INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku (data wpływu 24.12.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w latach 2006 – 2007 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.12.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w latach 2006 – 2007.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W lipcu 2004 roku Wnioskodawca wyjechał z Polski do Wielkiej Brytanii z zamiarem stałego pobytu, przenosząc tym samym centrum interesów życiowych do Anglii. po przyjeździe podjął pracę i zarejestrował się w X (urząd imigracyjny). Od początku podjęcia pracy Wnioskodawca rozlicza się z uzyskanych dochodów w I..... (odpowiednik polskiego urzędu skarbowego). Uiszcza wszelkie opłaty, w tym składki na ubezpieczenie społeczne na otrzymany numer identyfikacji ubezpieczeniowej. Od początku pobytu w Zjednoczonym Królestwie Wnioskodawca wykonuje pracę kierowcy autobusu miejskiego, a od marca 2006 roku podpisał umowę o pracę na czas nieokreślony. Wnioskodawca uczęszcza na kurs języka angielskiego. Od ponad roku jest zaręczony z obywatelką Wielkiej Brytanii, z którą zamierza założyć rodzinę.

Do lipca 2004 roku Wnioskodawca mieszkał i pracował w Polsce, a do końca 2004 roku w Wielkiej Brytanii. Za ten rok rozliczył się z dochodów w Urzędzie Skarbowym w Lesznie.

W latach 2005 – 2006 i do chwili obecnej Wnioskodawca uzyskuje dochody tylko w Wielkiej Brytanii. Płatnikiem poborów jest podmiot zagraniczny mający siedzibę w Wielkiej Brytanii.

Pismem z dnia 20.02.2008 r. Nr IPPB2/415-601/08-2/SP wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia stanu faktycznego przedstawionego we wniosku poprzez szczegółowe wskazanie:

• jakie były w latach 2004 – 2006 powiązania gospodarcze i rodzinne Wnioskodawcy z Polską,

• czy uzyskiwane w latach 2004 – 2006 dochody pochodziły z Polski, czy tylko z zagranicy.

• kto jest płatnikiem zagranicznych poborów,

• czy Wnioskodawca posiada dla celów podatkowych certyfikat rezydencji Anglii oraz,
  
  

sprecyzowanie zapytania: o który rok chodzi odnośnie ustalenia obowiązku podatkowego...

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie informując, iż:

W latach 2006 i 2007 oraz obecnie mieszka i pracuje w Wielkiej Brytanii, gdzie zamierza pozostać na stałe, wspólnie z narzeczoną prowadzi gospodarstwo domowe. W Polsce nie posiada żadnych powiązań gospodarczych i rodzinnych. Płatnikiem poborów od 2005 r. do chwili obecnej jest pracodawca Angielski, płaci wszystkie należne podatki oraz składki na ubezpieczenia w Anglii oraz posiada certyfikat rezydencji. Wnioskodawca wskazał, iż skierowane zapytanie dotyczy ustalenia obowiązku podatkowego za rok 2006 i 2007.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, zgodnie z art. 4 umowy pomiędzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych, podpisana w L dnia 16 grudnia 1976 r., można uznać, iż Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania na terytorium Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii w latach 2006 - 2007...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spełnione zostały wszystkie przesłanki do uznania, iż miejscem zamieszkania Wnioskodawca, w myśl art. 4 umowy, jest Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca wyjechał do Wielkiej Brytanii w połowie 2004 roku i mieszka tam do chwili obecnej. W Polsce przebywa jedynie podczas krótkotrwałych odwiedzin rodziny.

Spełniony został, również drugi warunek dotyczący przeniesienia ośrodka interesów życiowych. Najbliższa osoba – narzeczona, także zamieszkuje w Wielkiej Brytanii, jest obywatelką Zjednoczonego Królestwa. W celu potwierdzenia wyjazdu na pobyt stały, Wnioskodawca zarejestrował się w X oraz podpisał z pracodawca umowę o pracę na czas nieokreślony. Mając na względzie powyższy stan faktyczny Wnioskodawca nie musi rozliczać się z podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu dochodów uzyskanych na terytorium Wielkiej Brytanii za lata 2005 - 2007.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 01.01.2003 r. do dnia 31.12.2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymieniony wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20), określenie „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie” oznacza – z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu – każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Definicja „miejsca zamieszkania” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw będących Stronami umowy i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31.12.2006 r. pojęcie „miejsca zamieszkania” nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Rozpatrując obowiązek podatkowy w 2007 roku należy wziąć pod uwagę przepisy podatkowe obowiązujące od 01.01.2007 r.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2007 r., obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U z 2006 r. Nr 250, poz. 1840), określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsce zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż w roku 2006 i 2007 r. nie posiadał Pan miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Wielkiej Brytanii, w tym państwie mieszkał Pan z zamiarem stałego pobytu, pracował, podpisał umowę o pracę na czas nieokreślony, jest zaręczony z obywatelką Zjednoczonego Królestwa, uczęszcza na kurs języka angielskiego. Zarejestrowany był Pan w tamtejszym urzędzie imigracyjnym (X ), natomiast na terenie Polski nie uzyskiwał Pan żadnych dochodów „nie miał żadnych powiązań gospodarczych i rodzinnych”.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony stan prawny stwierdza się, że zarówno w 2006 r. jak w 2007 r. Wnioskodawca spełniał przesłanki pozwalające uznać go za osobę, która ma miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art.52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art.47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art.53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.