INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2007r. (data wpływu 17 grudnia 2007r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 marca 2008r. (data wpływu 14 marca 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania określonych działań kontrahentów Wnioskodawcy za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, udokumentowania tych czynności fakturami VAT ze stawką 22% oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturach VAT dokumentujących przyznane (wypłacone) premie pieniężne - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2007r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania określonych działań kontrahentów Wnioskodawcy za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, udokumentowania tych czynności fakturami VAT ze stawką 22% oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturach VAT dokumentujących przyznane (wypłacone) premie pieniężne. W odpowiedzi na wezwanie z dnia 5 marca 2008r. nr IBPP1/443-580/07/PK wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 marca 2008r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji armatury sieci domowej, a sprzedając swoje wyroby, wykonuje czynności odpłatnej dostawy towarów opodatkowane wg stawki 22%.

W ramach działalności Spółka zawiera z kontrahentami ramowe umowy handlowe, korzystając przy tym z jednolitego wzorca gwarantującego równe traktowanie wszystkich swoich odbiorców. Przedmiotem standardowej umowy ramowej określonym na jej wstępie jest cyt: „określenie wzajemnych zobowiązań producenta i odbiorcy dotyczących współpracy w zakresie dystrybucji produktów określonych w cenniku produktów producenta". Umowa taka określa przy tym nie tylko warunki na jakich strony zamierzają zawierać właściwe umowy sprzedaży towarów (takie jak zasady składania ofert, warunki dostawy, terminy zapłaty lub zasady rękojmi) lecz również określone zobowiązania, które wykraczają poza treść przyszłych umów sprzedaży i powstają z chwilą zawarcia umowy ramowej.

Szczególnie istotnym zobowiązaniem przewidzianym w umowie ramowej jest świadczenie odbiorcy polegające na utrzymywaniu we wszystkich jego punktach sprzedaży hurtowej i detalicznej ekspozycji reklamującej wyroby Spółki, które powinny znajdować się na tablicach i ekspozytorach.

Ponadto w swoich punktach sprzedaży kontrahent ma obowiązek eksponować aktualne katalogi firmy, wzory, atesty oraz inne materiały reklamowe wydawane przez Spółkę.

Umowa ramowa przewiduje również inne obowiązki kontrahenta w zakresie współpracy, których nadrzędnym celem jest budowanie wizerunku Spółki w tym, dostarczenie niezbędnej wiedzy (informowanie o popycie i konkurencji) potrzebnej do utrzymania i wzmocnienia pozycji rynkowej. Tekst umowy ramowej nie precyzuje wprost odrębnego wynagrodzenia z tytułu opisanych wyżej świadczeń kontrahenta, jednakże przewiduje świadczenie pieniężne nazywane premią, które, uwzględniając zgodny zamiar i praktykę stron, powinno być rozumiane jako świadczenie wzajemne Spółki z tytułu przywołanych wyżej świadczeń o charakterze usług marketingowych. Na zgodną wykładnię treści umowy ramowej przez strony wskazują okoliczności, że miernikiem wysokości premii jest obrót uzyskany w danym okresie rozliczeniowym, a kontrahenci dokumentują należną premię, wystawiając faktury VAT ze stawką 22%. Nadto w samym układzie umowy instytucja premii przewidziana jest w części dotyczącej działań marketingowych, jako że bezpośrednio po ustępie wprowadzającym jej konstrukcję kolejne jednostki redakcyjne tekstu przewidują dodatkowo możliwość i zasady współfinansowania przez strony odrębnie określonych i uzgodnionych działań marketingowo - promocyjnych.

Ponieważ premie pieniężne stanowią wynagrodzenie za ww. świadczenia kontrahentów a wysokość tego wynagrodzenia, jako wyznacznik efektywności działań kontrahentów, jest mierzona wysokością osiągniętych obrotów nie ulega wątpliwości, że wpływają one na wysokość osiąganych przez podatnika przychodów. Równocześnie należy stwierdzić, że powyższe wydatki nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z tym, podatnik uważa, że przedmiotowe premie stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i kwalifikują się do kategorii kosztów, o których mowa w art. 15 ust 4 tej ustawy i na tej podstawie potrąca te koszty.

Wnioskodawca w umowie zapewnił sobie również możliwość wpływu na ceny sprzedaży stosowane przez kontrahentów, stosując politykę tzw. „ceny katalogowej", która polega na sprzedaży wyrobów odbiorcom z określonymi upustami od tej ceny. System upustów polega na tym, iż jest tzw. "rabat podstawowy" stosowany we wszystkich transakcjach oraz dodatkowe rabaty zależne od celu zakupu lub zakupywanego asortymentu. Odbiorcy zostali zobowiązani do dalszej sprzedaży wyrobów producenta po cenie nie niższej niż cena katalogowa pomniejszona o rabat podstawowy. Ww. rabaty zawarte są w cenie i uwidocznione na fakturze VAT wystawianej przez producenta

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wykonywanie przez kontrahentów Spółki wyszczególnionych wyżej zobowiązań wynikających z zawartych umów handlowych stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i czy świadczenie pieniężne określane jako premia stanowi wynagrodzenie (świadczenie wzajemne) za wykonanie takich usług...
   
   
2. Czy wykonywanie przez kontrahenta przedmiotowych świadczeń powinno być zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy stwierdzane fakturą VAT, z wykazaniem podatku należnego wg stawki 22%...
   
   
3. Czy Wnioskodawcy zgodnie z art. 86 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wykazanego w fakturach, o których mowa w pytaniu drugim...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, uzasadnioną jest odpowiedź twierdząca na wszystkie trzy pytania. Uzasadniając stanowisko w zakresie pierwszego pytania należy uznać, że czynności polegające na określonym wyżej sposobie prezentacji produktów i materiałów Podatnika przez kontrahenta Spółki stanowią w rozumieniu kodeksu cywilnego świadczenie stanowiące przedmiot umownego zobowiązania kontrahenta. Zważywszy charakter działań podejmowanych przez odbiorcę w wykonaniu opisanych powyżej zobowiązań, na gruncie przepisów prawa podatkowego czynności takie należy kwalifikować jako świadczenie usług opodatkowane podatkiem od towarów i usług zgodnie z art.5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Umowy handlowe zawierane przez Spółkę są umowami ramowymi. Umowy takie na gruncie przepisów kodeksu cywilnego stanowią umowy nienazwane, których konstrukcja pozostawiona jest swobodzie kontraktowej stron. W zakresie, w którym umowa konstytuuje opisane wyżej zobowiązania odbiorcy, ma ona niewątpliwie charakter obligacyjny i w tej części zbliżona jest najbardziej do konstrukcji umowy o świadczenie usług, do której z kolei odpowiednie zastosowanie przepisy umowy zlecenia zgodnie z art. 750 kc.

Umowa o świadczenie usług jest co do zasady umową wzajemną (art. 735 w zw. z art. 750 kc), chyba, że strony postanowiłyby inaczej. Również umowa ramowa, która przewiduje zobowiązania obu stron, może mieć charakter umowy wzajemnej w rozumieniu art. 487 §2 kc. W ocenie podatnika konstrukcja zawieranych przez niego umów handlowych wskazuje na fakt, że spełniają one przesłankę umowy wzajemnej polegającą na tym, że świadczenia jednej strony mają być odpowiednikiem świadczeń drugiej strony, w szczególności zważywszy fakt, że wzajemny charakter zobowiązań jest podkreślony na samym jej wstępie przy określeniu przedmiotu umowy.

Zważywszy powyższe, należy uznać, że świadczenie pieniężne określane jako premia stanowi świadczenie wzajemne z tytułu wykonania przez kontrahenta jego zobowiązań wynikających z umów handlowych.

Okoliczność, że premia stanowi odpowiednik świadczeń kontrahenta wynika nie tylko z samej konstrukcji umowy, lecz również z przyjęcia przez strony kryterium ustalania wysokości wynagrodzenia w postaci obrotu. Kryterium takie stanowi bowiem miarodajny miernik skuteczności działań podejmowanych przez kontrahenta w wykonaniu jego zobowiązań.

Głównym celem czynności marketingowych jest bowiem zwiększenie sprzedaży a z punktu widzenia podmiotu reklamowanego ich wartość jest proporcjonalna do korzyści jakie może on uzyskać na skutek tych czynności. Z punktu widzenia Spółki podstawową korzyścią i celem takiego określenia wzajemnych zobowiązań stron jest zwiększenie sprzedaży własnych wyrobów, zatem uzależnienie wynagrodzenia od wysokości obrotu stanowi adekwatne odzwierciedlenie wartości świadczeń uzyskiwanych w tym zakresie przez Spółkę.

Powyższe uzasadnienie kwalifikacji omawianych świadczeń na gruncie prawa cywilnego nie powinno pozostawać bez wpływu na kwalifikację realizacji umów handlowych na gruncie przepisów prawa podatkowego i w opinii Spółki uzasadnia jej stanowisko w odniesieniu do pierwszego pytania. Przy założeniu słuszności powyższej argumentacji, należy również udzielić odpowiedzi twierdzącej na pytania drugie i trzecie. Jeżeli bowiem przyjąć, że świadczenia kontrahentów Spółki stanowią świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy od podatku od towarów i usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT na gruncie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, wówczas kontrahenci Spółki zobowiązani będą do wystawiania faktur dokumentujących fakt dokonania czynności, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy. Zważywszy, że nie istnieją przesłanki uzasadniające zastosowanie stawki innej niż 22%, znajdzie ona w tym przypadku zastosowanie zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie Spółce przysługiwać będzie prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w tych usługach, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy.
Zważywszy powyższe, stanowisko podatnika należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT), natomiast przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
   
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
   
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa

– zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Uwzględniając powyższe, każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powoływanej ustawy.

Ze stanu faktycznego wynika, że kontrahenci Wnioskodawcy w ramach zawieranych umów zobowiązują się do:

• utrzymywania we wszystkich swoich punktach sprzedaży hurtowej i detalicznej ekspozycji reklamującej wyroby Spółki, które powinny znajdować się na tablicach i ekspozytorach.
  
• eksponowania aktualnych katalogów firmy, wzorów, atestów oraz innych materiałów reklamowych wydawanych przez Spółkę.
  
• dostarczenia niezbędnej wiedzy (informowanie o popycie i konkurencji) potrzebnej do utrzymania i wzmocnienia pozycji rynkowej.
  
  

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez kontrahentów Wnioskodawcy niewątpliwie stanowią świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast sposób ustalenia wysokości wynagrodzenia, jego nazwania jak również jego formy za świadczenie ww. usług leży w gestii Stron umowy i w żaden sposób nie wpływa na powyższą konkluzje.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przez sprzedaż, zgodnie z przepisem art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów

W świetle powyższego, ww. usługi świadczone przez kontrahentów Wnioskodawcy na jego rzecz winny być udokumentowane fakturą, gdyż zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. A świadczone usługi w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT powinny być opodatkowane 22% stawką podatku od towarów i usług.

Opodatkowaniu stawką 22% podlegają również towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę – art. 41 ust. 13 ustawy o VAT.

Jeśli chodzi natomiast o kwestie związane z prawem do odliczenia przez Wnioskodawcę podatku naliczonego w otrzymanych od kontrahentów fakturach dokumentujących udzielone przez Wnioskodawcę premie pieniężne za świadczone usługi, to obowiązuje zasada, zgodnie z którą prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zatem bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przy czym ustawodawca na powyższe prawo nałożył pewne ograniczenia m.in. w art. 88 ust. 1 pkt 2 zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Jeżeli zatem w przedmiotowej sprawie premie pieniężne są udzielane w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT, oraz stanowią koszt uzyskania przychodu, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących udzielone kontrahentom premie pieniężne.

Reasumując należy stwierdzić, że świadczenia nabywane przez Wnioskodawcę od swych kontrahentów, za które wypłacane są premie pieniężne, są usługami w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Świadczenie przedmiotowych usług winno być udokumentowane, przez kontrahentów Spółki, fakturą VAT, a stawka podatku będzie wynosiła 22%. Natomiast Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tych faktur.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.