INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2007r. (data wpływu 05 listopada 2007r.) wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie specjalnych stref ekonomicznych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 listopada 2007r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych zakresie uznania za wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną wydatków na stacje przekaźnikowe rozmieszczone na terenie całego kraju.

W przedmiotowym wniosku zostało przestawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza rozpocząć działalność w dziedzinie telekomunikacji na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w Mielcu. Działalność ta będzie obejmowała usługi w zakresie technologii mobilnych, takich jak telefonia komórkowa i stacjonarna oraz Internet. Do świadczenia usług Spółka będzie wykorzystywała głównie kluczowe urządzenia zlokalizowane na terenie strefy oraz sprzęt umieszczony poza obszarem specjalnej strefy ekonomicznej, przy czym dotyczy do zarówno świadczenia usług na rzecz podmiotów działających w strefie, jak i poza jej obszarem. Na terenie całego kraju Spółka zamierza wznieść stacje przekaźnikowe niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Spółka planuje uzyskać zezwolenie na działalność w strefie, z czym wiąże się możliwość korzystania ze zwolnień podatkowych w podatku dochodowym. Siedziba Spółki mieści się w W.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy w świetle przepisów art. 12 w zw. z art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz przepisów art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zwolnienie od podatku dochodowego będzie obejmowało całość dochodów Spółki...
2. Czy w świetle przepisów § 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lutego 2007r. w sprawie mieleckiej specjalnej strefy ekonomicznej wydatki poniesione na inwestycje w stacje przekaźnikowe rozmieszczone na terenie całego kraju niezbędne do prowadzenia działalności mogą być uznane za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną...
   
   

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie drugie. Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem wnioskodawcy w świetle przepisów Rozporządzenia, niedający się rozdzielić związek odbiorników i urządzeń centralnych znajdujących się na terenie strefy wynikający ze specyfiki działalności Spółki i niezbędny do jej prowadzenia pozwala zaliczyć wydatki poniesione na wzniesienie stacji przekaźnikowych do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną oraz kształtujących dochód podlegający zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie zezwolenia na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Spółka prosi o potwierdzenie swojego stanowiska w sprawie interpretacji § 7 Rozporządzenia, zgodnie z którym za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika,
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust 2 i 3.
   
   

Spółka w celu wykonywania swojej działalności musi umieścić zautomatyzowane urządzenia na terenie całego kraju. Zdaniem Spółki wydatki na budowę (wytworzenie) czy też zakup urządzeń telekomunikacyjnych kwalifikują się do objęcia pomocą publiczną z uwagi na fakt, że zostaną poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia, w związku z realizacją inwestycji w specjalnej strefie ekonomicznej. Wymaga podkreślenia, że umieszczenie odbiorników poza strefą jest niezbędne dla funkcjonowania urządzeń/środków trwałych znajdujących się na terenie strefy służących wykonywaniu przez Spółkę działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Występować będzie zatem nierozerwalna więź między poniesieniem wydatków na umieszczeniem odbiorników a realizacją inwestycji na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w postaci zakupu lub wytworzenia we własnym zakresie środka trwałego, który będzie zaliczony do składników majątku Spółki. Niedający się rozdzielić związek odbiorników i urządzeń centralnych znajdujących się na terenie strefy wynikający ze specyfiki działalności Spółki i niezbędny do jej prowadzenia, zdaniem Spółki pozwala zaliczyć wydatki poniesione na wzniesienie wspomnianych odbiorników do wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną oraz kształtujących dochód podlegający zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie zezwolenia na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Zdaniem Spółki, niezbędność dokonania tych inwestycji w celu prowadzenia działalności przemawia za uznaniem je za wydatki kwalifikowane do objęcia pomocą publiczną. Powołany wyżej przepis Rozporządzenia dający podstawę do objęcia pomocą kwalifikowanych wydatków wymaga, by koszty inwestycji zostały poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia. Kluczowym sformułowaniem dla interpretacji tego przepisu jest „poniesienie kosztów inwestycji” na terenie strefy. Ustawodawca nie wprowadził dotychczas definicji pojęcia „koszt poniesiony”. Również orzecznictwo - jak podkreśla Spółka- nie rozstrzygnęło znaczenia tego zwrotu w sposób jednoznaczny. Newralgiczne pojęcie „poniesionych kosztów inwestycji” jest przedmiotem kontrowersji. Pismo Zastępcy Dyrektora Departamentu Podatków Bezpośrednich z dnia 5 kwietnia 2006r., znak P84/KA-8213-321 25/06 jasno stwierdza, że pojęcie to nie zostało zdefiniowane w rozporządzeniach dotyczących ustanawiani odpowiednich stref. Powyższe pismo stwierdza ponadto, że za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną uznaje się koszty inwestycji poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z reaIizacją inwestycji na terenie strefy m.in. na zakup, wytworzenie we własnym zakresie, rozbudowę lub modernizacji środków trwałych. Nic nie wskazuje na to, zdaniem Spółki, by w opinii Zastępcy Dyrektora Departamentu Podatków Bezpośrednich istniał wymóg, aby środki trwałe zawsze fizycznie znajdowały się na terytorium strefy. Podobny wniosek wynika z analizy § 7 Rozporządzenia, który nie wprowadza rozróżnienia na środki trwałe znajdujące się na terenie strefy i poza strefą. Koszty inwestycji uznane za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą zgodnie z brzmieniem Rozporządzenia, mają być poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia. Brak wyraźnego odwołania się do geograficznych ram strefy w powyższym przepisie pozwala na stwierdzenie, że fundamentalnym wyznacznikiem zakwalifikowania wydatków do objętych pomocą publiczną jest poniesienie kosztów „inwestycji na terenie strefy”, co oznacza poniesienie ich przez Spółkę w związku z prowadzoną działalnością na terenie strefy określoną w zezwoleniu. Specyfika działalności prowadzonej przez Spółkę wymuszająca umiejscowienie odbiorników poza geograficznym terenem strefy nie powinna zdaniem Spółki stać na przeszkodzie uznaniu kosztów poniesionych w związku z umiejscowieniem wspomnianych urządzeń za grupę wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w świetle obowiązujących przepisów.

Spółka zaznacza, że prawodawca kazuistycznie wyłącza wydatki na te rodzaje środków trwałych, których nie chce objąć pomocą publiczną a które ze względu na swoją specyfikę mogą znajdować się poza obszarem strefy. Dotyczy to np. środków transportu, które co do zasady zmieniają swoje położenie. Prawodawca expressis verbis wyłączył więc tę kategorię, wskazując w § 7 ust. 6 Rozporządzenia, iż w przypadkiu przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu wydatki na nabycie środków transportu nie kwalifikują się do objęcia pomocą. Dlatego wydaje się zdaniem Spółki, że ten wyjątkowy przepis potwierdza tezę, iż nie jest konieczne fizyczne znajdowanie się obiektów, na które ponoszone są wydatki, na geograficznym terytorium specjalnej strefy ekonomicznej.

Ponadto zdaniem Spółki decydujące znaczenie ma to, czy dane wydatki inwestycyjne zostały poniesione w związku z działalnością prowadzoną w strefie. Zakres przedmiotowy działalności wynika z zezwolenia i tylko wydatki niezwiązane z rodzajem działalności określonej w zezwoleniu oraz wymienione w przepisach szczególnych nie mogą, być objęte pomocą publiczną. Jak wskazano wyżej, konieczność zainstalowania stacji przekaźnikowych wynika ze specyfiki działalności Spółki i jest z nią funkcjonalnie związana. W rezultacie wydatki poniesione na te inwestycje należą do wydatków objętych pomocą publiczną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U z 2007r. Nr 42, poz. 274). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Natomiast w myśl art. 17 ust. 4 ww. ustawy stanowi, iż zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34 przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na ternie strefy.

Pomocą publiczną udzielną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie specjalnej strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zezwolenia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony przez Radę Ministrów w rozporządzeniach ustanawiających poszczególne strefy ekonomiczne. W sytuacji, gdy dany rodzaj (przedmiot) działalności nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu.

Zgodnie z § 4 ust.1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lutego 2007r. w sprawie mieleckiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 26, poz. 163) pomoc regionalna jest udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na nowe inwestycje i tworzenie nowych miejsc pracy. Przez nową inwestycję zgodnie § 4 ust. 4 ww. rozporządzenia należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zastałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, przy czym przedsiębiorstwo jest nabywane przez niezależnego inwestora. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczana na inwestycje odtworzeniowe (§ 4 ust. 5 ww. rozporządzenia). Stosownie do § 6 ust. 3 ww. rozporządzenia zwolnienie przysługuje wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. A więc zgodnie z tym przepisem przedsiębiorca musi ustalić, jaka część dochodu przypada na działalność poza terenem strefy i podlega opodatkowaniu.

Natomiast za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą, zgodnie z do § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia uznaje się koszty inwestycji pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust 2 i 3.
   
   

A zatem ww. przepisy określają następujące warunki skutkujące zakwalifikowaniem danego wydatku do objęcia pomocą publiczną:

1. muszą to być koszty inwestycji,
2. poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
3. poniesione w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
4. przeznaczone na cele określone w § 7 ust. 1 rozporządzenia,
5. wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych, przy czym należy przyjąć, że przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 4 ust. 4 rozporządzenia.
   
   

Zgodnie z przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym Spółka zamierza rozpocząć działalność gospodarczą związaną z usługami telekomunikacyjnymi na terenie mieleckiej specjalnej strefy ekonomicznej. W związku z tym poniesie wydatki inwestycyjne na budowę (wytworzenie) lub zakup urządzeń telekomunikacyjnych. W strefie znajdować się będą kluczowe dla tego rodzaju działalności urządzenia, a więc serwery i urządzenia służące do generowania ruchu (sygnałów abonenckich), natomiast poza terenem strefy umieszczone będą stacje przekaźnikowe niezbędne dla funkcjonowania urządzeń znajdujących się na terenie strefy. Mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż wydatki poczynione przez Spółkę na wzniesienie stacji przekaźnikowych, które zostaną rozmieszczone na terenie całego kraju i - jak podkreśla Spółka - są niezbędne dla prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, nie warunkuje jeszcze zaliczenia całości tych wydatków do wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną. Należy podkreślić, iż zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności i równości opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Przepis § 6 ust. 3 ww. rozporządzenia wyraźnie stanowi, iż zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych w związku z kosztami nowej inwestycji przysługuje wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. A więc zwolnieniem z opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będą mogły być objęte tylko wydatki na budowę (wytworzenie) lub zakup urządzeń telekomunikacyjnych, które znajdą się na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.