Pismem z 02.06.2006 r. Pełnomocnik Spółki zwrócił się o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym os osób prawnych w odniesieniu do następującego stanu faktycznego:

Do zakresu działalności spółki wchodzi import towarów i dostawy wewnątrzwspólnotowe towarów oraz poza granice Unii Europejskiej. Swoich odbiorców strona obciąża fakturami wystawionymi w walutach obcych tj. w dolarach USA lub w EURO w zależności od umowy z kontrahentem. Czasami zdarza się, iż pomimo wystawienia faktury dla odbiorcy w walucie obcej, należność jest regulowana przez kontrahenta w złotych PLN. Uzyskane z transakcji handlowych waluty obce nie są bezpośrednio odprzedawane dla banku. Są gromadzone częstokroć na rachunku bankowym a następnie odsprzedawane w razie potrzeb (np. brak środków finansowych na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej) dla banku w którym spółka prowadzi rachunki bankowe bieżące oraz walutowe lub też są opłacane nimi zobowiązania spółki. Zdarza się też, iż zgromadzone waluty obce są odsprzedawane do kantorów walut. Ze zgromadzonych na rachunku bankowych walut obcych są czasami opłacane należności z tytułu importu towarów i usług spoza granic Unii Europejskiej lub też dostawy wewnątrzwspólnotowe. Z uwagi na wyżej wymienione transakcje po stronie przychodów i po stronie kosztów uzyskania przychodów powstają różnice kursowe.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Pełnomocnik Spółki zwrócił się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w następującym zakresie:

� Czy prawidłowo postępuje strona nie zaliczając do kosztów uzyskania przychodu dodatnich różnic kursowych lub też nie zmniejszając kosztów uzyskania przychodu ujemnych różnic kursowych w przypadku, gdy poniesione przez spółkę wydatki dotyczą towarów handlowych nie zaliczanych bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu, pod datą ich poniesienia, które to towary są przyjmowane na magazyn spółki, a opłacane są przelewem bankowym z rachunku walutowego spółki na którym to rachunku są gromadzone waluty uzyskiwane ze sprzedaży towarów na terenie Unii Europejskiej. Powyższe różnice kursowe są natomiast ewidencjonowane w księgach rachunkowych na koncie rozrachunkowym " odchylenia od cen ewidencyjnych " i różnice powyższe stanowią koszt uzyskania przychodu w dniu faktycznej sprzedaży towarów handlowych, z tym że są one w trakcie roku podatkowego rozliczane proporcjonalnie do kosztu własnego sprzedanych towarów handlowych, zgodnie z zasadami prawa bilansowego?
� Czy prawidłowo postępuje strona nie zaliczając do kosztów uzyskania przychodów różnic kursowych dodatnich i ujemnych dotyczących wydatków opłaconych przez spółkę w walutach obcych z kasy spółki, które to waluty obce na opłacenie przedmiotowych wydatków zostały nabyte przez spółkę w kantorze wymiany walut?

Według stanowiska Wnioskodawcy,

� stanowisko strony jest prawidłowe, ponieważ wydatki na zakup towarów handlowych nie są zaliczane stosownie do art. 15 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przed sprzedażą tychże towarów do kosztów uzyskania przychodu. Natomiast różnice kursowe czy to dodatnie czy to ujemne mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania dopiero pod datą sprzedaży tychże towarów handlowych. Ponieważ praktycznie nie jest możliwe odniesienie bezpośrednie przedmiotowych różnic do konkretnej sprzedaży, za zasadne należy uznać stanowisko strony, iż są one zaliczane proporcjonalnie w danym miesiącu rozliczeniowym w stosunku do wartości wydatków poniesionych na zakup towarów handlowych zaliczanych w danym miesiącu do kosztów uzyskania przychodu.
� za słuszne należy uznać stanowisko strony, że przedmiotowe różnice kursowe nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, gdyż waluty obce na opłacenie wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodu zostały nabyte przez spółkę w kantorze wymiany walut.

Na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Naczelnik Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza co następuje:

Zgodnie z postanowieniami art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.; zmiana ostatnia Dz. U. z 2006 r. Nr 107, poz. 723) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Kosztami uzyskania przychodu są wszystkie wydatki, które służą osiągnięciu przychodów i nie zostały wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie przepisu art. 16 ust 1.

Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych potrącają koszty uzyskania przychodów w roku podatkowym, którego dotyczą (art. 15 ust. 4). Oznacza to, że koszty poniesione stanowią koszt podatkowy w roku podatkowym (miesiącu), w którym osiągnięty zostanie przychód.

Zatem, gdy poniesione przez Spółkę wydatki nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia a dopiero w momencie osiągnięcia przychodów (faktycznej sprzedaży towarów handlowych przyjmowanych uprzednio na magazyn Spółki), to ewentualne różnice w kosztach wyrażonych w walutach obcych z tytułu różnych kursów walut (powstające w wyniku zastosowania różnych kursów na dzień poniesienia kosztu i dzień faktycznego dokonania zapłaty kontrahentowi) mają wpływ na zmniejszenie lub zwiększenie kosztów podatkowych, w dacie uzyskania przychodu (ze sprzedaży tych towarów).

W sytuacji, gdy waluty obce na opłacenie zobowiązań Spółki zostały nabyte w kantorze wymiany walut, wyliczenie różnic z tytułu różnych kursów walut nie jest możliwe, z uwagi na brak kursu sprzedaży waluty z dnia zapłaty, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o pdop.

Mając powyższe na uwadze, organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla Wnioskodawcy - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Interpretacja niniejsza wiąże organ podatkowy do czasu zmiany przepisów prawa.

Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 14a § 4 oraz art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Zażalenie, zgodnie z przepisem art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, powinno określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać podstawy uzasadniające to żądanie.