POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lubinie stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22.02.2007 r. (data wpływu 26.02.2007 r.) o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej prawa spółki do korzystania z ekspresowej amortyzacji środków trwałych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE
W dniu 26.02.2007 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Lubinie wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1 następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
W złożonym piśmie wskazano, że z dniem 01.03.2006 r. spółka cywilna „WKM-BUD” w składzie trzech wspólników rozpoczęła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychody spółki uzyskane w roku 2006 nie przekroczyły równowartości 800 000 euro. Ponadto każdy ze wspólników prowadzi samodzielną działalność gospodarczą, w której osiągnięto przychody nie przekraczające limitu 800 000 euro. Zdaniem wspólników, spółka jest beneficjentem nowej metody amortyzacji.
Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) w art. 5a w pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) wprowadzono definicję „małego podatnika”. Stosownie do brzmienia tego przepisu, małym podatnikiem jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł. Oznacza to, że w 2007 roku status małego podatnika przysługuje podatnikom, których przychody zmieściły się w limicie 3.180.000 zł.
Na podkreślenie zasługuje, iż omawiana definicja została wprowadzona do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłącznie na użytek jednorazowej amortyzacji oraz możliwości uiszczania kwartalnie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. W związku z powyższym, kryteria zawarte w przedmiotowej definicji należy rozpatrywać z uwzględnieniem przepisów określających zasady dokonywania jednorazowej amortyzacji oraz kwartalnego sposobu uiszczania zaliczek na podatek dochodowy.

W przypadku jednorazowej amortyzacji istotnym jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.
Zgodnie z art. 24a cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.
Jak wynika z powołanego przepisu, zarówno przychody, jak i koszty podatkowe ewidencjonowane są przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą.
Z tych też względów dla celów jednorazowej amortyzacji podatkowej, przy ocenie spełnienia kryteriów pojęcia „małego podatnika” w przypadku:
1) osób fizycznych prowadzących samodzielnie działalność gospodarczą do limitu 800 000 euro należy uwzględnić przychody wyłącznie z tej działalności, bez względu na uzyskiwanie przychodów z udziału w spółce nie będącej osobą prawną,
2) gdy działalność gospodarcza wykonywana jest w formie spółki nie będącej osobą prawną do limitu 800 000 euro należy uwzględnić przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w tej spółce.
Zatem, aby skorzystać z możliwości dokonywania, na podstawie art. 22k ust. 7 ustawy, jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych, dokonujący tych odpisów musi spełniać kryteria małego podatnika, o którym mowa w art. 5a pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.).
W świetle powyższego, stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.
Jak stanowi art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu Ośrodek zamiejscowy w Legnicy w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.