Na podstawie art. 14a § 1, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w odpowiedzi na wniosek z dnia 21.12.2006 roku (data wpływu do tut. Urzędu) w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu działalności gospodarczej kosztów związanych z odpisami amortyzacji oraz przyjęcia stawki amortyzacyjnej od środka transportu - -roweru postanawiam:
- podzielić stanowisko w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej odliczeń z tytułu odpisów amortyzacyjnych,
- nie podzielić stanowiska w części dotyczącej przyjęcia wysokości stawki amortyzacyjnej.

UZASADNIENIE

Dnia 21.12.2006 roku złożył Pan wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji odnośnie zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że dokonał Pan zakupu roweru w celu użytkowania go w prowadzonej działalności gospodarczej w charakterze środka transportu. Uzasadnia Pan nabycie powyższego środka transportu faktem prowadzenia działalności gospodarczej wymagającej częstych wizyt u swoich klientów w celu wykonania tzw. usług serwisowych, w tym również dostarczaniem klientom różnego rodzaju ofert, materiałów reklamowych i dokumentów a także w celu nawiązywania i rozszerzania nowych kontaktów w różnych środowiskach oraz prezentowania produktów.

W złożonym wniosku pyta Pan czy z uwagi na cenę nabycia przedmiotowego roweru przekraczającego kwotę 3500,00 zł, odpisy amortyzacyjne można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz zakwalifikować wyżej wymieniony środek trwały do grupy ,,środki transportu pozostałe" o symbolu KŚT 79 a zatem zastosować stawkę amortyzacyjną dla roweru w wysokości 20%.

Ustosunkowując się do stanu faktycznego zauważam:

Zgodnie z zasadą wymienioną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 roku, Nr 14, poz. 176 z późn. zm) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z kolei art. 22 a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok , wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23, zgodnie z art. 22 ust. 8 wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są kosztem uzyskania przychodów.

W powołanym art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie, jakie konkretne wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Celem kosztu powinno być osiągnięcie przychodu, wydatek nie może znajdować się na liście zawartej w art. 23 ust. 1 w/w ustawy oraz musi być poniesiony i odpowiednio udokumentowany stosownie do postanowień zawartych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 roku w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów należy zatem ocenić jego związek przyczynowo-skutkowy z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodów. Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności , decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy.

Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Warunkiem koniecznym do uznania danego przedmiotu za środek trwały jest jego wykorzystanie przez podatnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Przez wykorzystywanie na potrzeby działalności należy rozumieć taką sytuację, w której dane rzeczy służą do prowadzenia działalności lub ułatwiają podatnikowi jej prowadzenie, przyczyniając się do możliwości uzyskania przychodu. Warunkiem amortyzacji środka trwałego jako kosztu uzyskania przychodu jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego tego rodzaju, że uzyskanie przez podatnika przychodu nastąpiło w wyniku gospodarczego wykorzystania danego środka trwałego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że zakupiony środek transportu - rower jest używany przez Pana w prowadzonej działalności gospodarczej do dostarczania klientom różnego rodzaju ofert materiałów reklamowych, prezentowania produktów, wykonywania usług serwisowych itp.

Uwzględniając zakres prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej związanej z ubezpieczeniami i funduszami emerytalno-rentowymi, można przypuszczać iż wyżej wymienione czynności mogą wpłynąć na zwiększenie przychodów z prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. W przedstawionym stanie faktycznym związek przyczynowo-skutkowy zachodzi (lub zajdzie w przyszłości).

Jeśli zatem przedmiotowy rower spełni warunki dotyczące zaliczenia go do środków trwałych a także spełni kryteria przychodu, to zgodnie z art. 22n pkt 4 w/w ustawy najpóźniej w miesiącu przekazania go do używania należy dokonać stosownego zapisu w ewidencji środków trwałych oraz dokonać naliczenia odpisów amortyzacyjnych, a odpisy z jej tytułu będę stanowiły koszty uzyskania przychodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak z powyższego wynika zakupiony przez Pana środek transportu – rower może być wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Nadmienia się, że fakt chociażby jednorazowego wykorzystania przez Pana roweru do celów osobistych dyskwalifikuje go do uznania jako środek trwały.

Z doświadczenia życiowego wynika że rowery w cenie powyżej 3.500,00 zł są to rowery rehabilitacyjno-sportowe i co do zasady nie są wykorzystywane do celów działalności gospodarczej. Ciężar udowodnienia, że rower wykorzystywany jest wyłącznie dla celów działalności gospodarczej spoczywa na podatniku.

Przedstawione przez Pana, w tym zakresie stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie nadmienia się, że środki transportu zostały sklasyfikowane w grupie 7 Klasyfikacji Środków Trwałych, która jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służących między innymi do celów ewidencyjnych i ustalenia stawek amortyzacyjnych.

Według wyżej wymienionej klasyfikacji - rower, mieści się w zakresie rodzaju KŚT 79 - tj. środki transportu pozostałe. Określona w Wykazie roczna stawka amortyzacyjna dla tego środka trwałego wynosi 18%.

A zatem w tej kwestii tut. Organ nie podziela Pana stanowiska w sprawie.

Biorąc powyższe pod uwagę postanawiam jak w sentencji.

Ponadto informuję, iż w myśl art. 14a § 2 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa powyższa interpretacja dotyczy przedstawionego przez Państwo stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Interpretacja zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast organ podatkowy i organ kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji.

Od niniejszego postanowienia przysługuje Państwu prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za moim pośrednictwem w terminie 7 dni od dnia doręczenia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).