Pismem z dnia 16.02.2007r. – Spółka wystąpiła do Naczelnika Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi o udzielenie interpretacji w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Przedstawiono następujący stan faktyczny:
Spółka kupuje za granicą produkty wykorzystywane w procesie produkcji wyrobów gotowych. Faktury wystawione są w walutach obcych a Spółka jest zobowiązana do przeliczenia wartości wynikających z faktur w walutach obcych na walutę polską oraz do rozliczenia różnic kursowych. Wnioskująca nadmieniła ponadto, iż nie dokonała wyboru ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, w oparciu o art. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym Spółka podając przykład, iż: „W dniu 1 lutego 2007r. wpływa do Spółki faktura zakupu towarów wystawiona przez kontrahenta zagranicznego w dniu 25 stycznia 2007r. Spółka zaksięgowała tę fakturę w dniu 2 lutego 2007r. W dniu 6 lutego 2007r. Spółka dokonała zapłaty za przedmiotową fakturę. Faktura dotyczy zakupów, które rachunkowo stanowią koszt stycznia 2007r.” - zwróciła się z zapytaniem dotyczącym sposobu rozliczania różnic kursowych. Zdaniem wnioskodawcy rozliczenie różnic kursowych z faktury, która została ujęta w kosztach w dniu 2 lutego 2007r. będzie wynikiem różnicy między wartością poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia 1 lutego 2007r. (dzień poprzedzający dzień poniesienia kosztu) oraz wartości tego kosztu z dnia poprzedzającego dzień zapłaty czyli wartości z dnia 5 lutego 2007r. przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia zapłaty.

Postanowieniem z dnia 25.05.2007r. Nr ŁUS-II-2-423/42/07/JB, sprostowanym postanowieniem z dnia 13.06.2007r. Nr ŁUS-II-2-423/P/4/07/JB - Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe.Powołując się na art. art. 9b ust. 1 pkt 1, 15a ust. 2 pkt 2, ust. 3 pkt 2, ust. 6 i ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) stwierdził, iż w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku różnice kursowe (dodatnie albo ujemne) powstaną jako kwota wynikająca z różnicy pomiędzy wartością poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote wg kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia 24 stycznia 2007r. (dzień poprzedzający dzień poniesienia kosztu stosownie do art. 15 ust. 6 i ust. 7 w/w ustawy) oraz wartością tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia czyli z dnia 6 lutego 2007r. (dzień zapłaty wg przykładu przedstawionego we wniosku)

Pismem z dnia 31.05.2007r. Spółka wniosła zażalenie na w/w postanowienie zarzucając mu błędną wykładnię art. 15a ust. 7 w związku z ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych i wnosząc o zmianę zaskarżonego postanowienia. Zdaniem Jednostki stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16.02.2007r. jest prawidłowe.

Postanawiając jak w sentencji Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi zważył, co następuje:

Stosownie do postanowień wynikających z art. 9b ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) (w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 16.11.2006r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – Dz. U. z 2006r. Nr 217, poz. 1590) podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 15a, albo przepisów ustawy o rachunkowości.

Mając na uwadze, iż Spółka nie dokonała wyboru rozliczania różnic kursowych na podstawie ustawy o rachunkowości, zobowiązana jest stosować - w celu rozliczania różnic kursowych – zasady określone w art. 15a w/w ustawy.Zgodnie z w/w art. 15a ust. 1: „Różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3”. Z kolei z ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 w/w przepisu wynika, iż:

• dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
• ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Przez średni kurs ogłaszany przez NBP, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu – o czym jest mowa w art. 15a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z kolei za koszt poniesiony, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty – dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności – co wynika z art. 15a ust. 7 w/w ustawy.Mając na uwadze, iż przepis art. 15a ust. 7 wskazuje jedynie na wartość kosztu, która ma wynikać z otrzymanej faktury, nie precyzując momentu jego poniesienia – należy posiłkować się zapisem art. 15 ust. 4e, zgodnie z którym, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z cytowanych powyżej przepisów, obowiązujących od 01.01.2007r., jednoznacznie zatem wynika, że różnice kursowe powstają w wyniku różnic pomiędzy:

• wartością poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, a więc dzień jego ujęcia w księgach rachunkowych, a
• wartością tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczoną według faktycznie zastosowanego kursu waluty z dnia zapłaty.

Odmienny - od przedstawionego w art. 15 ust. 4e - sposób potraktowania momentu poniesienia kosztu, jako np. dzień wystawienia faktury, prowadziłby do rozbieżności pomiędzy momentem poniesienia kosztów dla celów przeliczenia kosztu wyrażonego w walucie obcej – wynikającego z otrzymanej faktury (rachunku) lub innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a momentem poniesienia kosztów dla celów ustalenia różnic kursowych. Powyższe, miałoby szczególne znaczenie w przypadku wystąpienia różnych kursów walut – w dniu poprzedzającym dzień wystawienia faktury i w dniu poprzedzającym ujęcie kosztu w księgach rachunkowych. W konsekwencji mogłoby to doprowadzić do sytuacji, iż faktyczna wartość różnic kursowych byłby inna niż wynikająca z wyliczenia.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż stanowisko Jednostki zaprezentowane zarówno we wniosku z dnia 16.02.2007r. jak i w zażaleniu z dnia 31.05.2007r., iż rozliczenie różnic kursowych z faktury, która została ujęta w kosztach w dniu 2 lutego 2007r. będzie wynikiem różnicy między:

• a) wartością poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia 1 lutego 2007r. (dzień poprzedzający dzień poniesienia kosztu) oraz
• b) wartości tego kosztu z dnia poprzedzającego dzień zapłaty czyli wartości z dnia 5 lutego 2007r. przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia zapłaty,

jest prawidłowe jedynie w odniesieniu do pkt a).

Różnice kursowe bowiem (dodatnie bądź ujemne) - w sytuacji przedstawionej przez Wnioskującą - powstaną w chwili, kiedy wystąpi różnica pomiędzy wartością:

• poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego NBP z dnia 1 lutego 2007r. (ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, a więc dzień jego ujęcia w księgach rachunkowych), a
• wartością tego kosztu przeliczoną według faktycznie zastosowanego kursu waluty z dnia 6 lutego 2007r. (z dnia zapłaty, czyli z dnia uregulowania zobowiązań).

Ponadto nadmienia się, iż stosownie do art. 14b § 1 w/w ustawy Ordynacja podatkowa - interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, nie jest wiążąca dla podatnika.