej ustawy przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Zgodnie z art. 1 ust. 2 tej ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe),
2. plastyczne,
3. fotograficzne,
4. lutnicze,
5. wzornictwa przemysłowego,
6. architektoniczne, architektoniczno – urbanistyczne i urbanistyczne,
7. muzyczne i słowno – muzyczne,
8. sceniczne, sceniczno – muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,
9. audiowizualne (w tym filmowe).

Podmiotem prawa autorskiego, zgodnie z art. 8 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest twórca tj. osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Stosunek pomiędzy pracodawcą a pracownikiem w sytuacji, gdy obowiązki ze stosunku pracy obejmują działalność twórczą reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w myśl którego jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

Należy zatem uznać, że jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, a obowiązki ze stosunku pracy obejmują działalność twórczą, część wynagrodzenia za pracę stanowi należność za wykonanie utworu. Z umowy o pracę powinno wynikać, jaka jest wysokość przychodu uzyskanego za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, a jaka część przychodu dotyczy wynagrodzenia ściśle związanego z wykonywaniem innych obowiązków pracowniczych. Tylko bowiem takie wyróżnienie daje podstawę do zastosowania do części wynagrodzenia kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50%.

W analizowanej sprawie łącząca pracodawcę z pracownikiem umowa o pracę wyodrębnia wynagrodzenie za wykonane przez pracownika - projektanta i przejęte następnie przez pracodawcę prace twórcze objęte prawem autorskim a czas pracy poświęcony na ich wykonanie jest wykazywany w tzw. Ewidencji pracy twórczej. Po wykonaniu objętych prawem autorskim projektów przez pracownika – projektanta następuje ich każdorazowe przyjęcie przez pracodawcę w formie protokołu wraz z weryfikacją Ewidencji pracy twórczej.

Prawidłowe jest zatem stanowisko Spółki, przy założeniu, że wykonane przez pracowników projekty są utworem w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, że w omawianym stanie faktycznym ma zastosowanie norma procentowa kosztów uzyskania przychodów określona w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy.