P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 216, art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja Podatkowa (tekst. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowym Sączu po rozpatrzeniu wniosku z dnia 05.09.2006 r. uzupełnionego w dniu 25.09.2006 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

We wniosku skierowano zapytanie czy do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej można zaliczyć wydatki z tytułu najmu lokalu mieszkalnego poza miejscem zamieszkania i siedzibą prowadzonej działalności gospodarczej, oraz wynajmu pokoju hotelowego.
Przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000 r. poz. 176 ze zm.) stanowi że kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Na podstawie art. 23 ust. 1 pkt. 52 ustawy za koszty uzyskania przychodu nie uznaje się:
wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.
Warunkiem zastosowania ww. przepisu jest jednak ustalenie zakresu pojęcia podróży służbowej.
Świadczenie przez Pana usług w ramach prowadzonej działalności tj. w celach zarobkowych i na własny rachunek nie może być traktowane jako podróż służbowa, bowiem czynności związane z realizacją usług i wiążące się z nimi wyjazdy należą do istoty prowadzonej działalności, i nie mogą być utożsamiane z podróżą służbową.
Przepisy podatkowe jak i przepisy odrębne, o których mowa w powołanym przepisie art. 23 ust. 1 pkt. 52 ustawy nie definiują tego pojęcia. Kierując się jednak faktem, iż zgodnie z art. 29 § 1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. Kodeks Pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) elementem koniecznym umowy o pracę jest wskazanie miejsca świadczenia pracy - przyjąć należy, iż podróżą służbową pracownika jest wyjazd na polecenie pracodawcy poza stałe miejsce świadczenia pracy wynikające z umowy o pracę.
W związku z tym stwierdzić należy, iż w przypadku osób prowadzących działalność gospodarczą podróżą służbową jest wyjazd związany z tą działalnością poza stałe miejsca jej prowadzenia, który wskazuje na incydentalność i tymczasowość pobytu w miejscu wykonywania zadania.
Wyjazdy poza miejsce stałego zamieszkania w celu wykonania usługi wchodzącej w zakres prowadzonej działalności należą do istoty tej działalności i jako takie nie są podróżą służbową.
Tak więc możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych podczas wyjazdów związanych z wykonywaniem działalności na zasadach ogólnych przewidzianych przepisem art. 22 ust. 1 ustawy.
Warunkiem koniecznym jest, aby wydatek poniesiony był w ramach działalności i w celu uzyskania przychodu, oraz prawidłowo udokumentowany.
Podatnik ponoszący wydatki w związku z własnym wyjazdem służbowym może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszystkie faktycznie poniesione wydatki odpowiednio udokumentowane, jeżeli ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na osiągnięcie przychodu i nie są wyszczególnione jako niestanowiące takich kosztów.
W świetle powyższych przepisów podatnik prowadzący działalność gospodarczą i korzystający z podróży służbowej, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na opłacenie noclegów pod warunkiem udokumentowania ich fakturą lub rachunkiem wystawionym przez świadczącego usługi noclegowe.
Brak jest natomiast podstaw do zaliczenia do kosztów uzyskania wydatków na opłacenie czynszu za wynajem mieszkania na cele mieszkalne podatnika. Wydatki te mają charakter osobisty bowiem wynajęte mieszkanie służy zaspokojeniu własnych podstawowych potrzeb życiowych, których nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.
W dacie złożenia wniosku nie toczyło się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym.
Powyższa interpretacja:
-zgodnie z art 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę,
-stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w § 5.
Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie Ośrodek Zamiejscowy w Nowym Sączu za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nowym Sączu w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.