Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 8 października 1974 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178),

Minister Finansów uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku w sprawie dotyczącej obowiązku podatkowego w Polsce w związku z przeniesieniem rezydencji podatkowej do Stanów Zjednoczonych.

Uzasadnienie

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Pan X jest obywatelem Polski, ma miejsce zamieszkania w Polsce i jest polskim rezydentem dla celów podatkowych. Podatnik pozostaje zatrudniony przez spółkę Y Sp. z o.o. na podstawie umowy o pracę (umowa ta zostanie jednak rozwiązana w dniu 31 grudnia 2005 r.). Podatnik w grudniu 2005 r. opuści terytorium Polski i będzie przebywał wraz z żoną na terytorium Stanów Zjednoczonych. Od dnia 1 stycznia 2006 r. Podatnik będzie świadczył pracę na rzecz amerykańskiej spółki z grupy Y na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony.

Podatnik nie zamierza powrócić do Polski na stałe, a w 2006 r. i w latach następnych nie zamierza przebywać w Polsce. Podatnik złożył formularz NIP-3 do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla opodatkowania osób zagranicznych, wskazując jako miejsce stałego zamieszkania adres w Stanach Zjednoczonych.

Podatnik z żoną są właścicielami mieszkania w Polsce, które zamierzają oddać do używania bratu Pani X lub wynająć. Podatnik posiada rachunki bankowe zarówno w Polsce, jak i w Stanach Zjednoczonych, uczestniczy w amerykańskim funduszu emerytalnym i jest objęty amerykańskim programem medycznym. Podatnik będzie posiadał samochód zarejestrowany w Stanach Zjednoczonych, a większość rzeczy ruchomych wchodzących w skład majątku Podatnika znajdującego się w Polsce zostanie sprzedana przed wyjazdem Podatnika za granicę. Podatnik nie wyklucza możliwości nabycia nieruchomości w Stanach Zjednoczonych.

Pełnomocnik wnosi o udzielenie pisemnej interpretacji dotyczącej statusu podatkowego Podatnika w Polsce w roku 2006 i w latach następnych. W szczególności wnosi o udzielenie informacji, czy na podstawie art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) Podatnik podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w 2006 r. oraz w latach następnych.

W ocenie Pełnomocnika Strony stan faktyczny wskazuje, że Podatnik nie ma zamiaru stałego pobytu w Polsce, a od stycznia 2006 r. jego centrum interesów życiowych ze względu na powiązania rodzinne i majątkowe, będzie znajdowało się na terytorium Stanów Zjednoczonych.

Zatem zdaniem Pełnomocnika Strony, zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania i ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, Podatnik powinien zostać uznany od stycznia 2006 r. za osobę nieposiadającą w Polsce miejsca zamieszkania dla celów podatkowych tj. osobę podlegającą ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Opodatkowaniu w Polsce powinny podlegać wyłącznie dochody Podatnika uzyskane ze źródeł polskich, a ponieważ dochody za pracę w Stanach Zjednoczonych nie stanowią polskiego źródła uzyskania przychodu, Podatnik nie będzie zobowiązany do wykazywania ich i opodatkowania w Polsce.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, zważono co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy art. 3 ust. 1 i 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski" zawarta w art. 3 ust. 1 pkt 7 lit. b umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8 lit. b umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.

Z powyższego wynika, iż definicja "miejsca zamieszkania" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw będących Stronami umowy i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane. Definicja miejsca zamieszkania znajduje się w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz.U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w określonej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli danej osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny Minister Finansów stwierdza, iż od 1 stycznia 2006 r. Podatnik będzie podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Stanach Zjednoczonych Ameryki w związku z przeniesieniem miejsca zamieszkania dla celów podatkowych do tego państwa.

Oznacza to, że w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy Podatnik będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów osiąganych na terytorium Polski.

Jednocześnie zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy do dnia wyjazdu Podatnik będzie podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski.

Mając powyższe na uwadze, Minister Finansów postanowił jak w sentencji.

Minister Finansów informuje, że powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.