Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olsztynie działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) uznał stanowisko wnioskodawcy zajęte we wniosku z dnia 21.05.2006 r. (data wpływu do US 23.05.2006 r.) o pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie

• sprzedaży środków trwałych ujętych w ewidencji środków trwałych - za prawidłowe
• sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej do celów prowadzonej działalności nie ujętej w ewidencji środków trwałych za nieprawidłowe.
  
  

W dniu 23 maja 2006 r. w trybie art. 14a § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. nr 8 poz. 60 ze zm.) złożył Pan wniosek o pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego przedstawiając następujący stan faktyczny:

w okresie od kwietnia 1992 r. do czerwca 2003 r. prowadził Pan zakład diagnostyki samochodów i ciągników (pozarolnicza działalność gospodarcza). Od 2000 r. do czerwca 2003 opodatkowany był Pan na zasadach ogólnych, a w latach 1992-1999 zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych.

Dla celów prowadzonej działalności została wybudowana nieruchomość składająca się z hali diagnostycznej, pomieszczenia do regeneracji pomp i części magazynowo socjalnej, w której wyodrębniono część mieszkalną ok. 90 m².

Wpisem do dziennika budowy z dnia 03.03.1992 r. inspektor nadzoru zezwolił na zgłoszenie obiektu do użytkowania, jednakże czynność ta została dokonana dopiero w 2006 r. i pismem Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w Olsztynie z dnia 21.03.2006 r. został Pan powiadomiony o przyjęciu zgłoszenia do użytku.

Prowadząc w tym budynku działalność gospodarczą, wobec niedopełnienia w/w formalności przedmiotowa nieruchomość nie została uznana za środek trwały i nie były dokonywane odpisy amortyzacyjne. Natomiast wyodrębniona część mieszkalna była wykorzystywana na cele mieszkalne.

Zamiarem Pana jest sprzedaż zakładu wraz z wyposażeniem - środki trwałe, które są ujęte w ewidencji środków trwałych i amortyzowane.

W związku z powyższym kieruje Pan pytanie, jakie ciążą na Panu obowiązki w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych?

Stanowisko wnioskodawcy:

W Pana ocenie w związku z treścią art. 14 ust. 1 ust. 2, pkt 1 lit. a) oraz w związku z treścią art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sprzedaż środków trwałych składających się na wyposażenie Pana zakładu powinna być opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych, jako dochód z działalności gospodarczej.

Zgodnie z powołanymi przepisami, przychody z tytułu sprzedaży środków trwałych ujętych w ewidencji środków trwałych zaliczane są do pozostałych przychodów z działalności gospodarczej, a z uwagi na to, że nie upłynął sześcioletni okres od momentu zaprzestania ich wykorzystywania dla celów działalności do chwili sprzedaży, brak jest podstaw do stosowania zasad jak przy sprzedaży rzeczy (art. 10 ust. 1 pkt 8).

Dochód ten określa się w oparciu o art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co w przypadku środków trwałych zamortyzowanych oznacza, że wartość przychodu równa jest wartości dochodu. W związku z tym że będzie Pan wtedy podatnikiem, o którym mowa w art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. osiągającym przychody z działalności gospodarczej ciąży na Panu obowiązek zapłaty zaliczki na podatek dochodowy i ujęcia uzyskanych dochodów w zeznaniu podatkowym (art. 45 ww. ustawy).

Jeśli chodzi o sprzedaż samej nieruchomości to powinna ona według Pana podlegać kryteriom zawartym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie ma do niej zastosowania zastrzeżenie zawarte w art. 10 ust. 2. Nieruchomość nie spełniała warunków kompletności i zdatności do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania, a zatem uznania jej za środek trwały. "Zdatność do użytku" oznacza wypełnienie warunków zarówno fizycznych jak i prawnych do użytkowania danego środka trwałego, zatem brak formalnego pozwolenia na użytkowanie od Nadzoru Budowlanego nie pozwalał uznać, że była ona zdatna do użytku. Ponadto, zasada zaliczania do przychodów z działalności gospodarczej przychodów ze sprzedaży środków trwałych dotyczy środków trwałych ujętych w ewidencji (art. 14 ust. 2), za wyjątkiem środków trwałych których wartość nie przekracza 3500 zł, (pozostałe przedmioty majątkowe wymienione w art. 14 ust. 2 lit. c nie dotyczą mojego przypadku).

W oparciu więc o powołane wyżej przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) i w związku z tym, że sprzedaż nieruchomości nastąpi po upływie 14 lat od daty wybudowania nie będzie ona podlegała przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i prawny Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olsztynie stwierdza co następuje:przychodem z działalności gospodarczej zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.) są przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

• środkami trwałymi
• składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22a nie przekracza 1500 zł,
• wartościami niematerialnymi i prawnymi, ujętymi w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b),
• spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
  
  

Z treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy wynika natomiast, iż zbycie rzeczy będących składnikami majątku związanego z działalnością gospodarczą należy traktować jak przychód z działalności gospodarczej, jeżeli między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności, a dniem ich odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy uznać, że stanowisko zajęte we wniosku w kwestii dotyczącej sprzedaży środków trwałych ujętych w ewidencji środków trwałych jest prawidłowe.

Natomiast odnośnie sprzedaży nieruchomości, w której prowadzona była działalność gospodarcza tut. organ podatkowy nie podziela Pana stanowiska.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) cyt. wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przedmiotowej sprawie przepis ten nie ma zastosowania z uwagi na fakt, że nieruchomość była wykorzystywana w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, a obowiązek prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wynika z art. 22n ust. 2 ustawy.

Zgodnie z ust. 4 tego artykułu zapisów dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

Zgodnie z ust. 4 tego artykułu zapisów dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W świetle art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m.in. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą (...).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że inspektor nadzoru pismem z dnia 03.03.1992 r. zezwolił na zgłoszenie obiektu do użytkowania, jednakże Pan tej czynności nie dopełnił. Sądzić należy zatem, że budynek był zdatny i kompletny do używania, a Pan wykorzystywał go w prowadzonej działalności gospodarczej jako składnik jej majątku.

Mając na uwadze powołane przepisy, przychód ze sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej mimo nie wprowadzenia jej do ewidencji środków trwałych stanowić będzie przychód z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Pana w tej kwestii jest nieprawidłowe.

W związku z powyższym należało orzec jak w sentencji.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stosownie do art. 14b § 1 interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta.Wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy do czasu zmiany lub uchylenia, zgodnie z art. 14b § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Olsztynie w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Zażalenie zgodnie z zapisem art. 222 wyżej cyt. ustawy - Ordynacja podatkowa winno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.

Strona wnosząca zażalenie winna uiścić z góry opłatę skarbową w wysokości określonej art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 09 września 2000 r. o opłacie skarbowej (j.t. Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.) tj. w kwocie 5 zł na zażalenie oraz 0,50 zł od każdego załącznika.