Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź?Górna, działając na podstawie przepisów art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r . Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione przez Pana w złożonym w dniu 23 sierpnia 2006 r. wniosku w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Pana indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Zgodnie z przepisami art. 14a § 1 cytowanej wyżej ustawy Ordynacja podatkowa ?stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym?.

W myśl przepisu art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja, o której mowa wyżej, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

W dniu 23.08.2006 r. został przez Pana złożony w tut. Urzędzie wniosek w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa w Pana indywidualnej sprawie.

Opisany przez Pana stan faktyczny przedstawia się następująco:

Jako właściciel jednoosobowej firmy transportowej ?Transport Międzynarodowy? i jednocześnie kierowca w tej firmie, uważa Pan, iż może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowej.

Własne stanowisko w sprawie opiera Pan na istniejącej, Pana zdaniem, sprzeczności między opinią Departamentu Podatków Bezpośrednich Ministerstwa Finansów przekazaną organom podatkowym w piśmie Nr PB2/AS-033-0600-2495/03 z dnia 05 grudnia 2003, wskazującą, iż w świetle art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wlicza się do kosztów uzyskania przychodu wartości diet z tytułu podróży służbowej dla osób prowadzących działalność w zakresie transportu drogowego, ponieważ istotą transportu jest przemieszczanie się w czasie i przestrzeni, a treścią art. 21 ust. 1 pkt 16 tej samej ustawy, z którego wynika, że diety są wolne od podatku.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna, po sprawdzeniu, że spełnione zostały warunki określone w art. 14a § 1 i 2 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa ? udziela poniższej informacji:

Stosownie do przepisów art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

a) podróży służbowej pracownika

b) podróży osoby niebędącej pracownikiem

do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Zgodnie z przepisami art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do przepisów art. 23 ust. 1 pkt 52 cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących ? w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju określają przepisy Rozporządzeń Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 i 1991 ze zm.). Przepisy te nie definiują jednak pojęcia podróży służbowej. Definicję taką można pośrednio wywieść z treści przepisu art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), z którego wynika, iż za podróż służbową należy uznać wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy.

Ze stanowiska Departamentu Podatków Bezpośrednich Ministerstwa Finansów, zawartego w piśmie z dnia 5 grudnia 2003 r. znak PB2/AS-033-0600-2495/03, wynika jednoznacznie, że w przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportu samochodowego brak jest uzasadnienia dla przyjęcia tezy, iż wykonywanie przez te osoby zadań poza miejscowością podaną w zgłoszeniu o dokonanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej wiąże się z odbyciem podróży służbowej. Należy przyjąć, że świadczenie usług transportowych w ramach wykonywanej przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej stanowi istotę tej działalności, a zatem nie istnieją podstawy do uznania za koszt uzyskania przychodów wydatków osób prowadzących działalność gospodarczą w omawianym zakresie, poniesionych na ich wyżywienie w czasie prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem takie wydatki są wydatkami o charakterze osobistym. Kosztem uzyskania przychodów w pełnej wysokości będą natomiast inne poniesione w podróży i prawidłowo udokumentowane przez przedsiębiorcę wydatki (np. rachunki za pobyt w hotelu, opłaty za przejazd autostradą).

Ze złożonego wniosku wynika, iż prowadzi Pan firmę jednoosobowo i nie zatrudnia Pan innych osób, wobec czego bez związku z takim stanem faktycznym pozostają przepisy art. 21 ust. 1 pkt 16 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które wymieniając zwolnienia przedmiotowe określają, iż wolne od podatku dochodowego są:

- diety i inne należności wypłacane przez przedsiębiorcę-pracodawcę pracownikowi (tj. osobie uzyskującej przychody ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - między innymi ze stosunku pracy) za czas jego podróży służbowej

- diety i inne należności wypłacane przez przedsiębiorcę-zleceniodawcę osobie niebędącej pracownikiem (tj. osobie uzyskującej przychody ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - z działalności wykonywanej osobiście; między innymi z wykonywania usług na podstawie umów zlecenia lub umów o dzieło, jeśli umowy te nie są zawierane w ramach wykonywanej przez zleceniobiorcę pozarolniczej działalności gospodarczej) za czas jej podróży w celu realizacji zlecenia.

Wobec powyższego, zarówno właściciel jednoosobowej firmy transportowej sam kierujący pojazdem, jak i właściciel firmy świadczącej usługi kierowania pojazdami w ramach działalności jednoosobowych podmiotów gospodarczych nie są pracownikami-kierowcami ani zleceniobiorcami osiągającymi przychody z działalności wykonywanej osobiście. Są natomiast podmiotami osiągającymi przychody ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, wykonującymi usługi na zlecenie innych podmiotów. Istotę prowadzonej przez nich działalności stanowi wykonywanie zadań poza miejscowością podaną w zgłoszeniu o dokonanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, co w takim przypadku nie wiąże się z odbyciem podróży służbowej. Wobec tego nie istnieje możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży osób prowadzących działalność gospodarczą w opisanym zakresie.

Biorąc pod uwagę przedstawione powyżej uzasadnienie ? postanowiono jak w sentencji, uznając przedstawione przez Pana własne stanowisko w sprawie ? za nieprawidłowe.Powyższa interpretacja

- dotyczy stanu przedstawionego przez Pana we wniosku z dnia 23 sierpnia 2006 r. oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia

- nie jest dla Pana wiążąca, wiąże natomiast tut. organ podatkowy ? do czasu jej zmiany lub uchylenia przez organ odwoławczy w drodze decyzji.