POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z art. 2 § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. – Ordynacja Podatkowa (tj. Dz. U. Z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 25.06.2007r. znak o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego – biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia

uznać stanowisko strony za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Strona w związku ze świadczonymi czynnościami bankowymi określonymi w art. 5 ustawy z dnia 29.08.1997r. Prawo Bankowe, które mieszczą się w zakresie usług pośrednictwa finansowego, określonym w ustawie o podatku od towarów i usług z dnia 11.03.2004r. (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), świadczy na rzecz kontrahenta usługi uboczne, pomocnicze, ściśle związane z usługą podstawową. Przykładowo, świadcząc na rzecz kontrahenta usługi dystrybucji produktów finansowych (jednostek funduszu inwestycyjnego, dodatkowo zobowiązuje się do informowania i promowania tych produktów. Usługi uboczne są jedynie dodatkiem do usługi głównej, samodzielnie nie mając żadnej wartości dla kontrahenta i pełnia rolę służebną w stosunku do usługi podstawowej. Ich świadczenie nie jest celem samym w sobie, lecz ich brak często uniemożliwiałby wykonanie usługi głównej, a przynajmniej znacznie by ją zubożył.Zdaniem Spółki przedstawione powyżej czynności wykonywane na rzecz kontrahenta powinny być traktowane jako usługi pomocnicze, uboczne w stosunku do usług pośrednictwa finansowego (usług głównych), a w efekcie opodatkowane tak jak usługi główne, tj. zwolnione od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 11.03.1997r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega min. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Od tej zasady ustawodawca przewidział wyjątki, które zostały wymienione w art. 43 w/w ustawy. W pozycji nr 3 załącznika nr 4 do ustawy stanowiącego wykaz usług zwolnionych od podatku znajdują się usługi pośrednictwa finansowego sklasyfikowane w sekcji J ex (65-67).

Jednocześnie określone zostały usługi pośrednictwa finansowego, które nie korzystają ze zwolnienia z podatku od towarów i usług. Są to:działalność lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez banki,usługi polegające na oddaniu w odpłatne użytkowanie rzeczy ruchomej,usługi doradztwa finansowego (PKWiU ex 67.13.10-00.20),usługi doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (PKWiU ex 67.20.10-00.20, - 00.30) z wyjątkiem świadczonych przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz świadczonych w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń,usługi ściągania długu oraz faktoringu,usługi zarządzania akcjami, udziałami w spółkach oraz związkach, obligacjami i innymi rodzajami papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,transakcje dotyczące dokumentów ustanawiających tytuł własności,transakcje dotyczące praw w odniesieniu do nieruchomości.Zagadnienie, o rozstrzygnięcie którego zwraca się Spółka, dotyczy sposobu opodatkowania usług pomocniczych, a konkretnie tego, czy czynności te będą opodatkowane każda według stawki indywidualnej (jako czynności samoistne), czy też będą opodatkowane według takich samych zasad (tej samej stawki) jak usługa główna .Zdaniem spółki brak jest podstaw do traktowania czynności dodatkowych jako niezależnych od usługi głównej i odrębnego ich opodatkowania.

Dzielenie wykonywanej, kompleksowej usługi na dwie odrebne usługi jest niezgodne z powszechnie przyjętą praktyką gospodarczą, orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości oraz orzecznictwem Sądu Najwyższego. W wyroku ETS w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96) Trybunał orzekł: „(...) Z art. 2(1) VI Dyrektywy wynika, iż każde świadczenie usług musi być zasadniczo uznawane za odrębne i niezależne i, po drugie, świadczenie obejmujące jedną usługę z ekonomicznego punktu widzenia nie powinno być sztucznie dzielone, by nie zakócić funkcjonowania systemu VAT; należy określić zasadnicze cechy transakcji w celu ustalenia, czy podatnik świadczy na rzecz klienta, (...), kilka odrębnych usług zasadniczych, czy też jedną usługę. Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.Pogląd ten jest zbieżny ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, który w wyroku z dnia 21.05.2002 r., sygn. akt III RN 66/01 stwierdził, iż: „podział jednorodnej, kompleksowej usługi na dwa odrębne rodzaje jest podziałem sztucznym i nie może stanowić podstawy do podziału kwoty należnej za tę usługę na dwie części, z czego każda jest objęta inną stawką VAT”. Teza ta zachowuje swoją aktualność także w obecnie obowiązującym stanie prawnymPonieważ, jak zostało to przedstawione we wniosku, usługi informacyjne i promocyjne dotyczące produktów finansowych, będących przedmiotem usług dystrybucji świadczonych przez Stronę (usługa główna) mają wyłącznie charakter pomocniczy (służebny) i nie stanowią dla kontrahenta celu samego w sobie, należy podzielić pogląd odnośnie ich opodatkowania według tych samych zasad co usługa główna.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

POUCZENIE

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony – do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14 b § 1i 2 ustawy – Ordynacja Podatkowa).Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od jego doręczenia (art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 ustawy – Ordynacja podatkowa).