INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2012r. (data wpływu 30 marca 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 kwietnia 2012r. (data wpływu 13 kwietnia 2012r.) i pismem z dnia 14 czerwca 2012r. (data wpływu 18 czerwca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy opłata za nieterminowy zwrot sprzętu po zakończeniu umowy podlega opodatkowaniu oraz czy opłata za niezwrócony sprzęt stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 11 kwietnia 2012r. (data wpływu 13 kwietnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy opłata za nieterminowy zwrot sprzętu po zakończeniu umowy podlega opodatkowaniu oraz czy opłata za niezwrócony sprzęt stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 czerwca 2012r. (data wpływu 18 czerwca 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu znak: IBPP1/443-360/12/LSz z dnia 30 maja 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Regionalna Telewizja Kablowa (RTK) w … jest zarejestrowanym podatnikiem VAT i składa miesięczne deklaracje VAT od 1992 roku. RTK świadczy usługi telewizji kablowej oraz dostępu do internetu zwanym dalej CDI.

Klient korzystający z którejkolwiek z tych usług otrzymuje na czas trwania umowy urządzenie abonenckie czyli modem kablowy lub set-top-boxa, będący własnością RTK zgodnie z § 10 pkt 2 Regulaminu.

§ 10 pkt 2 Regulaminu brzmi - Urządzenie Abonenckie stanowi własność Dostawcy usług. Abonent nabywa prawo do używania urządzenia abonenckiego przez okres trwania umowy.

Umowa zawarta może być na czas określony 18 lub 24 miesięczny, lub na czas nieokreślony z 30 dniowym okresem wypowiedzenia.

Po zakończeniu umowy klient zgodnie z regulaminem ma obowiązek zwrócić sprzęt.

§ 10 pkt 12 Regulaminu brzmi - W terminie 14 dni roboczych od daty rozwiązania lub wygaśnięcia Umowy lub zawieszenia świadczenia usługi, abonent zobowiązuje się zwrócić urządzenie abonenckie dostawcy usług w stanie nie gorszym, niż wynikający z normalnej eksploatacji, dostarczając go na własny koszt do Biura Obsługi Klienta osobiście, lub przesyłką pocztowa bądź kurierską. W przypadku uchybienia temu terminowi bądź dostarczenia urządzenia abonenckiego uszkodzonego, niekompletnego lub bez oryginalnego opakowania, Abonent zobowiązany jest do zapłaty odszkodowania w formie kary umownej w wysokości określonej w Cenniku.

Jeżeli wysokość szkody Dostawcy usług przewyższa wysokość kary umownej, Dostawcy usług przysługuje prawo dochodzenia odszkodowania przewyższającego wysokość kary umownej.

Po zakończeniu umowy sprzęt zostaje zdalnie wyłączony i jest bezużyteczny dla klienta.

Po upływie obowiązującego terminu zwrotu sprzętu, RTK wysyła wezwanie do zwrotu urządzenia abonenckiego, w przypadku braku reakcji RTK wysyła notę księgową z obciążeniem za okres przetrzymania sprzętu wg cennika:

• oplata za nie zwrócony modem do internetu po zakończeniu świadczenia usługi wynosi 2,50 zł za dzień a opłata nie może być wyższa niż 150,00 zł.
• oplata za nie zwrócony set-top-box wynosi 1,60 zł za każdy dzień zwłoki nie więcej niż 300,00 zł.
  
  

Ponadto klient obciążany jest na podstawie noty księgowej wartością niezwróconego urządzenia abonenckiego. Przez cały czas postępowania windykacyjnego urządzenie abonenckie pozostaje własnością RTK.

Reasumując: w przypadku nie wywiązania się z umowy i nie zwrócenia urządzenia abonenckiego wg przywołanych § na kliencie ciąży obowiązek uiszczenia opłaty za okres przetrzymania sprzętu oraz równowartość nie zwróconego sprzętu.

Z chwilą uregulowania noty za niezwrócony sprzęt, urządzenie abonenckie przechodzi na własność klienta, a tym samym ustaje obowiązek jego zwrotu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (zadane w piśmie z dnia 14 czerwca 2012r.):

Czy opłata za nieterminowy zwrot sprzętu jest odszkodowaniem, a tym samym nie podlega obowiązkowi VAT...

Czy opłata za niezwrócony sprzęt będzie dostawą towarów w rozumieniu art. 7 pkt 1, a tym samym będzie podlegała obowiązkowi VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Opłata za nieterminowy zwrot sprzętu (za przetrzymanie sprzętu) jest odszkodowaniem, a tym samym nie podlega obowiązkowi VAT.

Opłata za niezwrócony sprzęt będzie dostawą towarów w rozumieniu art. 7 pkt 1, a tym samym będzie podlegała obowiązkowi VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług (zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT), o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Świadczenie usług na gruncie podatku od towarów i usług ma szersze znaczenie niż świadczenie usług w rozumieniu potocznym. Stosownie do treści powołanych przepisów, każde świadczenie na rzecz osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, uznawane jest na gruncie ustawy za usługę.

Zatem definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi telewizji kablowej oraz dostępu do internetu. Klient korzystający z którejkolwiek z tych usług otrzymuje na czas trwania umowy urządzenie abonenckie, będące własnością Wnioskodawcy zgodnie z regulaminem.

Klient nabywa prawo do używania urządzenia abonenckiego przez okres trwania umowy, która może zawarta być na czas określony 18 lub 24 miesięczny, lub na czas nieokreślony z 30 dniowym okresem wypowiedzenia. Po zakończeniu umowy klient zgodnie z regulaminem ma obowiązek zwrócić sprzęt. Po zakończeniu umowy sprzęt zostaje zdalnie wyłączony i jest bezużyteczny dla klienta.

W § 10 pkt 12 Regulaminu zapisano, że w terminie 14 dni roboczych od daty rozwiązania lub wygaśnięcia umowy lub zawieszenia świadczenia usługi, abonent zobowiązuje się zwrócić urządzenie abonenckie dostawcy usług w stanie nie gorszym, niż wynikający z normalnej eksploatacji, dostarczając go na własny koszt do Biura Obsługi Klienta osobiście, lub przesyłką pocztowa bądź kurierską. W przypadku uchybienia temu terminowi bądź dostarczenia urządzenia abonenckiego uszkodzonego, niekompletnego lub bez oryginalnego opakowania, Abonent zobowiązany jest do zapłaty odszkodowania w formie kary umownej w wysokości określonej w Cenniku.

Po upływie obowiązującego terminu zwrotu sprzętu, Wnioskodawca wysyła wezwanie do zwrotu urządzenia abonenckiego, w przypadku braku reakcji Wnioskodawca wysyła notę księgową z obciążeniem za okres przetrzymania sprzętu wg cennika.

Przez cały czas postępowania windykacyjnego urządzenie abonenckie pozostaje własnością Wnioskodawcy.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii czy opłata za nieterminowy zwrot sprzętu jest odszkodowaniem niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT.

Szkoda zgodnie z art. 361 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) to każdy uszczerbek, który dotyka poszkodowanego, zarówno o charakterze majątkowym, jak i niemajątkowym. Szkoda może obejmować stratę, jaką doznaje mienie poszkodowanego lub utratę korzyści, jakiej poszkodowany mógł się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zgodnie z art. 471 Kodeksu cywilnego „dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi”. Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto, między zdarzeniem a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy.

Natomiast zagadnienie dotyczące kar umownych regulują przepisy Działu II Kodeksu cywilnego - „Skutki niewykonania zobowiązań”. Zgodnie z art. 483 § 1 k.c. można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna). Przepis art. 483 Kodeksu cywilnego jest bezwzględnie obowiązującym przepisem prawa, tzn. kary umowne mogą być wyłącznie sankcją za niewykonanie lub niewłaściwe wykonanie zobowiązań niepieniężnych. Odstąpienie od umowy stanowi realizację uprawnień związanych z określonymi wypadkami niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązań z umów wzajemnych i skuteczne odstąpienie od umowy stanowi w pewnym sensie potwierdzenie, że istotnie miał miejsce przypadek niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przez drugą stronę.

Z cyt. wyżej art. 483 § 1 kodeksu cywilnego wynika, iż kara umowna zatem jest dodatkowym zastrzeżeniem umownym, wprowadzanym do umowy w ramach swobody kontraktowania, mającym na celu wzmocnienie skuteczności więzi powstałej między stronami w wyniku zawartej przez nie umowy i służy realnemu wykonaniu zobowiązań (wyrok SN z 8 sierpnia 2008r., V CSK 85/08). Przewidziany umową obowiązek zapłaty kary umownej ma w stosunku do zasadniczego obowiązku dłużnika wynikającego z tej umowy charakter uboczny (akcesoryjny).

Mając na uwadze powyższe regulacje prawne należy wskazać, iż kary umowne mogą być wyłącznie sankcją za niewykonanie lub niewłaściwe wykonanie zobowiązań.

Zastrzeżenie kary umownej można zatem traktować jako formę uproszczenia redakcji warunków umowy, która pozwala na przyjęcie przez strony, że wypadki niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, stanowią jednocześnie podstawę do domagania się zapłaty kary umownej.

TSUE w sprawie o sygnaturze C-277/05 Societe Thermale D`Eugenie - Les - Bains ETS stwierdził, że: „Artykuły 2 ust. 1 i 6 ust. 1 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, powinny być interpretowane w ten sposób, że kwoty zapłacone tytułem zadatku w ramach umów dotyczących świadczenia usług hotelarskich podlegających podatkowi VAT, w przypadku, gdy klient skorzysta z uprawnienia do odwołania rezerwacji, a kwoty te są zatrzymywane przez przedsiębiorstwo hotelarskie, należy uznać za odszkodowanie ryczałtowe płacone w celu naprawienia szkody poniesionej w następstwie niewykonania umowy przez klienta, bez bezpośredniego związku z jakąkolwiek odpłatnie świadczoną usługą, które jako takie nie podlega opodatkowaniu”.

Z powyższego opisu stanu faktycznego oraz przytoczonych przepisów prawa wynika, że opłaty za nieterminowy zwrot urządzenia abonenckiego mają charakter kary umownej, za nieprzestrzeganie uprzednio zaakceptowanych warunków korzystania z usług telewizji kablowej bądź dostępu do Internetu określonych w regulaminie.

O tym, czy w przedmiotowej sprawie opłata za bezumowne korzystanie ze sprzętu po zakończeniu umowy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, decydować muszą w każdym przypadku konkretne okoliczności.

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy o VAT wynika, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Należy podkreślić, iż oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dana czynność (dostawa towarów czy też usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Powyższe stanowisko potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku C-16/93 pomiędzy R.J Tolsma v. Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, Trybunał zauważył, iż czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

Z kolei w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981r., C-154/80 Staatssecretaris van Financien v. Stowarzyszenie spółdzielcze „Cooperatieve Aardappelenbewaarplaats GA” Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

W konsekwencji należy stwierdzić, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie opłaty ponoszone przez klienta za korzystanie ze sprzętu po zakończeniu umowy nie stanowią należności za świadczone usługi, bowiem nie istnieje zgoda (umowa) na użytkowanie przez klienta sprzętu (nierzetelnego posiadacza). Z wniosku wynika bowiem, że po zakończeniu umowy sprzęt zostaje zdalnie wyłączony i jest bezużyteczny dla klienta.

Ponadto w omawianej sprawie podmiot zobowiązany do zapłaty określonej kwoty za nieterminowy zwrot wypożyczonego urządzenia abonenckiego nie jest uprawniony do otrzymania w zamian jakiegokolwiek świadczenia ze strony Wnioskodawcy.

Zatem opłata wnoszona przez klienta po zakończeniu umowy stanowi sankcję ustawowo dopuszczoną, jako narzędzie dyscyplinujące użytkownika do przestrzegania zasad korzystania z usług Wnioskodawcy w zakresie terminowości i należytej dbałości o urządzenie abonenckie.

Z powyższego wynika, że ww. opłata pełni funkcję odszkodowawczą (rekompensacyjną) za poniesione straty, dlatego nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT i tym samym nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego, opłata za nieterminowy zwrot sprzętu (za przetrzymanie sprzętu) jest odszkodowaniem, a tym samym nie podlega obowiązkowi VAT, należało uznać za prawidłowe.

Z opisu sprawy wynika ponadto, że klient obciążany jest na podstawie noty księgowej wartością niezwróconego urządzenia abonenckiego. Urządzenie abonenckie z chwilą uregulowania kwoty za niezwrócony sprzęt przechodzi na własność klienta, a tym samym ustaje obowiązek jego zwrotu.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii opodatkowania opłaty za niezwrócony sprzęt.

Należy zauważyć, że zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady m.in. dostawa towarów na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast zgodnie z ww. art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem „przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel” (art. 7 ust. 1 ustawy). Takie zdefiniowanie konstytutywnego aspektu dostawy towarów, odwołując się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą sprawia, iż przedmiotem opodatkowania może być sprzedaż, zamiana rzeczy jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych oraz inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki.

Z powyższego wynika, że w momencie przekazania klientowi przez Wnioskodawcę, za odpłatnością sprzętu abonenckiego, następuje prawne i ekonomiczne przekazanie władztwa (bowiem wskazano we wniosku, że z chwilą uregulowania kwoty za niezwrócony sprzęt, przechodzi on na własność klienta). Tym samym w omawianym przypadku dochodzi do dostawy towaru – w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednak aby czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być także wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca świadczy usługi telewizji kablowej oraz dostępu do internetu jako zarejestrowany podatnik VAT.

Mając zatem na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny wskazać należy, iż przekazanie przez Wnioskodawcę (podatnika VAT) urządzenia abonenckiego na własność klienta za wynagrodzeniem (opłatą) jest odpłatną dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji czynnością podlegającą opodatkowaniu uregulowaną w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT według stawki właściwej dla przedmiotu dostawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.