Płatnik złożył wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, prosząc o wyjaśnienie jak należy postąpić w przypadku stwierdzenia przez płatnika, że obliczony a następnie wykazany w deklaracji i odprowadzony podatek dochodowy, poczynając od 01.01.2006 r., został zapłacony nienależnie...

Przedstawiając własne stanowisko wyjaśnił, iż w powyższej sytuacji należy sporządzić korektę deklaracji PIT – 4 z odpowiednią adnotacją w części D, zwrócić nadpłacony podatek pracownikom oraz pomniejszyć kwoty przelewu do urzędu skarbowego o nadpłacony podatek.

Zgodnie art. 75 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty może wystąpić podatnik, jeżeli kwestionuje on zasadność pobrania przez płatnika podatku albo jego wysokość. Uprawnienie to zgodnie z § 2 pkt 2 lit. b tego artykułu przysługuje również płatnikom, jeżeli w złożonej deklaracji wykazali podatek w wysokości większej od należnej. W przypadku stwierdzenia, iż pobrany podatek (zaliczka na podatek) jest nienależny, płatnik ma prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty. Łącznie z wnioskiem płatnik składa skorygowaną deklarację (art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej). Prawo do stwierdzenia nadpłaty powinno zostać wykazane przez płatnika poprzez złożenie dokumentów potwierdzających zasadność wniosku.

Jeżeli prawidłowość skorygowanej deklaracji nie budzi wątpliwości, organ podatkowy zwraca nadpłatę bez decyzji stwierdzającej nadpłatę (art. 75 § 4).

Na podstawie art. 76 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa nadpłaty podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, z zastrzeżeniem.

Powyższy przepis stosuje się odpowiednio do zaliczania nadpłaty płatnika na poczet jego zaległości podatkowych, bieżących zobowiązań podatkowych lub zobowiązań powstałych w związku z wykonywaniem obowiązków płatnika (art. 76 § 3).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy co do zasady jest prawidłowe.