P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika, przedstawionej w piśmie z dnia 18 maja 2006 r. (z datą wpływu do tutejszego Urzędu w dniu 19 maja 2006 r.)

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka organizuje dla swoich pracowników różnego rodzaju spotkania integracyjne, w tym spotkania wigilijne, spotkania okolicznościowe oraz imprezy rekreacyjno-sportowe. Tego typu spotkania są organizowane zazwyczaj dla ogółu pracowników, czasami jednak spotkania takie obejmują tylko pracowników poszczególnych działów.

Z tytułu powyżej wymienionych spotkań, w zależności od ich rodzaju, Spółka ponosi m. in. koszty wynajmu sal, usług gastronomicznych, cateringu, oprawy artystycznej, zajęć sportowo-rekreacyjnych, a przy spotkaniach wyjazdowych również koszty noclegów i przejazdów.

Spółka posiada zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, utworzony zgodnie z ustawą z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

W związku z przedstawionym powyżej stanem faktycznym Spółka wnosi o udzielenie odpowiedzi na pytanie: czy wydatki ponoszone w związku z organizacją przedmiotowych spotkań integracyjnych dla pracowników Spółki mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów?

W opinii Spółki spotkania integracyjne mają za zadanie stworzenie wśród pracowników Spółki poczucia pracy w zespole, który dąży do wspólnych celów. Spotkania takie pozwalają również na budowanie wzajemnych relacji pomiędzy pracownikami, które skutkują poprawą komunikacji wewnętrznej w firmie. Skoro celem działania pracowników powinno być osiągnięcie określonego efektu gospodarczego to nie ulega wątpliwości, że stopień integracji danej grupy ma wpływ na efektywność działania i tym samym na osiągnięty efekt końcowy, czyli wysokość przychodu z działalności gospodarczej, tym samym spełnione są wymogi określone w art. 15 ust. 1 updop. Zdaniem Spółki nie ulega wątpliwości, że stworzenie dobrze zorganizowanego zespołu pracowników ma istotny wpływ na efektywność i wyniki pracy, a tym samym na wysokość przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej pracodawcy.

Zdaniem Spółki, nie ulega wątpliwości, że spotkania integracyjne nie odnoszą się do działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o ZFŚS. W związku z tym nie istnieją prawne możliwości finansowania wydatków na imprezy integracyjne ze środków ZFŚS, gdyż byłoby to sprzeczne z podstawowymi postulatami, których realizację ustawodawca postawił przez pracodawcą tworzącym ten fundusz. Zdaniem Wnioskodawcy, koszty przedmiotowych spotkań integracyjnych powinny być finansowane z bieżących środków obrotowych. Przyjęcie zasady, że finansowanie tego typu imprez powinno być dokonywane ze środków ZFŚS stałoby w sprzeczności z przepisami Ustawy o funduszu. Ponieważ koszty te mają związek z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami, a nie są kosztami wymienionymi w art. 16 updop, mogą być w całości zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego po zapoznaniu się z przedstawionymi okolicznościami, uznając stanowisko Spółki za nieprawidłowe, informuje, co następuje:

Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów, określona w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - dalej updop - oparta jest na klauzuli generalnej stanowiącej, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkami enumeratywnie wymienionymi w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Podatnik ma więc prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, jeżeli pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

W związku z tym do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć tzw. koszty pracownicze. Pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenia wypłacane pracownikom za pracę wykonywaną w ramach stosunku pracy. Można tu wymienić zarówno wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, wszelkiego rodzaju nagrody i premie jak również wszelkiego rodzaju świadczenia dodatkowe, diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. W ramach tych wydatków nie mieszczą się jednak wydatki poniesione na zorganizowanie dla pracowników imprez integracyjnych, takich jak: spotkania wigilijne, spotkania okolicznościowe oraz imprezy rekreacyjno-sportowe.

Celem spotkań rozrywkowo-integracyjnych jest niewątpliwie stworzenie dobrej atmosfery i zacieśnienie więzi zarówno wśród pracowników Spółki, jak i pomiędzy pracownikami a firmą, co w konsekwencji powinno przełożyć się na lepszą pracę firmy. Jednakże należy wskazać przede wszystkim na rekreacyjny charakter spotkań, bliższy działalności socjalnej niż produkcyjnej. Natomiast pod pojęciem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych rozumie się wszelką działalność socjalną, o ile jej zakres odpowiada zakresowi zdefiniowanemu w ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.). Zgodnie z art. 2 pkt 1 tej ustawy pojęcie "działalność socjalna" oznacza usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form krajowego wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. W świetle powyższego, opisane w przedmiotowym wniosku Podatnika imprezy integracyjne można uznać za działalność socjalną. Co za tym idzie, wydatki na takie imprezy można pokrywać ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Zgodnie zaś z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 45 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenie urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Powyższe oznacza, że wszelkie wydatki na działalność socjalną finansowane przez pracodawców, w tym pochodzące ze środków obrotowych, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Odnosi się to zarówno do pracodawców tworzących zakładowy fundusz świadczeń socjalnych jak również do pracodawców nie tworzących tego funduszu, bądź nie wypłacających świadczeń urlopowych.

Ze złożonego przez Spółkę wniosku wynika, że organizowane przez nią spotkania przyjmują formę imprez integracyjno-rekreacyjno-sportowych. Są wydatkami określonymi jako działalność socjalna w rozumieniu przepisów ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych i powinny być wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jedynie na zasadzie wyraźnego wyjątku z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnik może do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy; kwalifikacja tych wydatków jako kosztów uzyskania przychodu następuje więc bezpośrednio na podstawie odesłania do właściwych przepisów prawa pracy pod warunkiem, że środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek funduszu.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 45 updop nie mówi bowiem o wydatkach sfinansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, ale o wydatkach na działalność socjalną określoną w ustawie o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, np. na działalność sportowo-rekreacyjną, czy też kulturalno-oświatową w powszechnym i opartym na życiowym doświadczeniu rozumieniu tych pojęć.

Art. 8 ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, mówiący o przyznawaniu świadczeń z funduszu socjalnego w zależności od sytuacji materialnej beneficjenta, nie ma w tym wypadku znaczenia, gdyż wynika to z istoty i natury rzeczy tych świadczeń - gdzie wiadomo, że nikt ani w postulatach, ani w praktyce nie różnicuje udziału w imprezie integracyjnej czy okolicznościowej w firmie od sytuacji materialnej pracownika. Jest więc logiczne, że wymóg ten dotyczy np. różnych form pomocy nadzwyczajnej, czy dopłat do form wypoczynku - a nie do wyżej wymienionych świadczeń przedstawionych we wniosku. Zatem racjonalne jest, że wymóg prowadzenia działalności socjalnej z uwzględnieniem sytuacji materialnej pracowników może dotyczyć tylko tych form działalności, które są z tym kryterium nierozerwalnie związane. To, że w przypadku imprez integracyjnych i rekreacyjno-sportowych tego kryterium nie uwzględnia się nie oznacza, że wydatki nie są związane z działalnością mogącą być finansowaną z funduszu socjalnego w rozumieniu przepisów o tym funduszu.

Powyższe oznacza, że wszelkie wydatki na działalność socjalną sfinansowane przez pracodawców nie stanowią kosztów uzyskania przychodu. Odnosi się to zarówno do pracodawców tworzących zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, jak również do pracodawców nie tworzących tego funduszu. Ze złożonego przez Spółkę wniosku wynika, że organizowane przez nią spotkania dla pracowników oraz ich rodzin mają charakter imprez integracyjnych, spotkań okolicznościowych oraz imprez rekreacyjno-sportowych. Zdaniem tutejszego organu podatkowego spełniają one wszelkie warunki zawierające się w definicji działalności socjalnej w rozumieniu ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych. Tak więc pomimo że generalnie do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć tzw. koszty pracownicze, pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, jak też wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. W ramach tych wydatków nie mieszczą się jednak wydatki poniesione na zorganizowanie imprez integracyjnych i okolicznościowych - które generalnie są wydatkami w rozumieniu w/w art. 16 ust. 1 pkt 45 updop, lecz muszą pod względem podatkowym być traktowane zgodnie z w/w przepisami szczególnymi. Nie stoi temu na przeszkodzie powołany przez Podatnika przepis art. 94 pkt 8 Kodeksu pracy, który nie jest przepisem prawa podatkowego, a zobowiązuje pracodawców do zaspokajania w miarę posiadanych przez nich środków potrzeb socjalnych pracowników.

Dodatkowo Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego zauważa, że wskazane we wniosku pisma Ministerstwa Finansów nie są źródłami prawa. Zgodnie z przepisami ordynacji podatkowej tylko w przypadku zastosowania się do udzielonej Podatnikowi interpretacji w sprawie jego indywidualnych obowiązków podatkowych - jeśli była ona błędna - nie poniesie on negatywnych dla niego konsekwencji podatkowych.

Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.