POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 4 w związku z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika (Spółki) Sp. z o. o. z dnia 14 lipca 2006r. (data wpływu 18 lipca 2006 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

postanawia

uznać stanowisko Spółki za prawidłowe w zakresie zaliczania wydatków związanych z uzyskaną wiedzą know-how do kosztów uzyskania przychodów poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych

W 2005 roku Wnioskodawca podpisał umowę z innym podmiotem, na mocy której miały być i zostały na rzecz Spółki wykonane następujące świadczenia:

1. Zgodnie z nabytym doświadczeniem popartym szczegółową znajomością rynku mięsnego – określenie sposobu działania, kolejności wykonywania i ustalania czynności na poszczególnych szczeblach organizacyjnych Spółki.

2. Ustalenie podległości poszczególnych ogniw produkcyjnych i zarządczych Spółki w przełożeniu na konkretnie określone zdarzenia gospodarcze w zakresie prowadzonej działalności.

3. Ustalenie tych przełożeń w sposób wpływający bezpośrednio na maksymalizację osiągniętych wyników ekonomicznych w zakresie działalności poprzez:

- określenie na podstawie wiedzy z dziedziny przemysłowej i handlowej, a wynikającej z wieloletniej praktyki i doświadczenia, trybu, kolejności i zasad współpracy osób znajdujących się na kluczowych stanowiskach,

- ustalenia trybu i kolejności przekazywania informacji pomiędzy poszczególnymi poziomami organizacyjnymi Spółki

4. Określenie i wdrożenie zasad „dobrej współpracy” oraz konsolidacji zespołu pracowników, celem uzyskania jak najwyższych efektów finansowych.

5. Przekazanie pełnej wiedzy w zakresie stworzenia struktury organizacyjnej przedsiębiorstwa.

6. Wprowadzenie standardów funkcjonowania działu handlowego i produkcyjnego, tj:

a) przekazanie pełnej wiedzy w zakresie handlu, zdobywania kontrahentów, przygotowywania surowca do produkcji, ustalania cyklu produkcyjnego, zdobywania nowego rynku zbytu w zakresie sprzedaży mięsa i wędlin,

b) przekazanie wiedzy w zakresie efektywnego prowadzenia rozmów handlowych,

c) przekazanie wiedzy w zakresie przygotowywania i sporządzania kontraktów handlowych,

d) wskazanie sposobów przekazywania informacji handlowych,

e) przekazanie wiedzy i pełnej informacji dotyczącej najefektywniejszego rozliczania poszczególnych cykli produkcyjnych, ze szczegółowym określeniem poszczególnych etapów,

f) przekazanie wiedzy w zakresie reklamy i marketingu w sposób bezpośrednio wpływający na odbiorcę.

7. Przeszkolenie pracowników w w/w tematach. Przekazanie wszelkich ujętych powyżej informacji i wiedzy, popartej wieloletnim doświadczeniem i znajomością rynku – odbywać się będzie w drodze spotkań z poszczególnymi grupami pracowników (szkoleń). Zakres tych spotkań obejmować będzie, poza przekazaniem w pełnym zakresie wiedzy i informacji, dyskusje oraz wskazanie metod rozwiązywania sytuacji rodzących ewentualne problemy.

8. Przeprowadzenie kontroli wiedzy przyswojonej przez pracowników.

9. Przeprowadzenie analizy rynku krakowskiego, śląskiego i poznańskiego wraz z przekazaniem zdobytej wiedzy i wszelkich informacji w tym temacie. Przekazanie poufnych informacji na temat w/w rynków, możliwości powiększenia zakresu i obszaru działania, możliwości powiększenia zakresu i obszaru działania, możliwości wpływania na kształtowanie koniunktury na tych rynkach w zakresie handlu, marketingu, reklamy – osobom stanowiącym kadrę zarządzającą Spółką.

W związku z powyższym Spółka wystąpiła z pytaniem

czy poniesione przez nią koszty z tytułu przekazania jej wiedzy z dziedziny handlowej i produkcyjnej będą mogły być odpisane w koszty podatkowe i bilansowe jednorazowo, czy też będą podlegały amortyzacji...

Stanowisko Podatnika:

Zdaniem Wnioskodawcy poniesione koszty z tytułu przekazania Spółce wiedzy z dziedziny handlowej i produkcyjnej będą zgodnie z zasadą współmierności odnoszone w koszty zarówno podatkowe jak i bilansowe, pośrednio poprzez dokonywane odpisy amortyzacyjne.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 14 ustawy o rachunkowości, ilekroć w ustawie mówi się o wartościach niematerialnych i prawnych – rozumie się przez to, z zastrzeżeniem pkt 17, nabyte przez jednostkę zaliczane do aktywów trwałych, prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone do używania na potrzeby jednostki, a w szczególności:

a) autorskie prawa majątkowe, prawa pokrewne, licencje, koncesje,

b) prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych oraz zdobniczych,

c) know – how.

W przypadku wartości niematerialnych i prawnych oddanych do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, wartości niematerialne i prawne zalicza się do aktywów trwałych jednej ze stron umowy, zgodnie z warunkami określonymi w ust. 4 w/w art. 3 ustawy o rachunkowości. Do wartości niematerialnych i prawnych zalicza się również nabytą wartość firmy oraz koszty zakończonych prac rozwojowych. Należy zwrócić uwagę, że nawet gdyby założyć, że przekazane świadczenia nie stanowiły know – how, czyli wartości niematerialnej i prawnej wymienionej w w/w przepisie, to i tak, w związku z tym, że powyższy katalog wartości niematerialnych i prawnych jest katalogiem otwartym (na co wskazuje użyte sformułowanie „w szczególności”) a także mając na uwadze zasadę współmierności wyrażoną w art. 6 ust. 2 ustawy o rachunkowości, należałoby uznać, że mamy do czynienia z wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Podobne regulacje występują na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zasada współmierności wynika wprost z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, natomiast zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

- spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,

- spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,

- prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

- autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

- licencje,

- prawa do: wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych, wzorów zdobniczych,

- wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know – how) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że zarówno prawo bilansowe jak i podatkowe nie zawierają pojęcia „know – how”. Prawo podatkowe wskazuje jedynie na to, że know – how obejmuje uzyskane informacje związane z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej i organizacyjnej. Zdaniem Spółki – uzyskane świadczenia mieszczą się w tym zakresie. Na samym końcu należy zauważyć, że ustalenie wyniku finansowego na gruncie bilansowym ma bezpośredni wpływ na obowiązki podatkowe Spółki, w tym obowiązki płatnika od ewentualnych dywidend. Z uwagi na to, że przedmiotem podziału zysku jest zysk bilansowy, a nie podatkowy, odpowiedź tutejszego organu będzie istotna z punktu widzenia realizacji ewentualnych obowiązków Spółki – jako płatnika.

Po zapoznaniu się z wnioskiem Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie wyjaśnia co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. - o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 w/w ustawy.

Stosownie zaś do art. 15 ust. 6 w/w ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie z godnie z przepisami art. 16a – 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlega nadająca się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywanych przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddanych przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwana dalej wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Wydatki na nabycie know-how nie mogą być odpisane jednorazowo w koszty podatkowe. Jeżeli chodzi o wydatki związane z nabyciem know-how, to należy zwrócić uwagę, że wydatki te podlegają amortyzacji o której mowa mowa w art. 16b ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W obrocie gospodarczym coraz częściej są stosowane umowy know – how. Know-how jest dobrem niematerialnym. Strony, zawierając taką umowę, winny w sposób jednoznaczny określić konkretną treść know-how, które jest przedmiotem umowy. Umożliwia to, po pierwsze, ocenę i weryfikację tego, czy umowa spełnia określone cechy, a mianowicie czy jest poufna i istotna; po drugie, czy umowa nie zawiera informacji powszechnie znanych i dostępnych, a także informacji banalnych lub pozbawionych wartości handlowej; po trzecie, czy z uwagi na treść korzystanie z określonego w umowie know-how może przyczynić się do uzyskania przychodów.

Określenie "poufne", oznacza, że pakiet know-how jako taki lub jako ściśle określona konfiguracja i usytuowanie danych elementów nie jest powszechnie znany lub łatwo dostępny. Wydaje się, że umowy know-how mogą obejmować także informacje znane wielu konkurentom (tzw. know-how jawne lub o ograniczonym stopniu poufności) i z tego powodu informacje z dziedziny przemysłowej, handlowej lub naukowej nie tracą poufnego charakteru. Tajemnica ustaje wówczas, gdy informacja na ten temat zostaje ujawniona w taki sposób, że każdy zainteresowany może zapoznać się z nią bez zgody podmiotu uprawnionego.

Cecha „istotności” umowy know-how oznacza, że know-how zawiera informacje, które są ważne dla całości lub zasadniczej części sposobu wytwarzania lub produktu i usług albo rozwoju powyższych, i nie zawiera informacji banalnych. Know-how musi być użyteczne, tzn. w dacie zawierania umowy można oczekiwać, że daje ono możliwość polepszenia konkurencyjnej pozycji licencjobiorcy, np. poprzez umożliwienie mu wejścia na nowy rynek lub zapewnienie przewagi konkurencyjnej w stosunku do innych wytwórców lub usługodawców, którzy nie mają dostępu do licencyjnego know-how lub innego porównywalnego know-how".

Termin "zidentyfikowany" oznacza, że know-how jest opisane lub utrwalone w taki sposób, aby możliwe było sprawdzenie, że spełnia ono kryterium poufności i istotności, oraz aby zapewnić, że nabywca nie jest nadmiernie ograniczony w korzystaniu ze swojej własnej technologii. Aby know-how mogło być zidentyfikowane, musi być ono ustalone w umowie licencyjnej albo w odrębnym dokumencie, bądź też zarejestrowane w jakiejkolwiek innej stosownej formie, najpóźniej w chwili, kiedy know-how będzie przekazywane lub wkrótce potem, pod warunkiem że odrębny dokument lub inne miejsce zarejestrowania będą dostępne w razie zaistnienia takiej potrzeby.

Sposób przekazania podatnikowi wiedzy w przedstawionym zakresie - spełnia zdaniem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w/w warunki aby uznać, że Spółka nabywa wiedzę know- how jako wartość niematerialną i prawną. W związku z powyższym należy przyjąć, że nabyte wartości niematerialne podlegają amortyzacji w ujęciu podatkowym.

Należy jednakże zwrócić uwagę, że organ podatkowy nie ma uprawnień co do udzielania interpretacji w zakresie prawa bilansowego. Jednocześnie przedmiotem interpretacji nie może być weryfikowanie okoliczności faktycznych przedstawionych przez podatnika. Zasadność zaliczenia konkretnej równowartości uzyskanych informacji do know – how może być przedmiotem postępowania podatkowego lub kontrolnego, podczas którego następuje weryfikowanie prawidłowości zakwalifikowania poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanawia jak na wstępie.