POSTANOWIENIE

W związku z wnioskiem Spółki z dnia 23.02.2005 r., (data wpływu do Urzędu 01.03.2005) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego oraz decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr 1401/HTII/4407/14-29/05/BM z dnia 30.06.2005 uchylającą postanowienie organu pierwszej instancji, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po ponownym rozpatrzeniu sprawy

- uznaje stanowisko Podatnika za prawidłowe.

Uzasadnienie

Spółka zwróciła się do Naczelnika tutejszego Urzędu z wnioskiem o udzielenie interpretacji w sprawie wskazania miejsca opodatkowania podatkiem VAT czynności polegających na szeroko pojętej reklamie produktów leczniczych. W treści wniosku Spółka wymieniła jako wchodzące w zakres świadczonych usług następujące działania:

reklamę produktów leczniczych w punktach sprzedaży (aptekach),

reklamę produktów leczniczych podczas imprez masowych, konferencji, sympozjów itp.,

organizację spotkań z grupami lekarzy lub lekarzami, podczas których Spółka zbiera od lekarzy informacje o Zleceniodawcy i jego produktach,

organizację prezentacji mających na celu promowanie produktu leczniczego przed grupą lekarzy/lekarzem w gabinecie lekarskim/w szpitalu (spotkania promocyjne),

przygotowanie, produkcję i dystrybucję materiałów reklamowych i promocyjnych dotyczących produktów (ulotki, broszury, gadżety, kalendarze itp.),

reklamę prasową produktów leczniczych w czasopismach skierowanych do ograniczonej liczby czytelników, w prasie naukowej,

przygotowanie i wysyłkę skierowanych do lekarzy listów i materiałów w trakcie kampanii promocyjnej danego produktu,

reklamę produktów leczniczych w trakcie sympozjów, konferencji i kongresów naukowych,

organizowanie konferencji dla lekarzy,

organizowanie wykładów dla pacjentek na temat niektórych chorób i metod ich leczenia,

sponsorowanie udziału lekarzy w konferencjach, sympozjach, kongresach,

organizacja i finansowanie programów lojalnościowych skierowanych do lekarzy i pacjentek,

przekazywanie próbek produktów leczniczych szpitalom i lekarzom,

organizacja akcji reklamowych i informacyjnych (działania PR) w mediach elektronicznych i tradycyjnych,

inne działania reklamowe BTL (reklama pozamedialna produktów leczniczych).

Spółka stoi na stanowisku, że świadczone przez nią usługi powinny być uznane za usługi reklamy, o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), i opodatkowane w miejscu siedziby usługobiorcy. Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze świadczeniem usług przez Spółkę, a także prawo do żądania zwrotu ewentualnej nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Spółka uważa również, że treść przepisu art. 27 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznej, zatem do uznania konkretnego działania za usługę reklamową nie jest konieczne zaklasyfikowanie danej czynności do właściwego symbolu PKWiU.

Naczelnik tutejszego Urzędu, postanowieniem nr 1472/RPP1/443-194/2005/JJ z dnia 06.04.2005 uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe, gdyż nie znalazł podstaw do stwierdzenia, że wykonywane przez Spółkę czynności są usługami reklamy. Powołano przy tym treść art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji.

Uchylając postanowienie organu pierwszej instancji, Dyrektor Izby Skarbowej w uzasadnieniu decyzji stwierdził m.in., że Naczelnik Urzędu - nie ustaliwszy jednoznacznie jakie usługi Spółka świadczy - nie miał uprawnień do stwierdzenia, iż w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z usługami reklamowymi.

W celu ustalenia klasyfikacji statystycznej usług wykonywanych przez Spółkę, Naczelnik Urzędu Skarbowego pismem z dnia 13.07.2005 r. zwrócił się do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi z prośbą o wskazanie właściwego numeru PKWiU. W załączeniu do pisma przekazano kopię przedłożonej przez Stronę umowy, w której wymienione są wykonywane przez Spółkę czynności. W odpowiedzi Urząd Statystyczny stwierdził, że opis czynności zawarty w umowie nie jest wystarczający do ustalenia właściwego grupowania PKWiU. Naczelnik Urzędu Skarbowego nie dysponuje jednak innymi informacjami pozwalającymi na dokonanie klasyfikacji usługi. Opis stanu faktycznego przedstawiony we wniosku Spółki w zakresie wykonywanych czynności jest w istocie częściowym powtórzeniem treści umowy.

Dokonując ponownej analizy zgromadzonego materiału oraz treści przepisów znajdujących zastosowanie do zaistniałego stanu faktycznego, Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdza jednak, że dokonanie klasyfikacji statystycznej usług wg nr PKWiU w przedmiotowej sprawie może nie mieć znaczenia dla rozstrzygnięcia. Otóż w treści przepisu art. 27 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT użyto sformułowania "usługi reklamy", nie powołując przy tym numeru PKWiU tych usług, a ustawa nie zawiera definicji pojęcia "reklama" lub "usługi reklamy". Natomiast w treści klasyfikacji statystycznej PKWiU (rozporządzenie Rady Ministrów z 18.03.1997 - Dz.U. Nr 42, poz. 264 ze zm.), pod numerem 74.4 sklasyfikowano "usługi reklamowe", a nie "usługi reklamy". Pojęcia użyte w powołanych aktach prawnych nie są więc identyczne. Pozwala to na stwierdzenie, że usługi reklamy, o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT, nie muszą być utożsamiane z usługami reklamowymi sklasyfikowanymi pod nr PKWiU 74.4. Przepis art. 8 ust. 3 ustawy o VAT w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania, ponieważ w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług nie wymieniono usług reklamy. Jednocześnie pojęcie reklamy nie zostało w żaden sposób zdefiniowane w polskim prawodawstwie - za wyjątkiem reklamy produktów leczniczych, o której mowa w art. 52 ustawy z dnia 06.01.2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz.U. z 2004 r. Nr 53, poz. 533 ze zm.).

Zgodnie z treścią powołanego przepisu:

1. Reklamą produktu leczniczego jest działalność polegająca na informowaniu i zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego mająca na celu zwiększenie liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych.
2. Działalność, o której mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności:
3. reklamę produktu leczniczego kierowaną do publicznej wiadomości;
4. reklamę produktu leczniczego kierowaną do osób uprawnionych do wystawiania recept oraz osób prowadzących zaopatrzenie w te produkty;
5. odwiedzanie osób uprawnionych do wystawiania recept i osób prowadzących zaopatrzenie w produkty lecznicze przez przedstawicieli handlowych i medycznych;
6. dostarczanie próbek produktów leczniczych;
7. sponsorowanie spotkań promocyjnych dla osób upoważnionych do wystawiania recept i osób zaopatrujących w produkty lecznicze;
8. sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych dla osób upoważnionych do wystawiania recept i osób zaopatrujących w produkty lecznicze.

Ponieważ działania Spółki dotyczą właśnie produktów farmaceutycznych, definicja zawarta w przytoczonym przepisie w przedmiotowej sprawie może znaleźć zastosowanie. Nie stoi ona w sprzeczności z powoływanym wielokrotnie w orzecznictwie sądów polskich słownikowym znaczeniem wyrazu "reklama". Według Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Wilga, 2000 r.) reklama to rozpowszechnianie informacji o walorach danego towaru w celu zachęcenia klienta do jego zakupu. Dla potrzeb podatku od towarów i usług dopuszczalne jest również, sugerowane przez Podatnika zdefiniowanie pojęcia "usługi reklamy" w sposób zgodny z ugruntowanym w tym zakresie orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, który za reklamę pozwala uznać (cyt. powoływany przez Stronę wyrok nr C-68/92) "rozpowszechnianie wiadomości mających na celu informowanie klientów o istnieniu i zaletach produktu lub usług, zmierzające do podniesienia poziomu sprzedaży".

Zgodnie z przepisami art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4 (m.in. usługi reklamy) są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Reasumując, Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdza, że czynności opisane we wniosku Spółki można uznać za świadczone w miejscu siedziby ich nabywcy. Należy jednak zastrzec, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie czynności opisanych w treści wniosku. Zakres usług wymienionych w umowie o ich świadczenie jest szerszy, niż Spółka wskazuje we wniosku. Umowa wymienia m.in. badania tolerancji leków, zatrudnianie przedstawicieli medycznych, działania związane z procesem rejestracji leków. Naczelnik Urzędu dokonując interpretacji przepisów prawa podatkowego nie ustosunkowuje się do zdarzeń nieobjętych zakresem zapytania Podatnika.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, o ile kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami. Wg dyspozycji art. 87 ust. 4 pkt 1, na umotywowany wniosek podatnika złożony wraz z deklaracją podatkową, kwota różnicy podatku podlegająca zwrotowi w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia, ulega podwyższeniu, jeżeli podwyższenie tej kwoty jest uzasadnione kwotą podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1. W oparciu o informacje przedstawione we wniosku Naczelnik Urzędu Skarbowego nie znajduje podstaw do kwestionowania Spółce prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług wykorzystanych do świadczenia usług reklamy, jak również potwierdza możliwość wnioskowania o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym.